Electronic Entertainment Expo , σωτήριο έτος 2009 . Η Sony ανακοινώνει ότι κατασκευάζει ένα νέο παιχνίδι , σχεδιασμένο από τον Fumito Ueda , το The Last Guardian που πρόκειται να κυκλοφορήσει το 2011 ως αποκλειστικότητα του Playstation 3 . Αυτή η είδηση γεμίζει χαρά όλο τον κόσμο του gaming . O Ueda είχε δημιουργήσει δύο από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του Playstation 2 : το Ico (το 2001) και το Shadow of Colossus (το 2005) και τα δυο αυτά παιχνίδια πρέσβευαν το ίδιο στυλ . Ήταν παιχνίδια που βασίζονταν σε Puzzle , σπάνια έπρεπε να πολεμήσεις κάποιον αλλά η λύση όλων βρισκονταν σε γρίφους . Αυτά τα δύο παιχνίδια έχουν χαρακτηριστεί ως έργα τέχνης και έχουν κερδίσει αμέτρητα βραβεία ειδικά το Shadow of Colossus . Έτσι το γεγονός ότι ο Fumito Ueda έφτιαχνε ακόμα ένα παιχνίδι (είχε ξεκινήσει το σχεδιασμό με την εταιρία του την Team Ico το 2007) ήταν ένα σημάδι ότι κάτι το εξαιρετικό φτιαχνόταν .
Αλλά τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν τόσο εύκολα για το The Last Guadian . Μετά από πολλές διαφωνίες ο Ueda αποχώρισε από τη Sony μαζί με μέλη της Team Ico και παράλληλα δημιουργήθηκαν προβλήματα λογισμικού και έτσι το παιχνίδι δε κυκλοφόρησε το 2011 προς θλίψη όλων όσων το περίμεναν με αγωνία . Και μετά από σαράντα κύματα φτάνουμε στην ευλογημένη E3 του 2015 όπου ανακοινώνεται ότι το παιχνίδι θα βγεί ως αποκλειστικότητα εν τέλει του playstation 4 το 2016 . Και τότε υπήρξε ξανά ελπίδα . Στους μήνες που ακολούθησαν δύο μεγαθήρια των παιχνιδιών η Sony και η Microsoft έκαναν δηλώσεις που ανέβαζαν το πήχη πολύ ψηλά και έδειχναν πόση αγάπη υπήρχε για το παιχνίδι πριν καν κυκλοφορήσει . Η μεν Sony δήλωσε ότι χωρίς τη στήριξη των φανς το παιχνίδι θα είχε ακυρωθεί δια παντός λόγω της ασυμφωνίας μεταξύ του Ueda και της εταιρίας παραγωγής και από την άλλη η Microsoft και το αφεντικό της ο Phil Spencer έστειλε συγχαρητήρια στη Sony για το παιχνίδι πριν καν βγει . Έτσι φτάνουμε στις έξι δεκεμβρίου 2016 όπου το The Last Guardian κυκλοφορεί .
Θέμα του παιχνιδιού είναι η φιλία και η εμπιστοσύνη που δημιουργείται ανάμεσα σε ένα μικρό αγόρι και ένα τεράστιο , θρυλικό πλάσμα που είναι μισό πουλί μισό θηλαστικό . Το πλάσμα που ονομάζεται Trico (εγω το λέω Τρίκο λόγω Πόκεμον αλλά νομίζω ότι προφέρεται Τορίκο) που σημαίνει μικρό πτηνό ή φυλακισμένος , το τελευταίο πολύ έξυπνο μιας και ο Τρίκο ήταν δεμένος με αλυσίδες όταν πρωτοσυναντήθηκε με το παιδί του οποίοι το όνομα δε μαθαίνουμε ποτέ . Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού ο παίκτης που χειρίζεται το αγοράκι θα πρέπει μαζί με τον Τρίκο να περιπλανηθεί σε περιοχές και να λύσει διάφορα puzzle και γρίφους ώστε να μπορέσει να περάσει στην επόμενη περιοχή . Κεντρικό θέμα του παιχνιδιού είναι η σχέση του αγοριού με τον Τρίκο καθώς χωρίς τη βοήθεια του πλάσματος είναι αδύνατο να περάσεις μερικά εμπόδια ή να γλυτώσεις από εχθρούς .
Τα πιο ωραία σημεία του παιχνιδιού είναι αυτά που αλληλεπιδρά ο παίκτης με τον Τρίκο , μπορείς να ανέβεις πάνω του , να τον χαιδέψεις μετά από μία μάχη για να ηρεμήσει ακόμα και να του φέρεις φαγητό (σε βαρελάκια) για να φάει όταν πεινάει που αν του τα πετάξεις ψηλά θα τα πιάσει και θα τα φάει στον αέρα . Αυτό το γλυκύτατο πλάσμα πολλές φορές θα βρεθέις να κάθεσαι και να το χαζεύεις και ξαφνικά θα το βλέπεις να περπατάει προς τα εσένα και να σκύβει και να τρίβει το κεφαλάκι του πάνω σου , άλλες φορές θα το δεις να κυλιέται στα χορτάρια παίζοντας ενώ άλλες θα το δεις να ξύνεται ή να πλένεται .Εγω προσωπικά περνάω το μισό χρόνο του παιχνιδιού βγάζοντας φωτογραφίες και βίντεο τον Τρίκο . Είναι πολύ σημαντική η εμπιστοσύνη ανάμεσα στο αγόρι και το πλάσμα και από ένα σημείο και μετά μπορείς να του δίνεις εντολές και να είσαι σίγουρος ότι θα σε προστατεύσει από κάθε εχθρό και ας είναι φορές που φαίνεται έτοιμο να γίνει εκείνο ο εχθρός σου και να σε φάει . Δε θα πω κάτι άλλο αλλά θα αφήσω να το εξερευνήσετε μόνοι σας γιατί όλα τα λεφτά σε αυτό το παιχνίδι είναι η ιστορία .
Και όπως ήταν αναμενόμενο τα σχόλια και οι κριτικές για το παιχνίδι ήταν … κάκιστες . Το μεγαλύτερο μείον σύμφωνα με τις περισσότερες κριτικές ήταν η έλλειψη δράσης ,τα άσχημα γραφικά (granted ότι τα γραφικά αναπτύχθηκαν όταν το παιχνίδι σχεδιάζοταν για το ps3 και απλά προσαρμόστηκαν στα δεδομένα του ps4) ότι το παιχνίδι ήταν μονότονο και ο κακός χειρισμός της κάμερας . Από αυτά μπορώ να συμφωνήσω μόνο με το τελευταίο καθώς είναι κοινή γνώση ότι η Japan Studio δεν το κατείχε ποτέ με το χειρισμό της κάμερας . Απ’ο,τι φαίνεται το κοινό που μεγάλωσε με παιχνίδια που το μόνο καλό που έχουν είναι τα γραφικά και η συνεχής (άσκοπη) δράση και δεν μπορούν να εκτιμήσουν ένα παιχνίδι υψηλότερου επιπέδου από πλευράς πλοκής και συναισθημάτων .
Φυσικά υπήρχαν και αυτοί που αποθέωσαν το παιχνίδι για τα συναισθήματα που προκαλούσε , τα τοπία , τις λεπτομέρειες ιδιαίτερα στον Τρίκο όπου μπορείς ακόμα να δεις και τα πούπουλα του να κινούνται με τη φορά του αέρα και άλλες φορές να σφηνώνει το κεφάλι του σε μικρά περάσματα επειδή έχει εκεί φαγητό ή να κανει λυπημένους ήχους κάθε φορά που δεν μπορεί να σε ακολουθήσει στα στενά περάσματα που περπατάς ή να γδέρνει με τα πόδια του (σαν γάτα) τη πόρτα που είναι κλειστή και δε βρίσκει τρόπο να περάσει . Πραγματικά η ιστορία αυτού του πλάσματος και ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρεται θα σε κάνει να το αγαπήσεις όπως και όλο το The Last guardian .
Το παιχνίδι είναι μια τέλεια ευκαρία για να θυμηθείς εποχές playstation 2 και παιχνιδάρες που σου έμεναν στο μυαλό για την ιστορία και τα συναισθήματα που σου προσέφεραν . Και ακόμα και αν το θεωρείς ρίσκο και δεν είσαι σίγουρος η χαμηλή τιμή του παιχνιδιού μπορεί να σου δώσει αυτό το extra push που θέλεις , ώστε να το αγοράσεις και να παίξεις ένα από τα ομορφότερα παιχνίδια που φτιάχτηκαν ποτέ στον κόσμο του Gaming : το The Last Guardian τον τελευταίο πραγματικό φύλακα της ιστορίας των παιχνιδιών !
Y.Γ Και αν δεν έχεις πειστεί ακόμα , δες αυτά τα δύο βίντεο (ειδικά το δεύτερο ! ) που εγγυώμαι ότι θα σε πείσουν .
