Ο ταλαντούχος ηθοποιός Σταμάτης Πακάκης με αφορμή το θεατρικό του έργο “ΜΑΝΑ” μας μιλά για την παράσταση, τη δική του σχέση με το θέατρο και για τα νέα του επαγγελματικά σχέδια..
Τι ήταν αυτό που σας μάγεψε στο θέατρο και ασχοληθήκατε με αυτό;
Δεν παρακολουθούσα θέατρο σαν παιδί ή έφηβος. Δεν είχα τα κατάλληλα ερεθίσματα και παιδεία ούτε από το σπίτι μου, ούτε από τους εκπαιδευτικούς που είχα, ούτε η Ρόδος όπου γεννήθηκα και έζησα μέχρι τα 17 μου βοήθησε σ’ αυτό.Με όχημα τις μουσικές μου σπουδές άρχισα να παρακολουθώ όπερες, οπερέτες και όπερες για παιδιά, έτσι ήρθα σε επαφή με το θέατρο. Στην πορεία άρχισα να βλέπω τα πάντα. Ήταν για μένα ένας ωραίος τρόπος ψυχαγωγίας. Λίγο αργότερα έδωσα ακρόαση στην Εθνική Λυρική Σκηνή και συγκεκριμένα στην Παιδική Σκηνή της. Υπεύθυνη για την επιλογή των τραγουδιστών ήταν η κυρία Κάρμεν Ρουγγέρη. Συνεργάστηκα λοιπόν με την κυρία Ρουγγέρη και ήταν ο άνθρωπος που μου έδωσε το ερέθισμα να ξεκινήσω θεατρικές σπουδές, χορό και μαθήματα σωματικού θεάτρου. Στις πρώτες μου θεατρικές πρόβες κατάλαβα ότι το θέατρο είναι αυτό που με γεμίζει. Αυτό που με μάγεψε και είπα πως θέλω να δουλέψω σ’ αυτόν τον χώρο είναι πως τουλάχιστον την ώρα της πρόβας και της παράστασης, αν είναι σοβαρή η διαδικασία, σου δίνεται η ευκαιρία να φτιάξεις και να “παίξεις” τη ζωή κάποιου άλλου, κάποιου που θα ήθελες να ήσουν, κάποιου που θα μισούσες, κάποιου που θα φοβόσουν κ.τ.λ. Επίσης ο χρόνος της κανονικής σου ζωής σ όταν μπαίνεις στο θέατρο σταματάει.
Τι σημαίνει για εσάς το θέατρο;
Προσωπικά όταν ακούω τη λέξη θέατρο έρχεται στο μυαλό μου μια διαδικασία δημιουργίας. Να μην ξέρεις τι καιρό έχει έξω κι εσύ να κάνεις πρόβα. Θέατρο είναι η ψυχαγωγία μου. Η καλύτερη διασκέδασή μου. Θέατρο είναι συζητήσεις για το εκάστοτε έργο. Θέατρο είναι η μεγάλη μου αγάπη. Αισθάνομαι τυχερός που καταφέρνω και βιοπορίζομαι από το θέατρο και τη μουσική.
Πιστεύετε ότι το θέατρο αλλάζει τον κόσμο;
Φυσικά και τον αλλάζει, σε φέρνει αντιμέτωπο με γεγονότα που μπορούν να σε μάθουν πράγματα. Όλα είναι θέμα παιδείας. Πιστεύω πως είναι απαραίτητη η ύπαρξη θεατρικής αγωγής από νηπιακές ηλικίες. Το θέατρο θα πρέπει να περνάει μηνύματα και να προβληματίζει. Ως δημιουργός θεατρικών κειμένων θέτω πάντα το ερώτημα αυτό στον εαυτό μου. Θα μπορούσε αυτό που γράφεις να βελτιώσει έστω και έναν άνθρωπο; Όταν έγραφα το θεατρικό έργο “ΜΑΝΑ” το οποίο κυκλοφόρησε σε βιβλίο από τις εκδόσεις iWrire Publications συνεχώς το διάβαζα σε φίλους και γνωστούς να μου πουν τη γνώμη τους. Όταν είδα πως προβληματίζονται και θέλουν να το συζητήσουμε θεώρησα πως μπαίνω σε μια σωστή οδό.
Τα τελευταία χρόνια μεταφέρονται στις θεατρικές σκηνές παλιές ελληνικές ταινίες. Πώς σας φαίνεται αυτό;
Δεν έχω άποψη διότι δεν έχω παρακολουθήσει κάποιο από αυτά. Προσωπικά δεν είναι κάτι που θα έβλεπα ή θα ήθελα να παίξω. Ωστόσο βλέπω πως σημειώνουν εμπορική επιτυχία. Επομένως υπάρχει κόσμος που τα παρακολουθεί.
Γενικώς η μεταφορά κάποιας πετυχημένης ταινίας σε μορφή μουσικού θεάτρου, όχι μόνο μιούζικαλ, είναι μια έξυπνη κίνηση. Με βλέπεις να μην συμφωνώ με τον όρο μιούζικαλ διότι χρησιμοποιείται με μεγάλη ευκολία για οτιδήποτε μουσικοθεατρικό.
Σας συναντάμε στη θεατρική παράσταση “ΜΑΝΑ” στο θέατρο Faust, ένα έργο που αναφέρεται στις ανθρώπινες σχέσεις. Πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση.
Μας βρίσκετε κάθε Παρασκευή στις 21:00 στο θέατρο Faust. Το έργο “ΜΑΝΑ” το έχω χαρακτηρίσει ως ένα μουσικό, σκοτεινό κοινωνικό παραμύθι για ενήλικες. Τώρα θα μου πεις τι είναι αυτό; Θα τολμούσα να πω πως έχει μια μορφολογία Γερμανικού Καμπαρέ αλλά με θέμα μόνο κοινωνικά ζητήματα. Βλέπουμε ανθρώπους αλλά και διάφορα πλάσματα να παλεύουν με τους προσωπικούς τους δαίμονες και τα τραύματά τους. Ενδεικτικά γίνεται νύξη θεματικών όπως η παιδεραστία, η τεκνοθεσία, η διαφορετικότητα με ο,τι αυτό μπορεί να σημαίνει, η βία κατά των γυναικών κ.ά.
Στην παράσταση παρουσιάζεται η σχέση μητέρας-παιδιού και πως αυτή διαμορφώνεται στην πορεία ως ενήλικες. Η δική σας σχέση με την μητέρα σας; Υπήρξε στήριγμα στο ξεκίνημα σας;
Η μητέρα μου ανέκαθεν ήταν υπερπροστατευτική αλλά με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Μου έλεγε τα πράγματα με το όνομά τους. Με αντιμετώπιζε ως μεγάλο. Αυτό με βοήθησε να αποφύγω και στην παιδική-εφηβική αλλά και στην ενήλικη ζωή μου πολλές κακοτοπιές. Άκουγα συζητήσεις των γονιών μου χωρίς να μου κρύβουν πράγματα. Έμαθα από νωρίς να διαχειρίζομαι τα χρήματα που είχα και να μπορώ να προστατεύω τον εαυτό μου. Ίσως ενηλικιώθηκα πιο νωρίς αλλά δεν είναι κακό αυτό αν έρχεται με μία ήρεμη πορεία εμπειριών και γνώσεων. Η μητέρα μου ήταν ανέκαθεν στήριγμα σε ό,τι κάνω χωρίς να έχει κάποια καλλιτεχνική παιδεία κι αυτό έχει μεγάλη σημασία για μένα. Βέβαια έχει μουσικότητα και αντίληψη το οποίο θαυμάζω. Δεν με εμπόδισε ποτέ να ακολουθήσω τα δικά μου όνειρα. Ακόμη και στην Γ’ Λυκείου που ήθελε να περάσω σε μια σχολή με υψηλή βάση επειδή ήμουν άριστος μαθητής και να κάνω μια δουλειά με καλύτερο status, δεν με εμπόδισε ποτέ να κάνω αυτό που θέλω.
Τι γνώμη έχετε για την κριτική, πιστεύετε ότι βοηθάει τους καλλιτέχνες;
Η κριτική πάντα βοηθάει. Όλες οι κριτικές πρέπει να λαμβάνονται υπόψιν. Το πως θα τις επεξεργαστεί και αποκωδικοποιήσει ο εκάστοτε καλλιτέχνης είναι μεγάλη ιστορία. Προσωπικά με έχουν βοηθήσει οι κριτικές. Τόσο οι θετικές γιατί είναι μια επιβράβευση καθώς και αυτές που είχαν να υπογραμμίσουν μη ορθά πράγματα ή αδυναμίες μου και με βοήθησαν να εξελιχθώ. Τέλος υπάρχουν και οι κριτικές από ανθρώπους που σου λένε μόνο θετικά γιατί αδιαφορούν για σένα αλλά και κριτικές που είναι στοχευμένα αρνητικές και το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να χαμογελάς. Συνήθως ξέρουμε οι ίδιοι οι καλλιτέχνες τι μας συμβαίνει… που θέλουμε βελτίωση ή πιο είναι το δυνατό μας σημείο.
Θεωρείτε ότι δίνονται ευκαιρίες σε νέους καλλιτέχνες; Τι συμβουλή θα δίνατε σε κάποιον νέο που τώρα ξεκινάει;
Πιστεύω πως δίνονται ευκαιρίες σε νέους ανθρώπους. Παίζουν πολλά ρόλο. Το ταλέντο, η εκπαίδευση, το πείσμα, η επιμονή, η τύχη, οι γνωριμίες… Δεν μπορώ να δώσω κάποια συμβουλή πέρα από το να πιστεύει στον εαυτό του, να ακούει συμβουλές και παρατηρήσεις και να έχει ξεκάθαρο στόχο στο τι θέλει να πετύχει μέσα από την τέχνη του. Να ξέρει γιατί κάνει αυτό που κάνει.
Τι σας συναρπάζει στο θέατρο ως θεατή και τι ως ηθοποιό;
Ως ηθοποιό με συναρπάζει η μαγεία της δημιουργίας. Είναι απίθανη η διαδικασία της γέννησης ενός ρόλου με τα κάτω κείμενα, το προσωπικό του βιογραφικό και τα τόσα πράγματα που έχεις στο μυαλό σου για να τον υποδυθείς. Οι πρόβες είναι αυτό που μου αρέσει περισσότερο.
Όσο περισσότερα πράγματα μαθαίνω για το θέατρο (θεωρητικές γνώσεις και πρακτική εμπειρία) τόσο λιγότερο θεατής γίνομαι. Δυστυχώς παρακολουθώ τα πάντα υπό το πρίσμα του μουσικού και του ηθοποιού. Δεν το λες και καλό αυτό διότι σπάνια με συναρπάζει κάτι. Πάντα βρίσκω θετικά στοιχεία ωστόσο το ρήμα συναρπάζει με παγώνει.
Έχετε σπουδάσει και στο τμήμα μουσικών σπουδών στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ασχολείστε επαγγελματικά;
Ως μουσικολόγος εργάστηκα μόλις αποφοίτησα από το πανεπιστήμιο. Υπήρξα καθηγητής μουσικής σε δημόσια δημοτικά σχολεία ως ωρομίσθιος και αναπληρωτής μειωμένου ωραρίου στην Α’ Πειραιά και συγκεκριμένα στο Νέο Φάληρο. Είναι κάτι που έκανα με όρεξη αλλά δεν το συνέχισα. Με κέρδισε η τέχνη της επιτέλεσης… το performing δηλαδή.
Ποια είναι τα σχέδια σας για το μέλλον;
Τα άμεσα επαγγελματικά μου σχέδια είναι τα εξής:
• Ο ρόλος του Ερμή στην οπερέτα του J. Offenbach ” Ορφέας στον Άδη” με προγραμματισμένη πρεμιέρα 15 Δεκέμβρη στο Θέατρο Ολύμπια σε σκηνοθεσία Ισίδωρου Σιδέρη.
• Συμμετέχω στο Μιούζικαλ ” Οι Στοιχειωμένοι” σε μουσική Δημήτρη Μαραμή με προγραμματισμένη πρεμιέρα 28 Φεβρουαρίου 2019 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
Επίσης, κάνω κάποιες κινήσεις για να παρουσιάσω την παράσταση “ΜΑΝΑ” σε φεστιβάλ.
Τέλος έχω στο συρτάρι κι άλλα θεατρικά έργα και ανυπομονώ να τους δώσω σάρκα και οστά. Πάντα υπό την αισθητική που έχει το “ΜΑΝΑ”.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ:
Ημέρες και ώρες παραστάσεων (μέχρι 28/12) :
Κάθε Παρασκευή στις 21:00
Τιμές εισιτηρίων:
Γενική Είσοδος 12€
Μειωμένο 8€
Ομαδικό (από 8 άτομα και άνω) 10€
Διάρκεια παράστασης: 80 λεπτά
Faust: Αθηναΐδος 12 & Καλαμιώτου 11, Κέντρο
Τηλέφωνο: 2103234095