Ζούμε στην εποχή της σύνδεσης! Εφαρμογές κοινωνικής δικτύωσης, εκπομπές επικοινωνιακού περιεχομένου, meets ‘n’ greets και τα συναφή … Ένα σωρό τρόποι ώστε οι άνθρωποι μεταξύ μας να ερχόμαστε πιο κοντά και να συνδεόμαστε. Ωστόσο τις τελευταίες δεκαετίες τα ποσοστά της εσωστρέφειας και της κατάθλιψης αυξάνουν συνεχώς. Όλο και περισσότερα άτομα προτιμούν να κλείνονται στον εαυτό τους, στην «φούσκα» τους ( είτε αυτό λέγεται Facebook, είτε Instagram, είτε Twitter, είτε οτιδήποτε … ) , παρά να επικοινωνούν ουσιαστικά με τον έξω κόσμο.
Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Η κύρια ερμηνεία είναι ότι μας είναι ευκολότερο να εκθέτουμε τον εαυτό μας και τις σκέψεις μας μέσω μιας οθόνης και ενός πληκτρολογίου, διότι η προσωπική επαφή είναι πάντα πιο δύσκολη και, μερικές φορές, ψυχοφθόρα! Όντως μας είναι πιο εύκολο να διαπληκτιστούμε με κάποιον/κάποια μέσω του υπολογιστή μας, μέσα από την ασφάλεια του σπιτιού μας. Μας είναι πιο εύκολο να «ανεβάσουμε» μια φωτογραφία από το κινητό μας έχοντάς την πρώτα επεξεργαστεί μέχρι αηδίας ( φίλτρα, φωτισμούς κ.τ.λ ) και έπειτα να περιμένουμε τις σχετικές φιλοφρονήσεις από τους γνωστούς μας στα σχόλια. Βέβαια ενδόμυχα γνωρίζουμε ότι στην άλλη άκρη της οθόνης είναι σε φάση: «Πώς είσαι έτσι ρε καημένε/καημένη;» , αλλά αυτό που τελικά ποστάρει είναι ένα πλαστικό: «κούκλος/κούκλα». Εν ολίγοις δημιουργούμε μια νεφέλη στην οποία μπορούμε να ζούμε εύκολα με τον εαυτό μας και ξεχνάμε ότι η όλη υπόθεση είναι να μπορέσουμε να ζήσουμε καλά με τους άλλους γύρω μας και όχι κλεισμένοι στο καβούκι μας!
Είναι κακό να είμαστε μοναχικοί. Και επαναλαμβάνω, δεν είμαστε μοναχικοί μόνο όταν δεν μιλάμε με κανέναν αλλά και όταν μιλάμε με όλους! Το θέμα δεν είναι να έχεις 1000+ φίλους στο Facebook, 1000+ followers στο Instagram και ένα σωρό retweets στο Twiter … Είναι καλύτερο να έχεις πέντε με έξι καλούς φίλους και λίγους γνωστούς ακόμα (για να νιώθεις διάσημος ρε παιδί μου!) παρά να σε ξέρει και η κουτσή Μαρία! Έτσι και αλλιώς δεν ξέρουν τον πραγματικό εαυτό σου αλλά αυτό που «πλασάρεις» στα social media!
Κάνε παρέα με αληθινούς ανθρώπους! Μόνο έτσι θα μπορέσεις να βρεις πραγματικά συντροφιά σε αυτόν τον κόσμο και να μην είσαι πραγματικά μόνος σου. Κάνε παρέα με άτομα τα οποία δεν θα σου πουν: «είσαι υπέροχος/υπέροχη!» αλλά «καλός/καλή είσαι αλλά αν χάσεις 5-6 κιλά θα είσαι καλύτερος/καλύτερη». Κάνε παρέα με άτομα που σε κρίνουν γιατί θέλουν όντως να σε δουν να βελτιώνεσαι και όχι με άτομα που ποτέ δεν σε προσέχουν ή που πάντοτε σου κάνουν κοπλιμέντα! Κάνε παρέα με άτομα ειλικρινή! Άτομα που δεν θα διστάσουν να σου που και μια φορά: «Ξέρεις κάτι, δεν έχεις μόνο εσύ προβλήματα γι αυτό αντί να παραπονιέσαι συνέχεια κάνε κάτι για τα λύσεις! » .
Και επειδή οι καλοί λογαριασμοί κάνουν του καλούς φίλους, να φέρεσαι κι εσύ ανάλογα. Μην μένεις απαθής απέναντι στα πράγματα που κάνουν οι κοντινοί σου άνθρωποι. Ρώτα τους για ένα πρόβλημα που σου έχουν πει ότι έχουν ακόμα κι αν εσένα δεν σου φαίνεται σημαντικό ή ακόμα κι αν δεν σου φαίνεται καθόλου για πρόβλημα! Μετράει για αυτούς! Μην φοβάσαι να τους πεις την γνώμη σου για κάτι ακόμα κι αν αυτή είναι αρνητική. Θα τους βοηθήσει … Μην λες συνεχώς: «Κάνε αυτό, έτσι είναι, δεν μπορείς κ.τ.λ » αλλά « ίσως θα έπρεπε να δοκιμάσεις, μπορεί να υπάρχει κι άλλος τρόπος, μπορεί και να τα καταφέρεις κ.ο.κ». Κάνε ορατά τα δικά σου προβλήματα σε αυτούς κι « απαίτησε » να τα συζητήσετε. Δώσε τους να καταλάβουν, με ωραίο τρόπο πάντα, ότι όπως τους φέρεσαι θες κι να σου φέρονται!
Και αν δεν το κάνουν τότε απομακρύνσου. Γιατί τότε δεν θα είσαι μόνος αλλά θα είσαι πραγματικά με αυτούς που αξίζει να είσαι.
Είναι κακό να είμαστε μοναχικοί επειδή φοβόμαστε να εκτεθούμε. Έτσι χάνουμε την ευκαιρία μας για πραγματική βελτίωση του εαυτού μας και πραγματική συμβολή στην ζωή των ατόμων που μας ενδιαφέρουν! Άλλωστε το είχε πει και ο Αριστοτέλης: « Ο άνθρωπος είναι ζώο κοινωνικό »! Βγες λοιπόν έξω, μίλα, κρίνε, βοήθα, δημιούργησε, αγάπα, ζήσε … ό,τι και να κάνεις πάντως μην κλείνεσαι στο σπίτι και τον εαυτό σου!
