Ο χορός είναι μια κίνηση, ένα συναίσθημα, μια αίσθηση, μια πρόκληση απέναντι στους ρυθμούς της μουσικής. Ο χορός είναι μια διέξοδος από τη σκληρή πραγματικότητα καθώς η ψυχή και το σώμα αφήνεται στην μαγεία της μουσικής. Ιδιαίτερα το αργεντίνικο Τάνγκο που γεννήθηκε στις λαϊκές γειτονιές του Μπουένος Άιρες και του Μοντεβιδέου κατά τα τέλη του 19ου αιώνα ως ένα είδος συγκερασμού, που προέρχονταν από τα διάφορα μεταναστευτικά ρεύματα εκείνης της εποχής.
Το Τάνγκο είναι ένας χορός που αποπνέει πάθος, αισθησιασμό, ηλεκτρισμό, καθώς και έναν ερωτισμό που ξεκινά από το πρώτο βλέμμα, το πρώτο κάλεσμα που θα οδηγήσει στην αγκαλιά το ζευγάρι. Η αγκαλιά είναι το πιο σημαντικό σημείο αυτού του χορού που καλεί το ζευγάρι να κινηθεί σε έναν κοινό άξονα. Το Τάνγκο είναι μια συναίνεση ανάμεσα στο ζευγάρι, ο καβαλιέρος προτείνει και η ντάμα συναινεί .Όπως υποστηρίζει ο Κώστας Καρεμφυλλίδης, «Με το Τάνγκο οι άνθρωποι έρχονται πιο κοντά χορεύοντας ερωτικά. Είναι μια υλοποίηση του υπέρτατου έρωτα που θα θέλαμε να ζήσουμε κάποια στιγμή, γι’ αυτό όλοι εμείς που χορεύουμε νιώθουμε ότι τον ζούμε, εν τέλει, ή πως πλησιάζουμε στο να τον ζήσουμε, γι’ αυτό και αγκαλιαζόμαστε σφιχτά».
Το Τάνγκο είναι μια ισορροπία ανάμεσα στην φωτεινή και σκοτεινή πλευρά της ζωής , μια αισθησιακή μυσταγωγία, είναι μια ακρωβασία μεταξύ των δύο φύλων πάνω σε ένα μουσικό σχοινί με νότες, αγγίγματα και βλέμματα. Ένας χορός που κινείται από τα νήματα του έρωτα και της επαφής των δύο σωμάτων.
