Ο Μάκης Καλαράς είναι λίγο πολύ γνωστός λόγω των διακρίσεων του στο χώρο του αθλητισμού σε παγκόσμιο επίπεδο. Το πάθος και η αγάπη του για τον αθλητισμό είναι φανερά, καθώς δε σταματά και δεν επαναπαύεται σε κανένα τίτλο, το αντίθετο.
Το τελευταίο διάστημα αποφάσισε να πάρει την κατάσταση λίγο στα χέρια του και οργανώνει ομάδες με ή χωρίς αναπηρία, ώστε να τους δείχνει πως μπορούν να ζουν αυτόνομα και πώς να βοηθούν αντίστοιχα. Τον συναντήσαμε και του ζητήσαμε να μας μιλήσει για όλα αυτά.
Το ραντεβού ήταν σε ένα από τα πιο κεντρικά σημεία της Καλλιθέας.
Αφού διαλέξαμε μαγαζί, άρχισαν τα προβλήματα: η αναζήτηση parking, ανύπαρκτες αναπηρικές θέσεις, όχι και τόσο κοντά αυτό που βρήκαμε, κατειλημμένες ράμπες στα πεζοδρόμια
Φτάνοντας διαπιστώνουμε ότι δεν υπήρχε ράμπα. Ήταν όμως μια καλή αφορμή να βοηθήσω το Μάκη ακολουθώντας τις υποδείξεις του για να ανέβει τα σκαλοπάτια. Ο ίδιος, πολύ ευγενικά, ανέφερε στις υπεύθυνες του καταστήματος την έλλειψη ράμπας και στην κλασική δικαιολογία “δεν μας αφήνει ο Δήμος” πρότεινε πως θα μπορούσε να κατασκευαστεί απλά μια, χωρίς να «χαλάσει» το πεζοδρόμιο. Έτσι αποφασίσαμε να κάνουμε τη συζήτηση μας σε ένα παγκάκι.
Θα ήθελες να μας πεις με λίγα λόγια την ιστορία σου;
Πριν 22 χρόνια, στην ηλικία των 18, είχα ένα τροχαίο με τη μηχανή στο οποίο χτύπησα στη σπονδυλική μου στήλη. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα έκτοτε να κινούμαι με αναπηρικό αμαξίδιο.
Ποια ήταν τα πρώτα σου συναισθήματα όταν σου ανακοίνωσαν το γεγονός;
Χάρηκα.(γελώντας)😂
Χάρηκες;
Ναι, χάρηκα γιατί έτσι είμαι σαν άνθρωπος και πάντα κοιτάω τα θετικά, όπως… θα έβρισκα προνομοιούχο πάρκιν σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες, τουαλέτες μεγάλες και ευρύχωρες, ράμπες να κάνω τις βόλτες μου πανεύκολα με το χορηγούμενο αναπηρικό αμαξίδιο από τον εκάστοτε ασφαλιστικό φορέα, την παραχώρηση ειδικού προσβάσιμου σπιτιού, τις μεγάλες εκπτώσεις σε αγορά αυτοκινήτου, τις ράμπες σε θάλασσες χαχαχαχαχα μιλάμε ότι φτάνει ας μην κοροϊδεύω άλλο… τίποτα από αυτά δεν ισχύουν… αλλά είπα να πούμε καμιά σαχλαμάρα να γελάσουμε γιατί μόνο για γέλια είναι η αλήθεια και ότι ισχύει!
Είδες αλλαγές στις συμπεριφορές των ανθρώπων γύρω σου;
Ναι. Με αγαπήσανε πιο πολύ από πριν. Μπαίνουμε σε μαγαζιά χωρίς να τρώμε πόρτα πια..😂
Ο αθλητισμός είναι κάτι που υπήρχε στη ζωή σου και πριν το ατύχημα;
Ναι, απλά μετά δε μπορούσα να συνεχίσω την ελληνορωμαϊκά πάλη.Έτσι λοιπόν άλλαξα το άθλημά μου.Στην αρχή έπαιξα μπάσκετ,μετά έκανα χορό, μετά άρση βαρών,οπού βγήκα πέμπτος στην Ευρώπη,μετά ασχολήθηκα με τη δισκοβολία στην οποία έχω διακριθεί σε παγκόσμια επίπεδο,έχω κάνει δυο πανευρωπαϊκά ρεκόρ,έχω κατακτήσει το ασημένιο μετάλλιο στους ολυμπιακούς του 2004 και έχω κερδίσει δυο συμμετοχές σε παραολυμπιάδες.
Από το 2010 και μετά ασχολούμαι με το αλπικό σκι,ενώ το 2014 ήμουν και σημαιοφόρος της ελληνικής αποστολής.
Ποια ήταν τα συναισθήματά σου όταν κατέκτησες τον πρώτο σου τίτλο;
Άντε πάμε για τον επόμενο. Σκέφτομαι «έκανα αυτό, πάω στο επόμενο», δεν εφησυχάζομαι.
Έχεις πει πως πριν το ατύχημα ήθελες να γίνεις ολυμπιονίκης, μετά όμως δεν άλλαξες το στόχο σου αλλά τον τροποποίησες.
Ναι ήθελα να γίνω ολυμπιονίκης αλλά εφόσον τελικά δε μπορούσα, έγινα παραολυμπιονίκης. Ίσως περιμένεις και θες να ακούσεις τη γνωστή ρήση πως πρέπει να απλώνουμε τα πόδια μας μέχρι εκεί που φτάνει το πάπλωμα μας.Αυτό όμως είναι η εύκολη λύση.Εγώ θέλω να είμαι λίγο πιο x-treme και να κάνω τη διαφορά. Ας μην ξεχνάμε βέβαια,ότι το πιο extreme από όλα είναι η αναπηρία μου που την έχω κερδίσει.Παίρνω δύναμη από τη προηγούμενη μέρα. Αν έχω να κάνω εννιά δουλειές και κάνω δέκα,ε νιώθω γαμάτα.
Το τελευταίο διάστημα οργανώνεις ομάδες ατόμων με αναπηρία και τους εκπαιδεύεις για το πώς μπορούν να ζουν αυτόνομα. Πως πήρες αυτή την απόφαση
Γενικά υπάρχει άγνοια.Και εγώ πριν χτυπήσω δεν ήξερα πόσο σημαντική είναι μια ράμπα για έναν άνθρωπο. Δεν ήξερα πως κάποιος μπορεί να μείνει κλεισμένος σπίτι του επειδή θα έχει ψυχολογικό πρόβλημα και θα σκέφτεται «ποιος θα με βοηθήσει να μπω στο καφέ, βλακεία να ζητήσω βοήθεια, πρέπει να πάω μόνο κάπου που θα έχει εύκολη πρόσβαση».Δε χρειάζεται να σκεφτόμαστε έτσι.Αφού θες να με βοηθήσεις και εγώ θέλω να με βοηθήσεις.Δυστυχώς όμως δεν έχουν όλα τα άτομα με κινητική αναπηρία το ίδιο θράσος,θάρρος,πες το όπως θες. Πρέπει λοιπόν να μάθω στα άτομα αυτά να έχουν θράσος και να έχουν και τα κολπάκια τους για το πώς μπορούν να κάνουν το καθετί.Πρέπει όμως να μάθω και αυτούς που δεν έχουν αναπηρία πως μπορούν να βοηθάνε.Εσύ σήμερα πήρες μια μικρή γεύση.Υπάρχουν πάρα πολλά κολπάκια που μπορεί ένα άτομο με κινητική αναπηρία να μάθει για να ενισχύσει την αυτονομία του.Πρώτα βέβαια πρέπει να φτιάξει τη ψυχολογία του, πράγμα που για να γίνει πρέπει να φτιαχτεί σωματικά,να πάει γυμναστήριο, να γίνει δυνατός και κατά συνέπεια αυτόνομος.
Έχεις επισκεφθεί όμως και διάφορα σχολεία. Πιστεύεις πως η ενημέρωση των παιδιών πάνω σε θέματα που σχετίζονται με τα άτομα με κινητική αναπηρία είναι επαρκής;
Ναι αμέ,μηδενική!Προσπαθώ όμως να πηγαίνω σε σχολεία γιατί θεωρώ πως η επαφή των παιδιών στα σχολεία και τα πανεπιστήμια είναι κάτι που βοηθάει στο να αντιληφθούν και οι υπόλοιποι ότι είμαστε κανονικοί άνθρωποι,βγαίνουμε έξω,κάνουμε ότι κάνουν όλοι,απλά τα κάνουμε διαφορετικά.Αν στα σχολεία υπήρχαν ράμπες και ασανσέρ,τα παιδιά θα πήγαιναν στο ίδιο σχολεία χωρίς να υπάρχει διαχωρισμός σε ειδικά και μη.Τότε βγαίνοντας έξω και τα υπόλοιπα παιδιά θα ήξεραν πως η αναπηρία δεν είναι κάτι γιατί θα είχαν και εκείνα ένα φίλο σε αμαξίδιο. Όταν πηγαίνω σε σχολεία στην αρχή,τα παιδιά με κοιτάνε λίγο περίεργα, μετά όμως έρχονται και μου ζητάνε να πάμε μαζί γυμναστήριο,να παίξουμε ποδόσφαιρο…χαχαχα!Δε τους τρομάζει η αναπηρία.Στη δική μου περίπτωση για παράδειγμα,ενώ φαινομενικά φαίνεται κάτι πολύ δύσκολο, όταν δούνε όλα αυτά που κάνω μάλλον τελικά ιςως να τους κάνω να ζηλεύουν.
Η κινητική αναπηρία δεν έχει σχέση με το τι μπορείς να κάνεις, απλά σου δίνει τη δυνατότητα να ξεχωρίσεις κάνοντας τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο.Για τους άλλους κάποια πράγματα είναι δεδομένα,για μένα όχι και όταν τα καταφέρνω παίρνω περισσότερη δύναμη.Εσύ απλά περπατάς.Εσύ θα ανέβεις μια ανηφόρα.Θα την ανέβω και εγώ αλλά με λίγη δυσκολία παραπάνω.Εσύ όμως δε θα πάρεις ποτέ μπράβο για αυτό.είδες;;Πάλι πήρα τα μπράβο μου χαχαχα!
Υπάρχει κάποιο άθλημα με το οποίο δεν έχεις ασχοληθεί αλλά θα ήθελες;
Το καλλιτεχνικό πατινάζ.
Το καλλιτεχνικό πατινάζ;
Έλα,πλάκα κάνω.
Υπάρχουν πράγματα που βλέπεις από τη κοινωνία προς τα άτομα με κινητικές αναπηρίες και σε ενοχλούν;
Ο κόσμος θέλει να βοηθήσει αλλά δεν γνωρίζει,βαριέται,το ξεχνάει.Είναι πολύ ωραίο όμως να βλέπεις άτομα με αναπηρία να βγαίνουν έξω.Στην αρχή μπορεί να μην έχουν εύκολη πρόσβαση παντού,όπως εδώ σήμερα,αν όμως ξαναέρθω θα το φτιάξουν.Αφού η κοινωνία νομοθετικά δε μπορεί να μάθει τον υπόλοιπο κόσμο πρέπει να το κάνουμε εμείς οι ίδιοι.Θα κουραστούμε λίγο το πρώτο καιρό αλλά κάτι θα πετύχουμε.Θα πας σε αυτό το φούρνο–όπως σήμερα-θα φτιάξει ράμπα.Θα πας σε μια τουαλέτα κάποιου μαγαζιού που δε θα χωράς,ο επιχειρηματίας θα σκεφτεί να το διορθώσει γιατί χάνει χρήματα.
Υπάρχει κάτι για το οποίο να σου έχουν πει πως δε μπορείς να το κάνεις;
Δε μου το λένε εμένα αυτό.
Δε στο λένε ή δε τους ακούς;
Όχι θα τους ακούσω,θα ζητήσω τη γνώμη τους.Οι φίλοι μου όμως ξέρουν πως μπορώ να τα κάνω όλα.Υπάρχουν περιπτώσεις που μπορεί να τους πω μια ιδέα και να μου πούνε «μήπως να το κάνεις καλύτερα έτσι;». Ξέρουν πως μπορώ να τα κάνω όλα,υπάρχουν πατέντες για όλα.Κάνω ski, kite,body surf,wakeboard,πάω κανονικά γυμναστήριο,παίζω ping-pong,τένις.Δεν υπάρχει κάτι που δε γίνεται απλά γίνεται διαφορετικά.
Στο κομμάτι του αθλητισμού το κράτος είναι δίπλα σας; Σας βοηθάει καθόλου;
Καθόλου. Εμένα προσωπικά καθόλου. Όλα τα κάνω με τους χορηγούς μου.
Υπάρχουν εγκαταστάσεις στη χώρα μας για να μπορείτε να προπονηθείτε;
Ναι.Εσύ μπορείς να πας σε όποιο γυμναστήριο θες. Εγώ για να πάω σε κάποιο πρέπει να έχει κοντά Parking, τουαλέτα που να μπορώ να πάω,ράμπα ή ασανσέρ και να είναι και ευρύχωρο.Επομένως από τα 100 γυμναστήρια θα μπορώ να πάω μόνο στα 5.Επίσης εγώ για να παίξω μπάσκετ ή για να κάνω σκι χρειάζομαι 5 με 6 χιλιάδες ευρώ για τον εξοπλισμό.Εσύ μπορείς να πάρεις μια μπάλα με 10 ευρώ ή να νοικιάσεις τον εξοπλισμό που χρειάζεσαι με 20 ευρώ.
Δεν υπάρχει δηλαδή καμία ενίσχυση από το κράτος;
Όχι.Το κράτος είναι ανύπαρκτο για όποιον θέλει να κάνει κάτι πέρα από το να αναπνέει.Εγώ μιας και έχω συμμετάσχει και σε χειμερινή και θερινή Ολυμπιάδα μπορώ να σου πω ότι δεν έχω δεχτεί καμία στήριξη από το κράτος.Ο λόγος που βγαίνω στα κανάλια δεν είναι σε καμία περίπτωση για να πω ευχαριστώ στο κράτος αλλά για να βοηθήσω στο να γίνει πιο προσβάσιμη η κάθε πόλη στα άτομα με αναπηρία.Όταν κάνω μια συνέντευξη έχω ένα σκοπό.Θα τη δουν ή θα τη διαβάσουν 500-600 άτομα και θα σκεφτούν ότι ίσως έχω δίκιο.Θέλω να γίνουν γνωστές κάποιες δυσκολίες.Δε γνωρίζουν οι άνθρωποι,ούτε αυτοί που είναι στη κυβέρνηση γνωρίζουν.Θα έπρεπε να υπάρχει κάποιος στη κυβέρνηση με το ίδιο πρόβλημα.Δε μπορούν να φανταστούν ότι μπορεί να μείνω κλεισμένος σπίτι μου επειδή δε θα έχω πρόσβαση σε μια ράμπα,γιατί κάποιος αποφάσισε να παρκάρει εκεί.Πολλοί σκέφτονται “έλα μωρέ μια ώρα θα κάνω” ,έ εγώ αυτή τη μια ώρα όμως θα μείνω εκεί.
Υπάρχει κάποιο άθλημα που να αγαπάς περισσότερο;
Δε μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο. Ό,τι με κουράζει, ό,τι με κάνει να ιδρώνω!
Ο κόσμος έρχεται να δει τους παραολυμπιακούς;
Ναι.Τα τελευταία χρόνια δείχνουν όλο και μεγαλύτερο ενδιαφέρον.Βλέπω πως υπάρχει μια αγάπη αλλά δεν υπάρχει ενημέρωση.Δε ξέρουν πότε είναι οι αγώνες γιατί δε προβάλλονται.Ο τελευταίος μου αγώνας,για παράδειγμα,ήταν εκπληκτικός.Ήταν απίστευτο να βλέπεις αθλητές να τρέχουν με 120 χλμ στη πλαγιά καθιστοί.Δε προβλήθηκε όμως και ο κόσμος έχασε ένα πολύ ωραίο θέαμα.
Πότε είναι ο επόμενος αγώνας σου:
Κάθε 20 μέρες έχω αγώνες.
Τόσο συχνά;
Ναι,είναι το eurocup,το worldcup…Κάθε 15 μέρες είμαι και σε διαφορετική χώρα.Ήμουν Αυστρία, μετά πάω Ελβετία,Κορέα,Ιαπωνία,Ιράν,Καναδά,Αμερική..
Ο κόσμος που θέλει να επικοινωνήσει μαζί σου πού μπορεί να σε βρει;
Στη σελίδα μου στο facebook (Makis Kalaras), είτε στο προσωπικό μου προφίλ Ευθυμιος Καλαρας ή στο instagram.
Αυτό που κάνεις είναι καλό γιατί μπαίνουμε και εμείς στη θέση σας.
Φυσικά.Συνειδητοποιεί ο κόσμος ότι πρέπει να φροντίζει για μας ή ακόμα και ότι πρέπει να προσέχει για να μη βρεθεί στην ίδια κατάσταση.
Έχεις οργανώσει κάτι για το επόμενο διάστημα;
Στην Κομοτηνή πρόσφατα πραγματοποιήθηκε τριήμερη εκπαίδευση/εκδρομή.Ετοιμάζεται κάτι μεγάλο τον Απρίλιο.Μετά τις γιορτές θα κάνω επίσης κάτι.Για να δηλώσει κάποιος συμμετοχή απλά μου στέλνει μήνυμα στη σελίδα μου στο facebook.
Σημαντικό είναι επίσης και όσοι θέλουν να γίνουν εθελοντές.Υπάρχουν άτομα που δεν έχουν κάποιον να τους πηγαίνει στις διάφορες δραστηριότητες.Ας κάνουμε εθελοντισμό.Και εγώ εθελοντικά τα κάνω.
Κάπου εδώ η συζήτησή μας ολοκληρώθηκε και εγώ θέλω να πω ένα τεράστιο ευχαριστώ (αν και αυτό είναι λίγο) στο Μάκη Καλαρά για την ευκαιρία που μου έδωσε να ζήσω–έστω και στο ελάχιστο-την εμπειρία του να βοηθάς ένα άτομο με κινητική αναπηρία,να τον ευχαριστήσω για την ευγένεια και την αμεσότητα που έχει ως άνθρωπος.
Δε ξέρω για σας αλλά εγώ θα δηλώσω συμμετοχή για μια ημερίδα του.
Αν θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί του και να μάθετε λεπτομέρειες για αυτά που οργανώνει παρακάτω θα βρείτε το σύνδεσμο της σελίδας του στο Facebook :
https://www.facebook.com/makiskalaraso/
Σε ευχαριστώ πολύ Μάκη!
