Το “The Cloverfield Paradox” είναι η τρίτη ταινία που ανήκει στο κινηματογραφικό σύμπαν του “Cloverfield”. Το σύμπαν αυτό είναι αρκετά ιδιαίτερο γιατί η κάθε ταινία προσεγγίζει με εντελώς διαφορετικό τρόπο την ανάπτυξη των ιστοριών της αλλά και την ίδια τους την θεματική. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να υπάρχει ποικιλία και φρεσκάδα θεμάτων που αναπτύσσονται μέσα σε αυτές τις ταινίες, ενώ επίσης το ενδεχόμενο προσέγγισης άπειρων και απίστευτων πιθανοτήτων είναι πλέον εφικτό και αυτό οφείλεται κυρίως στο The Cloverfield Paradox.
Η πρώτη ταινία, που ονομάζεται “Cloverfield”, εξιστορεί την προσπάθεια μιας συγκεκριμένης ομάδας ανθρώπων να επιβιώσουν από την επίθεση ενός εξωγήινου πλάσματος στο κέντρο της Νέας Υόρκης. Η δεύτερη, που έχει τον τίτλο “10 Cloverfield Lane”, έχει να κάνει με την Μισέλ, η οποία είχε ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα, και ο άνθρωπος που την έσωσε την κρατά κλεισμένη σε ένα καταφύγιο καθώς υποστηρίζει ότι η ατμόσφαιρα έχει μολυνθεί με χημικά. Που στέκεται όμως μέσα σε όλα αυτά η ιστορία του “The Cloverfield Paradox” ;
Η πλοκή του “The Cloverfield Paradox” έχει να κάνει με μια ομάδα επιστημόνων, η οποία δοκιμάζει μια συσκευή που μπορεί να βοηθήσει στην επίλυση της ενεργειακής κρίσης που μαστίζει την Γη. Ύστερα από μερικές αποτυχημένες προσπάθειες το πλήρωμα του διαστημικού σταθμού Cloverfield καταλήγει σε μια διαφορετική διάσταση και πλέον πέρα από την προσπάθεια για να βρει τον δρόμο της επιστροφής καλείται να πάρει μέρος και σε έναν διαρκή αγώνα επιβίωσης. Ουσιαστικά, η ιστορία του The Cloverfield Paradox είναι συνδετική και σχετική με όλη την μυθολογία που εν μέρει έχει κτιστεί στις δύο προηγούμενες ταινίες αλλά συνάμα στέκεται και εντελώς μόνη της. Είναι δηλαδή μια αυτοτελής ιστορία επιστημονικής φαντασίας που έχει να κάνει με το χρονικό παράδοξο και τις συνέπειες που μπορεί να έχουν κάποιες πράξεις στην πραγματικότητα.
Από τεχνικής άποψης η ταινία είναι καλογυρισμένη και πολύ όμορφη. Τα ειδικά εφέ είναι πολύ καλά δουλεμένα και δεν υπάρχει κάτι αρνητικό καθώς έχουν καταφέρει με πολύ μεγάλη επιτυχία να σε τραβήξουν μέσα στο χάος του διαστήματος. Ο σκηνοθέτης μαζί με τον κινηματογραφιστή σε ταξιδεύουν μέσα στο διάστημα και σου προκαλούν δέος με την κινητικότητα που έχουν τα πλάνα τους. Η κίνηση μέσα στον σταθμό σου δίνει την αίσθηση ότι και εσύ είσαι μέλος του πληρώματος.
Κάτι που επίσης αξίζει να σημειωθεί είναι η απίστευτη μουσική επιμέλεια του Bear McCreary. Ο συνθέτης ντύνει υπέροχα, με έναν αψεγάδιαστο τρόπο, την ταινία δίνοντας ζωντάνια σε κάθε σκηνή. Οι θεματικές του μελωδίες συνδέονται ιδιαίτερα με τις στιγμές της κλιμάκωσης της ταινίας προσφέροντας ένταση και δημιουργώντας μια ανατριχιαστική ατμόσφαιρα.
Δυστυχώς, το πιο αδύναμο σημείο της ταινίας είναι το σενάριο καθώς δεν δίνονται οι επαρκείς απαντήσεις για τις δύο προηγούμενες ταινίες ώστε να δημιουργηθεί μια συμπαγής βάση. Πέρα από τα διάφορα κλισέ που αναπτύσσονται γύρω από τους βασικούς χαρακτήρες και τα γεγονότα που συμβαίνουν δεν κτίζεται κάτι που θα μπορέσει να δικαιολογήσει τι ακριβώς συμβαίνει και πώς μπορούν να συνδεθούν τα όσα είδαμε στις δύο προηγούμενες ταινίες με την συγκεκριμένη. Ξέρουμε ότι υπάρχει κάποια σύνδεση αλλά δεν γίνεται γνωστή ποια είναι αυτή. Η ταινία το αιτιολογεί με το χρονικό παράδοξο μπλέκοντας ακόμα περισσότερο τα πράγματα δίχως να δίνει μια ξεκάθαρη απάντηση.
Όσον αφορά το καστ θα μπορούσα να σημειώσω ότι είναι κρίμα που μερικές φορές υπάρχουν τόσο καλοί ηθοποιοί σε μια ταινία και δεν τους δίνεται το κατάλληλο υλικό για να δουλέψουν. Αν το σενάριο ήταν καλύτερο από αυτό που τους δόθηκε τότε η ταινία θα ήταν ένα αριστούργημα επιστημονικής φαντασίας και τρόμου. Το έργο, λοιπόν, το κρατάνε οι ηθοποιοί και πραγματικά αξίζουν την προσοχή όλων μας καθώς προσφέρουν ιδιαίτερες ερμηνείες. Αν θα μπορούσα να ξεχωρίσω κάποιον σίγουρα θα ήταν ο χαρακτήρας που υποδύεται η Mbatha Raw. Η Ava Hamilton είναι μια τραγική φιγούρα, η οποία στιγματίζεται από ένα τραγικό παρελθόν. Εξαιτίας της υπόστασης που της έχει δοθεί τα κίνητρά της και οι επακόλουθες αποφάσεις της αισθάνονται κατανοητά και κερδισμένα. Ασχέτως αν κάποιες φορές μπορεί να μην συμφωνούμε με αυτά. Η αντίθεση της Ava και η ανάπτυξή της ως χαρακτήρας σε σχέση με το υπόλοιπο πλήρωμα σκιαγραφείται έντονα καθώς φαίνεται ότι το πλήρωμα ενεργεί συχνότερα στην υπηρεσία της πλοκής παρά για τον εαυτό του.
Συμπερασματικά, το “The Cloverfield Paradox” είναι μια ταινία που έχει να ξεπεράσει πολλές προσδοκίες αλλά δυστυχώς αποτυγχάνει. Είναι η χειρότερη από τις τρεις που συνολικά συνθέτουν το κινηματογραφικό σύμπαν του “Cloverfield”. Είναι μια ταινία μέτρια που με τον σκηνοθέτη, το καστ και την συνολική παραγωγή που διαθέτει είχε όλες τις προοπτικές να καταφέρει κάτι ιδιαίτερα αξιομνημόνευτο. Δεν μπορώ να πω ότι είναι κακή ταινία αλλά σαφώς δεν είναι και από τις καλύτερες του είδους. Διευρύνονται οι θεματικές που αναπτύσσονται στο σύμπαν του Cloverfield μα αν δεν δίνονται οι κατάλληλες απαντήσεις τότε πολλές φορές χάνεται και η ουσία.
Βαθμός : 3,5/5
Το “The Cloverfield Paradox” έκανε πρεμιέρα στην συνδρομητική πλατφόρμα του Netflix στις 4 Φεβρουαρίου του 2018.
