Είναι εκείνες οι στιγμές όπου απλά δεν μπορείς να κατανοήσεις τι γίνεται στο κόσμο γύρο σου. Πολύ πιθανό να πρόκειται για κάποιο αστείο που μάλλον θα τελειώσει σύντομα. Αλλά οι πιθανότητες όμως είναι εναντίων σου. Σαφώς για το καθένα μας ισχύει μια διαφορετική πραγματικότητα, και είναι απόλυτα λογικό. Μιας και αποτελούμε διαφορετικές οντότητες με διαφορετικό χαρακτήρα, σαφώς και διαφέρουμε.
Για κάποιους καθημερινότητα αποτελεί να ξυπνάνε και να βλέπουν τον πύργο του Άιφελ, ενώ για κάποιους να προσπαθούν να μείνουν ζωντανοί ακόμα μία μέρα βλέποντας τα πάντα γύρω τους να καταστρέφονται. Σαφώς και τα δύο μας φαίνονται πολύ γνώριμα. Εξάλλου οι γάλλοι είναι όλο φινέτσα και στυλ, τρώνε όλη μέρα κρουασάν και έχουν πάντα τα καλύτερα αρώματα. Στην άλλη μεριά υπάρχει αυτή η γεμάτη ‘’πόνο’’ σκέψη που αν την ξεστομίσεις θα ακούσει στο <<Τι γίνεται εκεί κάτω! Πάλι σκοτώνονται>>.
Η τηλεόραση θα σπαταλήσει δύο λεπτά από το χρόνο της για να αναφέρει πως στην <<Συρία ύστερα από τις επιθέσεις του στρατού είχαμε 900 νεκρούς και ανάμεσα τους 188 παιδιά. Σε άλλα νέα ο ολυμπιακός μπλα μπλα μπλα>>. Πλέον τα νούμερα δεν μας κάνουν έκπληξη αντιθέτως ίσως μας προκαλέσουν λίγο ενδιαφέρον και κάποιες φορές μία πινελιά ανθρωπιάς αν η είδηση συνοδευτεί από ένα βίντεο με δεκάδες νεκρούς μέσα σε μία πόλη που βομβαρδίζεται. Εξάλλου ποιος νοιάζεται μωρέ αδερφέ, αυτοί είναι σχεδόν μαύροι, αμόρφωτοι, βιαστές, δολοφόνοι και άλλα πολλά.
Μαύρο είναι το σκοτάδι. Δεν νομίζω πω έχω δει άνθρωπο να μοιάζει με το σκοτάδι. Έχω δει δολοφόνους και βιαστές στην τηλεόραση. Δεν νομίζω πως κρατούσαν τα νεκρά παιδιά στα χέρια τους και προσεύχονταν να είναι αυτοί στη θέση τους. Αμόρφωτους δε, έχω δει πολλούς. Και οι πιο πολλοί είχαν και πτυχία και άλλα πολλά. Αλλά ποιος νοιάζεται;
Λίγες στιγμές αργότερα όλα τα παγκόσμια πρακτορεία ειδήσεων διαδίδουν με έκτακτα δελτία πως έγινε τρομοκρατική επίθεση στην πρωτεύουσα της Γαλλίας. Πόνος, θλίψη και μίσος για αυτούς τους ξένους που ήρθαν να μας σκοτώσουν. Οι δημοσιογράφοι όμως, παρουσιάζουν τα γεγονότα με τόσο στόμφο και συναισθηματισμό που για λίγο πιστεύεις πως ήταν εκεί! Ότι ήταν εκεί όταν έγινε η επίθεση στο Παρίσι. Τα λεπτά σιγής προς τιμήν των νεκρών της επίθεσης και τα συγκινητικά μηνύματα από όλους τους αρχηγούς κρατών ανά τον κόσμο πέφτουν σαν βροχή. Η αναταραχή και ο τρόμος επικρατεί για βδομάδες. Λίγες στιγμές πιο μετά, μια νέα τρομοκρατική επίθεση σκοτώνει 200+ ανθρώπους στην Αίγυπτο. Την ίδια στιγμή όλα τα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς φωτίζονται με τα χρώματα της γαλλικής σημαίας ενώ οι φωτογραφίες προφίλ που απεικονίζουν εσένα στο μπαράκι με την κοπέλα σου να κρατάτε τα ποτά σας αποκτά για φόντο την σημαία της Γαλλίας. Τα σόσιαλ μίντια παίρνουν φωτιά από τα #prayforparis.
Και κάπου εδώ, εγώ προσωπικά θέλω να φύγω από αυτόν τον κόσμο και αν γίνεται να αλλάξω και γαλαξία. Κάπως έτσι καταλαβαίνεις πως ο κόσμος είναι μορφωμένος, αλλά στην πραγματικότητα είναι απαίδευτος. Γιατί η λογική κάποιου βρίσκει απόλυτα σωστό να εκφράσεις τον πόνο σου για τον άδικο χαμό των γάλλων πολιτών γράφοντας #prayforparis και αλλάζοντας την εικόνα προφίλ σου. Για όσους δεν το ξέρατε, ο θεός πλέον κρίνει με βάση τα hashtags που έκανες. Ναι, είναι άδικο να χάνονται ανθρώπινες ζωές τόσο άδικα. Αλλά ο θάνατος είναι για όλους ίδιος, όπως και η αξία της ζωής άλλωστε. Η απώλεια κάποιου κατοίκου από την Συρία είναι ίδια απώλεια και για έναν κάτοικο από την Γαλλία, την Κένυα και για οποιονδήποτε άλλο.
Το ζουμί της παραπάνω σκέψεις δεν είναι, ούτε να σε κάνω να αγαπήσεις την Συρία ούτε να νιώσεις πόνο και οργή. Ξύπνα. Αυτό μόνο φτάνει. Σταμάτα να κάνεις άσκοπες κινήσεις που γίνονται viral, το μόνο που κάνεις είναι να δείχνεις πόσο γελοίος είσαι.
Ας σκιαγραφήσουμε πρόχειρα κάποιον που θα έδειχνε τον πόνο του για την Γαλλία μέσω των σόσιαλ μίντια: πιθανόν χρησιμοποιεί κάποιο κινητό των 400 ευρώ, ίσως πίνει τον τρίτο φρέντο εσπρέσο για σήμερα και ίσως καπνίζει το δεύτερο πακέτο τσιγάρα. Μαγκιά του! Αν την ίδια στιγμή τον ρωτήσεις τι άποψη έχει για την κοινωνία και τον κόσμο μας θα σου πει << Εε είναι δύσκολα, υπάρχει οικονομική κριση και μπλα μπλα μπλα>>.
Την επόμενη φορά που θα αναρωτηθείς τι επικρατεί στον κόσμο μας, μην σκεφτείς την οικονομική κρίση. Να σκεφτείς πως γίνεται πόλεμος και σκοτώνονται χιλιάδες αθώοι άνθρωποι. Επειδή δεν το βλέπεις να προβάλλεται στο κουτί δεν πάει να πει πως δεν συμβαίνει. Φτάνει όμως. Αρκετά. Αρκετά Συρία. Αρκετά κόσμε. Φτάνει πια.
