Φοιτητική ζωή. Δυο λέξεις – παρηγοριά για τα παιδιά που δίνουν πανελλήνιες. 4-5 (λέμε τώρα) ονειρεμένα χρόνια για κάθε άνθρωπο που έχει την τύχη να σπουδάζει εκτός πόλης. Και σε ποιον δεν αρέσει να παρτάρει συνέχεια, να αράζει με μεγάλη παρέα και μια καλή ταινία σε σπίτια και να πηγαίνει κάθε μέρα 5 ώρες για καφέ; Κάπως έτσι δεν φαντάζονται οι περισσότεροι τα φοιτητικά χρόνια; Όντως κάπως έτσι είναι αλλά μόνο αν έχεις βρει καλή παρέα (και έχεις και λεφτά φυσικά γιατί όπως λέει και ο λαός “no money no honey”). Πόσο εύκολο όμως είναι στις μέρες μας να κάνεις καλούς φίλους τη στιγμή που τους συγκρίνεις επανειλημμένα με τους παλιούς; Και πλέον που η τεχνολογία είναι τόσο εξελιγμένη είναι σχεδόν αδύνατον να “αφεθείς” στην καινούρια παρέα και να “ξεχάσεις” για λίγο τους φίλους από το σχολείο. Ή μήπως οι σχολικές παρέες είναι απλά καλύτερες από τις φοιτητικές;
Ας συγκρίνουμε, λοιπόν, τα δύο είδη παρέας. Η πιο σημαντική διαφορά, αρχικά, είναι χωρίς αμφιβολία το θέμα της εμπιστοσύνης. Όσο κοντά και να έχεις έρθει με κάποιους συμφοιτητές δεν μπορείς να συζητήσεις μαζί τους τις βαθύτερες ανησυχίες σου. Δεν είναι ότι είσαι καχύποπτος μαζί τους απλά όπως και να το κάνουμε οι φίλοι από το σχολείο είναι σαν αδέρφια (συν το ότι παρέα και φίλοι είναι το ένα και το αυτό ενώ στο πανεπιστήμιο υπάρχει ξεκάθαρος διαχωρισμός). Γνωρίζεστε πολλά χρόνια, ξέρετε την οικογένειά τους, έχετε μαλώσει πολλές φορές αλλά τα ξαναβρήκατε. Είναι μια δοκιμασμένη φιλία που άντεξε αρκετά και πλέον αντέχει και τυχόν απόσταση.
Από την άλλη πλευρά, οι συμφοιτητές σου είναι άτομα που ήταν δίπλα σου σε ένα νέο ξεκίνημα στη ζωή σου. Έχουν συνδεθεί με την αλλαγή προς το καλύτερο, με την ενηλικίωση και την ανέμελη πλευρά της ζωής. Τα φοιτητικά χρόνια είναι σαν διάλειμμα από τα άγχη της ζωής. Ναι μεν έχεις τη σχολή αλλά ούτε φοβάσαι μη σου βάλει ο καθηγητής 19 αντί για 20, ούτε ξυπνάς κάθε μέρα στις 7. Ενώ στο σχολείο είτε ήσουν αυτός που γκρίνιαζε για τους βαθμούς είτε είχες κάποιον στην παρέα που αναλάμβανε αυτόν τον ρόλο. Σαν φοιτητής όμως δεν έχεις κανέναν να σε αγχώνει για τέτοια θέματα (εκτός αν κατάφερες να πέσεις πάνω στο φυτό του τμήματος…Τι τύχη έχεις ρε παιδί μου! Εσένα σε βλέπουν οι μαύρες γάτες και χτυπάνε ξύλο!). Οι φίλοι από το σχολείο, επιπλέον, έχουν ανεχτεί όλες τις χαζομάρες της εφηβείας σου και γνωρίζουν αρκετά για να σε κάνουν ρεζίλι. Ενώ οι φίλοι από το πανεπιστήμιο ξέρουν όσα έχεις πει εσύ (μην ανησυχείς φίλε φοιτητή θα γίνεις ξεφτίλα και μόνος σου δεν χρειάζεσαι βοήθεια από φίλους).
Και μιας που αναφέραμε τη λέξη ρεζίλι, πρέπει να παραδεχτούμε κάτι. Ως επί το πλείστον, οι φίλοι από το σχολείο (και δε από επαρχία) διασκεδάζουν καλύτερα! Είναι νόμος αυτό. Πριν πυροβολήσετε οι θιγμένοι ας διευκρινίσουμε το εξής. Δεν είστε ξενέρωτοι. Απλά έχετε διαφορετικό τρόπο ζωής. Με τους φίλους από το σχολείο μεγαλώνεις μαζί, διαμορφώνεις χαρακτήρα συνήθειες και γούστα. Εκ των πραγμάτων, έχεις και συνήθως παρόμοια γούστα όσον αφορά τη διασκέδαση. Είναι ωραίο που στη σχολή γνωρίζεις άτομα με τελείως διαφορετικές συνήθειες και απόψεις και μπαίνεις στη διαδικασία να ανακαλύψεις και δικές σου κρυφές πτυχές. Αλλά όταν έρχεται το Σάββατο το βράδυ που εσύ θες μπουζούκια, ο άλλος θέλει underground μουσική, ο τρίτος να μαζευτείτε για video games και η άλλη να χτυπηθεί με μέταλ τι γίνεται;
Δεν πρέπει να ξεχνάμε, τέλος, κάτι πάρα πολύ σημαντικό. Οι φίλοι από το σχολείο έχουν την ίδια καταγωγή με σένα. Αυτό είναι ένα σημαντικό κοινό στοιχείο καθώς πάντα θα έχετε τη “βάση σας”, το σημείο συνάντησης. Αφού τελειώσεις τις σπουδές σου είναι πιθανό να μείνεις μόνιμα στην πόλη που σπούδασες αλλά πάντα θα γυρνάς στη γενέτειρά σου, έστω και για λίγο. Είναι πιθανό, επίσης, να επιστρέψεις για πάντα στον τόπο σου και να ξαναδείς τους φίλους από τη σχολή μόνο τυχαία (π.χ. 10 χρόνια μετά που τα παιδιά σου θα σε τραβολογάνε να τους πάρεις παγωτό ενώ εσύ θα θες να απολαύσεις τις διακοπές σου και να ξεχάσεις για λίγο τη δουλειά..). Υπάρχει φυσικά και η πιθανότητα να εγκατασταθείς σε μια εντελώς άγνωστη για σένα πόλη ή να μεταναστεύσεις στο εξωτερικό. Εξάλλου, ποιος μπορεί να προβλέψει το μέλλον; Το μόνο σίγουρο πάντως, για να συνοψίσουμε, είναι ότι οι σχολικές παρέες υπερτερούν σε αυτό το ζήτημα. Είναι πολύ πιο εύκολο να αντέξουν στο μακρινό μέλλον παρά την όποια απόσταση.
Τίποτα από όλα αυτά, βέβαια, δεν ισχύει απόλυτα. Ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετική περίπτωση και οι “καρδιακοί” φίλοι μπορούν να έρθουν σε οποιαδήποτε φάση της ζωής τους. Αν τους έχεις βρει πάντως, φρόντισε να μην τους χάσεις!
