The Great Dictator: μια ταινία – γροθιά στο φασισμό

Το “The Great Dictator” είναι μία ταινία του Charlie Chaplin, που βγήκε το 1940. Αποτελεί την πρώτη ταινία του Chaplin με διάλογο. Είναι μία ταινία που προβληματίζει, καθώς σατιρίζεται ο Αδόλφος Χίτλερ και ο φασισμός.

Υπόθεση

Αρχικά η ταινία ξεκινά με ένα μήνυμα, ότι όποια ομοιότητα με φυσικά πρόσωπα, είναι απλή σύμπτωση. Η ιστορία ξεκινά στο 1918 και τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Η ήρωάς μας (Charlie Chaplin) είναι ένας οπλίτης του πεζικού και οδεύει προς τη μάχη. Ωστόσο, χάνεται από το στράτευμά του και καταλήγει με τον εχθρό. Βοηθά έναν πιλότο να γλιτώσει από βέβαιο θάνατο, και γυρίζουν στην πατρίδα του. Ο πόλεμος τελειώνει και ο Χίτλερ ανεβαίνει στην εξουσία, καθώς και ο φασιμός (στην ταινία ως Hynkel, και η Γερμανία ως Τομαινία).

Στη συνέχεια βλέπουμε τον Χίτλερ να… παραφρονεί. Βγάζοντας ομιλίες στον λαό, «κηρύττει» κατά των Εβραίων. Έπειτα μεταφερόμαστε στο γκέτο, όπου κλείνουν επιχειρήσεις Εβραίων και γίνονται συλλήψεις, με τον τρόμο και την αβεβαιότητα να επικρατεί. Ο ήρωάς μας ανακαλύπτεται από τους ναζί. Καθώς κατοικεί σε ένα μπαρμπέρικο το οποίο έχει κλείσει λόγω Εβραϊκής ιδιοκτησίας. Τον επισκέπτονται, αλλά διαπληκτίζεται μαζί τους, καθώς δεν καταλαβαίνει τι λάθος έχει κάνει, και μην γνωρίζοντας την κατάσταση της χώρας στην οποία βρίσκεται. Αφού τους εξουδετερώνει, και με ενισχύσεις να καταφτάνουν, μία όμορφη γυναίκα τον σώζει. Το ίδιο συμβαίνει ξανά, τον συλλαμβάνουν και τον πηγαίνουν για απαγχονισμό, αλλά τότε επεμβαίνει ο πιλότος τον οποίο είχε σώσει στον πόλεμο.

Στο γκέτο

Επιστρέφει στο γκέτο και δουλεύει ως μπαρμπέρης, και σιγά-σιγά ξεκινά ερωτεύεται με την όμορφη κοπέλα. Ωστόσο, ο φασισμός επικρατεί, και ο Χίτλερ συνεχίζει με τις βλέψεις του ως ηγέτης. Έτσι, ξεκινά να εκδιώκει με μεγαλύτερο πάθος τους Εβραίους, θέλοντας να τους αφανίσει, και να αδειάσει τα γκέτο. Το γκέτο οργανώνεται για να δημιουργήσει αντίσταση, αλλά η “αστυνομική” ομάδα είναι ισχυρότερη. Ο ήρωας μαζί με τους οικείους του εκδιώκονται και τρέχουν να σωθούν. Και τελικά βρίσκουν ένα μικρό καταφύγιο για να ζήσουν ευτυχισμένοι. Ωστόσο, σε μία τρελή συγκυρία ο ήρωάς μας αλλάζει θέση με τον Χίτλερ, καθώς μοιάζουν εξαιρετικά. Πριν την μεγάλη του ομιλία, όπου όλοι περιμένουν να εκφράσει το μίσος του για τους Εβραίους και όλη την ανθρωπότητα. Και το μένος του για κυριαρχία και καταπίεση. Αντί αυτού, αυτός εκφράζει καλοσύνη, συμπόνια και αγάπη για ζωή και ελευθερία. Με τον λόγο αυτό να μνημονεύεται μέχρι και σήμερα.

Κλείνοντας

Ο Μεγάλος Δικτάτορ δεν είναι μία ταινία που θα δεις και δεις ξανά και ξανά. Αλλά είναι μία ταινία που πρέπει ο καθένας να δει έστω και μία φορά. Όχι γιατί είναι καλλιτεχνικά σπουδαία, αλλά επειδή είναι ένα ανθρωπιστικό αριστούργημα. Εν έτει 1940 ο Chaplin καταρρίπτει κάθε μορφή ρατσισμού, σε μία περίοδο που ο φασισμός γνωρίζει τη μεγαλύτερη άνθηση. Και το κάνει με το πρόσωπο του μεγαλύτερου πρεσβευτή του. Η ταινία, ναι, δημιουργήθηκε παλιά, αλλά μόλις τη δεις αναρωτήσου, πόσο τελικά έχει παλιώσει;

Παρόμοια άρθρα:

• Charlie Chaplin: η φωνή του βουβού κινηματογράφου
• Ratatouille: ανακατεύοντας λαχανικά και συναισθήματα
• Sense8: μια σειρά υπέρ της διαφορετικότητας

Ακολουθήστε τις σελίδες μας σε Facebook, Instagram και Spotify για περισσότερη έμπνευση.

Giving Sight by Beasty Press