The Sound | Shock of Daylight (1984) | άλμπουμ Νοεμβρίου

“These are the longest days I’ve ever known” τραγουδάει ο Adrian Borland των The Sound στο EP ”Shock of Daylight”  που θα σχολιάσουμε σήμερα. Μερικοί στίχοι που θα διάλεγα, όπως και δεκάδες ακόμη του Adrian, για να περιγράψω το μήνα, τη χρονιά, –τη ζωή εν γένει– που φεύγει. Τη στιγμή που εμείς καθόμαστε παθητικοί θεατές πολλές φορές, πίσω από τις κουρτίνες, γιατί το φως της ημέρας, ή της ζωής αν το βλέπαμε συμβολικά, όταν πέφτει πάνω και φωτίζει το παράδοξο της γκρίζας πραγματικότητας που μας περιβάλλει είναι κάτι παραπάνω από σοκαριστικό.

Έχω έναν μήνα τώρα που προσπαθώ να οργανώσω τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου για αυτό το μίνι άλμπουμ, για αυτή τη μπάντα γενικότερα. Κάθε φορά που πάω να γράψω επικρατεί μια σύγχυση γενικότερα. Πού να προσπαθούσα δηλαδή να γράψω για το From the Lions Mouth; Το magnum opus κατά την ταπεινή μου άποψη και ένα από τα καλύτερα post-punk άλμπουμ. Θα ξεκινήσω όμως με αυτό το μικρό EP και ό,τι γίνει…

Πίσω από τους στίχους

Πίσω από τη φωνή και το ποιητικό στιχουργικό αποτέλεσμα των The Sound είναι ο Adrian Borland (βλ. και The Outsiders, Second Layer) ένας άλλος μεγάλος ρομαντικός και ανήσυχο πνεύμα που πάλευε σχεδόν σε όλη την ενήλική του ζωή με τους δαίμονες του. Δεν θα ήθελα να επεκταθώ σε βιογραφικές πληροφορίες, αυτές μπορείτε να τις βρείτε με ένα απλό google search. Θα διαλέξω απλά τους μερικούς στίχους από το opening track του πρώτου άλμπουμ Jeopardy με το οποίο κάνει την τότε εμφάνισή του, μέσα από ένα τραγούδι που θα αφήσει ιστορία, το ”Ι can’ t escape myslef”: ”Left all alone, I’m with the one I most fear / I’m sick and tired of reasoning / Just want to break out, shake off this skin”.

”I could be so golden, shine in the dead of night for you”

Golden Soldiers: δυνατή έναρξη, πιάνο στην αρχή, άγρια φωνητικά, συνοδευόμενα από μια σκοτεινή χορωδία και τον Andrian να ξεκινάει να ψάχνει ήδη από το πρώτο τραγούδι αυτή τη λάμψη φωτός φωνάζοντας από την αρχή: ”Sun on my face/ and I can feel it glow”.

”So take these days away and bring me the shortest ones”

Στο ”Longest Days” έχουμε εναρκτήρια ρυθμικά riffs από μια κιθάρα ήπιων τόνων. Όλα ταλαντεύονται, υπάρχει ένα κενό και τίποτα δεν το σώζει, ούτε καν η ελπίδα για κάτι καλύτερο. Όχι. Στο κομμάτι αυτό η ελπίδα αποκαθηλώνεται (”well, hope was the worst thing I could get from anyone”).

There’s a gap you can’t ignore when your heart’s so far away
The aching and the stretching out on the rack of another day

”It’s in our hands to make our stands”

”Counting the Days” ένα από τα καλύτερα post punk τραγούδια. Μια νοσταλγική και θλιβερή ματιά σε μια χαμένη αγάπη. Ο Andrian μας προειδοποιεί ότι δεν πρόκειται να μετριάσει τη θλίψη, σοβαρεύεται φωνητικά, ακολουθεί τις αλληλοσυνδεόμενες κιθάρες και τραγουδά:

He was with you like she was with me
More than a best friend, a guiding light
But lessons learned and now we have to burn
Our fires in the night

”Memories and hopes are all that I have, but are they all I need?”

Εδώ, στο ”Winter” τα πράγματα αλλάζουν, γίνονται πιο ατμοσφαιρικά, οι κιθάρες περισσότερο στιβαρές. Ίσως είναι το μόνο τραγούδι που μοιάζει να είναι κάπως περισσότερο συνδεδεμένο με την πρώιμη δουλειά τους.

I’d like to sleep one-hundred days
My reason has gone, flesh cold and numb
At least let me sleep through the Winter

”We must take this future and make it our own”

Θα έλεγε κανείς από τη κεφαλίδα ότι επρόκειτο για ένα χαρούμενο τραγούδι. It’s a matter of perspective θα απαντήσω εγώ, νομίζω ότι εμπεριέχει μερικούς από τους πιο σκοτεινούς στίχους του Andrian ντυμένους έξυπνα από μια post punk μελωδία αρκετά χαλαρή σε μερικά σημεία για να τη χαρακτηρίσουμε ποπ. Αν διαβάζαμε σε κάποιο λογοτεχνικό έργο τους στίχους: “Looks like an open road / what’s up ahead / with opened arms, I’m frightened too / looks like a new way of life, takes me away from you” νομίζω ότι θα κάναμε λόγο για προοικονομία. Σαν ένα προ-μήνυμα μπροστά στο δικό του ”New Way of Life” που εν τέλει ακολούθησε, έναν δρόμο που τον φοβίζει, αλλά τελικά τον πήρε μακριά από τη ζωή.

”Love of life, a love of live in my eyes”

Νομίζω δεν θα μπορούσε να κλείσει με ομορφότερο τραγούδι το εικοσιπεντάλεπτο αυτό μίνι άλμπουμ. Το ”Dreams Then Plans” έχει όλα όσα αναφέραμε παραπάνω.

Κλείνω με μερικούς στίχους, γιατί λέξεις δεν βρίσκω:

Dreams then plans
Plans of action
Grand design
Trust and faith
Break or make you
A new kind of life

Όλο το EP, τα εικοσιπέντε αυτά λεπτά, με τα synths δυναμικών αντιθέσεων, με τη σόλο πορεία της κιθάρας, και με τα άλλοτε συναισθηματικά, άλλοτε αποστασιοποιημένα και σοβαρά φωνητικά του Andrian συνθέτουν μια εικόνα χαμένης ψυχής που προσπαθεί απεγνωσμένα να βρει μια λάμψη φωτός σε αυτή τη σκαρταδούρα της ανθρωπότητας. Το αν τα καταφέρνει ή όχι ας το απαντήσει ο καθένας μόνος του.

Παρόμοια άρθρα:

• Mogwai | Young Team (1997) | άλμπουμ σεπτεμβρίου
• R.E.M. | Fables of the Reconstruction (1985) | άλμπουμ Οκτωβρίου
• Φρέσκιες εγχώριες μουσικές κυκλοφορίες vol.1

Ακολουθήστε τις σελίδες μας σε Instagram, Facebook και Spotify για περισσότερη έμπνευση.

Giving Sight by Beasty-Press // Giving Sight The Project