Αν μας ξεχωρίζει κάτι από τα υπόλοιπα πλάσματα σε αυτόν τον πλανήτη, αυτό είναι το μυαλό μας. Το ερώτημα, όμως, είναι, γιατί αφήνουμε το πιο χρήσιμο εργαλείο που διαθέτουμε να μας εξουσιάζει, ενώ θα μπορούσαμε να το χρησιμοποιούμε πολύ αποτελεσματικότερα; Ας εντοπίσουμε αρχικά μερικές από τις περιπτώσεις στις οποίες το μυαλό μας γίνεται ο “δυνάστης” μας.
Πολλοί από εμάς αντιμετωπίζουμε κάποια φοβία, κάποιο παιδικό τραύμα, που ενώ γνωρίζουμε πως είναι παράλογο, στο αντίκρισμα του το σώμα μας παραλύει και τις σκέψεις μας παγώνουν το άγχος και ο τρόμος. Φοβίες, όπως για τα έντομα, τα οποία τις περισσότερες φορές δεν μπορούν να μας βλάψουν (αλλά αντιδράμε λες και βρεθήκαμε απέναντι σε λιοντάρι), για τα μικρόβια που μας οδηγεί στον κοινωνικό αποκλεισμό μας και στο να χάσουμε πολλά άτομα από κοντά μας, είναι μόνο μερικές από τις περιπτώσεις που το μυαλό μας μάς εξουσιάζει, αντί να μας υποστηρίζει.
Στη συνέχεια ας μιλήσουμε για τον έρωτα χωρίς ανταπόκριση. Τι γίνεται όταν θέλεις έναν άνθρωπο που σου έχει ξεκαθαρίσει πως δεν σε βλέπει με τον ίδιο τρόπο; Γιατί το μυαλό σου σε οδηγεί να κολλήσεις και να φας τα μούτρα σου, όπως λένε πολλοί φίλοι μου (και συνηθίζω να παθαίνω και ο ίδιος), ενώ ξέρεις πως δεν θα υπάρξει ανταπόκριση; Γιατί δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις το μυαλό σου για να σε σπρώξει μακριά από εκείνο το τόσο δυσάρεστο αδιέξοδο; Άλλο ένα παράδειγμα είναι η δυσκολία σου να ξεπεράσεις ένα άτομο από το παρελθόν. Για 4 χρόνια είχα στο μυαλό μου με ένα άτομο που δεν είχε πλέον θέση στη ζωή μου. Σε αυτό το σημείο δε θα ήθελα να μου πει κανείς “μα το μυαλό δεν ελέγχει την καρδιά”, γιατί όπως είναι γνωστό ο ρόλος της καρδιάς είναι μόνο ποιητικός, οτιδήποτε νιώθουμε ξεκινάει και τελειώνει στον εγκέφαλό μας!
Τέλος αξίζει μια αναφορά σε όσα πιστεύουμε πως δεν μπορούμε, πως δεν είμαστε ικανοί, να κάνουμε. Γιατί όταν μας ρωτάει κάποιος “σου αρέσει ο χορός”, πολλοί απαντάμε “ναι, αν και δεν είμαι καθόλου καλός σε αυτόν” αν και δεν έχουμε προσπαθήσει σοβαρά να βελτιωθούμε;
Η μητέρα της μάθησης είναι η επανάληψη και της αποτυχίας η εμμονή. Το μυαλό μας εθίζεται κάθε φορά που επαναλαμβάνουμε την ίδια άσκοπη σκέψη, χωρίς να κάνουμε κάτι για να αλλάξουμε την κατάσταση. “Το φοβάμαι τόσο πολύ”, “Μου λείπει και θέλω να γυρίσει πίσω”, “Μόνο με αυτόν τον άνθρωπο θα ήμουν ευτυχισμένος/η, “Δεν μπορώ με τίποτα να τα καταφέρω”, είναι σκέψεις που έχουμε κάνει οι περισσότεροι. Αυτό είναι το μυαλό μας, παντοδύναμο αλλά και πολύ επικίνδυνο αν δεν το τιθασεύσεις.
Τι θα γινόταν αν κομματιάζαμε αυτές τις άχρηστες σκέψεις και χτίζαμε με τα κομμάτια τους καινούργιες που στόχο έχουν μόνο να μας κάνουν να προχωρήσουμε; Γιατί να θέλουμε έναν άνθρωπο που δεν είναι ερωτευμένος μαζί μας ενώ μπορούμε να προχωρήσουμε και να ερωτευτούμε κάποιον που πραγματικά το αξίζει; Γιατί να κρατάμε τον εαυτό μας πίσω έχοντας στο μυαλό μας το φόβο της αποτυχίας ενώ απλώς μπορούμε να δοκιμάσουμε κάτι καινούργιο; Όλα αυτά τα ερωτήματα μπορούν πολύ εύκολα να απαντηθούν μόλις αποκτήσουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και αρχίσουμε να τον αγαπάμε πραγματικά. Μόνο τότε θα μπορέσουμε να χρησιμοποιήσουμε το μυαλό μας ως εργαλείο και να καταλάβουμε την πραγματική μας αξία.
Ας αλλάξουμε λοιπόν τη στάση ζωής και τον τρόπο σκέψης μας. Είμαστε όλοι πολύ ικανοί και μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα. Ας σταματήσουμε να βαφτίζουμε τους στόχους μας όνειρα και ας αντιμετωπίσουμε τις καταστάσεις ρεαλιστικά, γιατί βήμα προς βήμα μπορούμε να ξεπεράσουμε τα πάντα.
Δες επίσης: Confession
