Σήμερα ψηφίστηκε στην Βουλή, η συμφωνία των Πρεσπών, με 153 «Ναι» συνολικά από τους βουλευτές της κυβέρνησης του Σύριζα και ακόμη 8 βουλευτές. Με αφορμή λοιπόν το γεγονός αυτό σήμερα, αλλά και τις τελευταίες μέρες πραγματοποιούνται στο κέντρο της Αθήνας συνεχόμενα συλλαλητήρια και διαδηλώσεις, από πολίτες, που στην πλειοψηφία τους θα λέγαμε είναι πολύ οργισμένοι με τις εξελίξεις στην πολιτική ζωή της χώρας μας.
Τα συλλαλητήρια αποτελούν μια αφορμή να «ενωθούμε» όλοι μας απέναντι στην πολιτική εξουσία και να δηλώσουμε παρόντες. Ότι συμβαίνει εξάλλου μέσα στη Βουλή μας αφορά και σίγουρα πρέπει να ακούγεται και να υπολογίζεται η κοινή γνώμη, στην λήψη αποφάσεων από την κυβέρνηση.
Βέβαια όλα αυτά προφανώς δεν συμβαίνουν, παρά σε ελάχιστες και σπάνιες εξαιρέσεις. Στον κόσμο και την κοινωνία που ζούμε, όσα συλλαλητήρια και να γίνουν, όσο και να σπάσουν μερικοί τα πάντα στην Αθήνα, η κυβέρνηση θα κάνει αυτό που ήδη έχει αποφασιστεί να γίνει. Η Συμφωνία των Πρεσπών είναι απλά ένα ακόμη παράδειγμα,όπου όσο και να αντιδράσουμε εμείς πλέον η πρώην ΠΓΔΜ, θα λέγεται Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας και είμαστε υποχρεωμένοι να την αναγνωρίζουμε έτσι.
Ας δούμε όμως λίγο πώς επηρεάζει ένα συλλαλητήριο την καθημερινότητα στην πόλη μας, την Αθήνα. Καταρχάς κλείνει σίγουρα το μετρό στο Σύνταγμα, οπότε έχουμε ως επακόλουθο τεράστια ταλαιπωρία για τους επιβάτες του μετρό, που πρέπει να αλλάξουν γραμμή. Ειδικά αν κλείσει κι άλλος σταθμός τα πράγματα χειροτερεύουν. Επίσης κλείνουν οι δρόμοι γύρω από το κέντρο και το μποτιλιάρισμα δεν μπορείς να το αποφύγεις σε καμία περίπτωση.
Όλα αυτά φέρνουν με την σειρά τους νεύρα στον κόσμο, παντού στα μέσα μεταφοράς σπρώχνει ο ένας τον άλλον κι ακόμη και αν βλέπουν μερικοί ότι δεν χωράνε για παράδειγμα σε κάποιο συρμό του μετρό, θέλουν οπωσδήποτε να μπούνε παρά να περιμένουν λίγα λεπτά για τον επόμενο. Η απουσία παιδείας και αρχών νομίζω γίνεται αισθητή λίγο, πολύ σε όλους μας.
Και προσωπικά με λύπη διαπιστώνω κάτι τέτοιες μέρες είναι ότι πλέον ο σεβασμός, η κατανόηση και η ευγένεια έχουν χαθεί σε σημαντικό βαθμό μεταξύ των πολιτών και συνανθρώπων μας. Σχεδόν όλοι απλά κοιτάμε τον εαυτό μας και δεν υπολογίζουμε τίποτα στον βωμό της δική μας εξυπηρέτησης.
Δεν λέω να μην πραγματοποιούνται συλλαλητήρια, αλλά έχοντας μια μικρή ιδέα από αντίστοιχες διαδηλώσεις στο εξωτερικό, θα μπορούσαν οι συνθήκες και στην χώρα μας να είναι πιο ειρηνικές. Δηλαδή δεν χρειάζονται ακραίοι φανατισμοί, καταστροφή ξένης περιούσιας και βία στους δρόμους. Ας μαζεύονται όσοι επιθυμούν με τα συνθήματα τους σε πλατείες και ας κάνουν μια πιο ειρηνική πορεία στους δρόμους. Αν είναι να ακουστούν από την κυβέρνηση, πιστέψτε με θα γίνει. Μη ξεχνάμε όμως πάνω από όλα ότι είμαστε μαζί ένας λαός, είμαστε Έλληνες, χωρίς εννοείται να γινόμαστε εθνικιστές και πρέπει να είμαστε ενωμένοι.
