Ο Μιχάλης Μητρούσης είναι ένας από τους σημαντικούς ηθοποιούς που έχει σήμερα η Ελλάδα. Τον έχουμε παρακολουθήσει τόσο σε πλήθος σειρών στην ελληνική τηλεόραση, που σημείωσαν επιτυχία, όπως «η ζωή της άλλης » ή «Οι επτά θανάσιμες πεθερές», όπως και σε θεατρικές παραστάσεις.
Είναι ένας άνθρωπος απλός, προσιτός, όπως καταλάβαμε από το πρώτο λεπτό που μιλήσαμε μαζί του στο θέατρο Ακάδημος, στο οποίο σκηνοθετεί φέτος την παράσταση «Η σιωπή ΔΕΝ είναι χρυσός», με ένα πολύ καλό καστ διακεκριμένων ηθοποιών αλλά και ανερχόμενων ταλέντων. Η παράσταση πραγματεύεται κυρίως την διαφορετικότητα των ανθρώπων και πώς αυτή δεν θα πρέπει να γίνεται η αφορμή για καμία μορφή bullying ή ρατσισμού.
Τον συναντήσαμε λοιπόν στο τέλος της παράστασης, του δώσαμε ειλικρινά συγχαρητήρια για το έργο που είδαμε και έτσι είχαμε την ευκαιρία και την τιμή να μιλήσουμε μαζί του. Δίπλα του ήταν και ο ηθοποιός Μαυρίκιος Μαυρικίου, που πρωταγωνιστούσε στην παράσταση και έγραψε τα κείμενα. Θα ακολουθήσει και η δική του συνέντευξη σύντομα στο Beasty-Press.
Ο Μιχάλης Μητρούσης κατά την διάρκεια της συζήτησή μας, αναφέρεται σε προσωπικά του βιώματα και τον ρόλο ενός καθηγητή του, φιλόλογου, στο γυμνάσιο, που δίνοντάς του να διαβάσει ένα αρχαίο βιβλίο, του άλλαξε την ζωή κι αυτό το περιστατικό μαζί με άλλα βέβαια, αποτέλεσαν το έναυσμα για να ακολουθήσει εν τέλει το επάγγελμα του ηθοποιού.
«Έτσι γίνονται τα πράγματα. Εγώ πιστεύω στους φίλους και στον επηρεασμό. Όταν για παράδειγμα βλέπεις μια παράσταση με έναν φίλο σου, μπορεί η γνώμη του ενός να επηρεάσει τον άλλον».
Οι ερωτήσεις που του κάναμε, ήταν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί.
Λόγω της παράστασης, σε μια Ελλάδα του σήμερα, η οποία δυστυχώς βρίθει από τον ρατσισμό αλλά και από το bullying, ποια είναι η συμβουλή σας προς τα νέα παιδιά, για να αποφεύγονται τέτοια φαινόμενα στα σχολεία ;
Η παράσταση τα λέει όλα. Ο Μαυρίκιος, έχει γράψει ένα εξαιρετικό έργο, που είναι και λίγο αυτοβιογραφικό, γιατί και ο ίδιος δέχτηκε bullying στα μικρά του χρόνια στο σχολείο αλλά και στον στρατό. Αυτό που λέει η παράσταση είναι να μιλήσουμε, να πούμε αυτό το πράγμα που γίνεται, είτε σε γονιούς, είτε σε ανθρώπους δικούς μας, σε φίλους, για να βοηθηθούμε. Το bulling, είναι καθημερινό, δεν είναι μόνο αυτό το “χοντρό” bullying, που έχουμε στο μυαλό μας, είναι το λεκτικό, το σεξουαλικό, είναι γενικά πολλά πράγματα, όπως και η διαφορετικότητα.
Πιστεύετε ότι οι γονείς καθορίζουν τη ζωή των παιδιών τους;
Όπως λέγεται και στην παράσταση από τον «μπαμπά», το παιδί του δεν θέλει να του μοιάσει ή να τον μιμηθεί, αλλά να πάρει το δικό του δρόμο. Εγώ πιστεύω ότι οι γονείς επηρεάζουν αφάνταστα τα παιδιά τους. Τα ναρκωτικά και οι άλλες σχέσεις, που θεωρούνται σήμερα κακό πράγμα, όπως και το ποτό, αυτά όλα από το σπίτι πρέπει να φτιάξουν. Οι γονείς του καθενός παίζουν τεράστιο ρόλο. Στην περίπτωση της παράστασης, οι γονείς ήταν θετικοί και άκουγαν το παιδί τους. Μιλάγανε, δίνανε άφεση αμαρτιών σε όσους το πείραζαν και ήταν δύο άγγελοι-προστάτες. Οι γονείς πιστεύω, σαν πατέρας που είμαι κι εγώ διαπαιδαγωγούν και διαμορφώνουν σχέσεις. Σημασία δεν έχει τι έκανες στο παιδί, αλλά πώς το κατάλαβε το παιδί. Όμως δεν σημαίνει κιόλας ότι δεν θα διαλέξει ο άνθρωπος τι θα κάνει ο ίδιος, απλά οι γονείς δίνουν μια κατεύθυνση.
Κάποιος άνθρωπος που έχει άσχημα παιδικά βιώματα και προέρχεται από μια κατεστραμμένη οικογένεια, τότε και ο ίδιος μπορεί να βγει κατεστραμμένος ή υπάρχει περίπτωση, αυτό να το αλλάξει κάποιος;
Αυτό είναι ανάλογα με τους επηρεασμούς των γύρω, των φίλων και του κοινωνικού του περίγυρου. Μπορεί ένα παιδί ας πούμε, να είναι άριστος σε όλα. Ακόμη κι αν οι γονείς τους για παράδειγμα είναι αλκοολικοί. Δηλαδή όλο αυτό καμιά φορά λειτουργεί και σαν αντίθεση. Θέλει δηλαδή το παιδί να μην μοιάσει σε αυτό το άσχημο πράγμα. Θα πω ένα παράδειγμα για την κόρη μου, που ρωτάει την μητέρα της, γιατί καπνίζει, ενώ εγώ δεν καπνίζω. Θέλω να πω δηλαδή ότι πλέον τα παιδιά παίρνουν θέση.
Ο Μιχάλης Μητρούσης πρωταγωνιστεί και στο έργο «Λωξάντρα» στο θέατρο Βεάκη, με παραστάσεις από Τετάρτη ως Κυριακή.
