Και να, λοιπόν, ένα θέμα που μας έχει βασανίσει όλους τόσο πολύ και μας έχει βάλει σε τόσες σκέψεις, σε σημείο να αναρωτιόμαστε “Ποιος είμαι;”, “Τι θέλω;”, “Γιατί θέλω αυτό και όχι το άλλο;”. Φυσικά αυτό είναι η καθημερινότητα του σύγχρονου ανθρώπου, που ζει για να υπεραναλύει τα πάντα και στο τέλος να μην ικανοποιείται με τίποτα, ενώ στην ουσία ό,τι συμβαίνει είναι απόρροια των δικών του επιλογών. Και αυτό, επειδή αν δεν βάλλεις και λίγο αλατοπίπερο στην ζωή σου δεν πρόκειται να νοστημίσει.
Έτσι γίνεται και στις ανθρώπινες σχέσεις άλλωστε. Φυσικά όλοι ψάχνουμε το ιδανικό, αυτό που είναι πιο κοντά στα δικά μας γούστα και τα δικά μας στάνταρ. Αλλά για πείτε μου ρε παιδιά, πώς πάμε πάντα και πέφτουμε στο άκρως αντίθετο πλάσμα του σύμπαντος που σε άλλη περίπτωση ούτε να ακούσουμε δεν θα θέλαμε; Ναι, εκείνο τον τύπο του ανθρώπου που ακούγαμε τους φίλους μας να αναφέρουν και σκεφτόμασταν “Εγώ με αυτόν τον άνθρωπο; ΠΟΤΕΕΕ“. Και την ίδια στιγμή που είπες ποτέ, εκείνη ακριβώς την στιγμή το ξέχασες. Γιατί αν το σύμπαν θέλει ,δεν πα να χτυπιέσαι εσύ όσο θες; Θα σου κολλήσει το ετερώνυμο και άντε βρες το δίκιο σου εσύ στον άδικο γαλαξία. Αλλά πώς; Πώς γίνεται να σε ελκύει αυτό το οποίο κατακρίνεις και φέρεις χιλιάδες επιχειρήματα για να αποδείξεις ότι είναι λάθος επιλογή; Εδώ, λοιπόν, είναι που έρχεται και σου λέει κάποιος πως τα ετερώνυμα έλκονται και καταστρέφεται όλος ο κόσμος γύρω σου, αλλά ταυτόχρονα παίρνεις και μια εξήγηση για όλο αυτό που σου συμβαίνει. Και εκεί που λες ωραία το λύσαμε και αυτό, έρχονται και σου αλλάζουν πάλι το πλάνο λέγοντας σου ναι βεβαίως και τα ετερώνυμα έλκονται ,αλλά τα ομώνυμα είναι αυτά που αντέχουν.
Βέβαια, σκέφτεσαι σιγά μην ήταν τόσο απλό. Όχι, όμως στην πραγματικότητα είναι πιο απλό από όσο το φαντάζεσαι. Σταμάτα να τα μπερδεύεις όλα μέσα στο μυαλό σου. Τα πάντα γύρω μας να ξέρετε είναι πολύ απλά, άσχετα με το αν ο άνθρωπος έχει την τάση να τα κάνει σύνθετα. (Είναι το αλατοπίπερο που λέγαμε). Αν πάρετε τα πράγματα με την σειρά, θα δείτε πως για όλο αυτό το μπέρδεμα υπάρχει μία λογική εξήγηση. Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. ΠΡΟΦΑΝΩΣ και θα έλκεσαι από το διαφορετικό,γιατί πάντα κάθε τι καινούργιο και ξεχωριστό από εμάς τους ίδιους φαντάζει πιο όμορφο στα μάτια μας από το συνηθισμένο. Έτσι, λοιπόν, στην αρχή νιώθεις συναρπαστικά, γιατί γνωρίζεις έναν εντελώς ξένο κόσμο από το δικό σου, αφού δεν μοιάζεις σε τίποτα με τον άλλον. Καμία κοινή συνήθεια, καθόλου ίδιο γούστο. Ζεις κάτι πρωτόγνωρο που σε ενθουσιάζει και σε κρατάει μαγεμένο, γιατί είχες μάθει σε κάτι πιο απλό, πιο κοντά στο δικό σου πρότυπο. Είναι η φλόγα που σε τυλίγει και όλα φαίνονται άψογα. Γνωρίζεις τον έρωτα από εκείνους τους κινηματογραφικούς, που αισθάνεσαι ότι συμβαίνουν μια φορά στην ζωή σου. Και ναι όλα αυτά είναι μέσα στο παιχνίδι, διότι μαθαίνεις να βλέπεις τον κόσμο μέσα από διαφορετικά μάτια και κάνεις πράγματα που ποτέ δεν έκανες και δεν ήξερες καν αν θα ήθελες να κάνεις.
Κανείς όμως δεν υπολογίζει την μεταβλητή του χρόνου που μπαίνει ανάμεσα στα ετερώνυμα για να τα διαλύσει. Είναι όπως θα λέγαμε το τρίτο πρόσωπο στη σχέση , ο κακός του παραμυθιού. Αυτή είναι και η πιο δύσκολη στιγμή στην ιστορία των ετερωνύμων. Εκεί που προσπαθούν να κρατηθούν ζωντανοί και να επιβιώσουν ύστερα από την καταιγίδα. Και αυτό, γιατί με το πέρασμα του χρόνου,όταν φεύγει ο πρώτος ενθουσιασμός βλέπεις τα πράγματα πιο ρεαλιστικά και όχι από το ροζ σου συννεφάκι και συνειδητοποιείς πως τα πράγματα που δεν σου άρεσαν εξακολουθούν να μην σου αρέσουν. Βέβαια μέσα σου ξέρεις πως δεν άλλαξε ο άλλος, απλά εσύ άμβλυνες τις διαφορές σας. Γιατί όταν τα πυροτεχνήματα σταματήσουν μένουν απλά δύο άνθρωποι που δεν μπορούν να συνεννοηθούν ούτε για τα βασικά. Εκεί ξεκινάει να ξεθωριάζει όλο το θάμπωμα του διαφορετικού και αναζητάς εκείνο το ίδιο με εσένα που είχες αφήσει στην άκρη, γιατί τότε σου έμοιαζε βαρετό και χωρίς καμία αξία.
Όμως μην μπερδεύεστε και μην τα ακούτε όλα αυτά τόσο τραγικά. Προφανώς και υπάρχουν και οι εξαιρέσεις και προφανώς υπάρχουν άνθρωποι εντελώς αντίθετοι που ήθελαν τόσο να είναι μαζί που κατάφεραν να διαλύσουν όλοι την απόσταση που τους χώριζε. Έτσι, λοιπόν, προκύπτει είτε τα ετερώνυμα να απωθούνται, είτε να μπορούν να μείνουν μαζί εφόσον προσπαθούν από κοινού για να βρουν την χρυσή τομή. Και φυσικά γι’ αυτό φτιάχτηκαν οι κανόνες για να σπάνε. Οπότε ξεχάστε τους μύθους περί ετερωνύμων που έλκονται, γιατί πιστέψτε με, κανείς δεν θα ήθελε να είναι εκεί την στιγμή που συγκρούονται και τελικά διαλύονται.
Το συμπέρασμα;;; Η έλξη δεν έχει να κάνει με πόλους, αλλά με την χημεία που έχουν δύο άνθρωποι, διότι στο τέλος δεν υπάρχουν ομώνυμα και ετερώνυμα αλλά αυτοί που θέλουν και αυτοί που δεν θέλουν. Όλα τα άλλα είναι απλά παραμύθια που πλάθουν οι άνθρωποι για να δικαιολογούν το καθετί που τους συμβαίνει.
