Συνέντευξη με τον stand-up comedian Στέλιο Ανατολίτη

Ο Στέλιος Ανατολίτης έχει σπουδάσει χημεία και θέατρο, αλλά από τότε που θυμάται τον εαυτό του γράφει. Είναι Standup κωμικός με πληθώρα παραστάσεων σε ολόκληρη την Ελλάδα. Ενώ, εργάζεται κι ως Voice-over artist για ραδιόφωνο, τηλεόραση, διαφημιστικές εταιρείες και ανεξάρτητες παραγωγές. Ασχολείται ενεργά με το Youtube στο προσωπικό του κανάλι που μετράει περίπου 7.500 συνδρομητές. Είναι ιδρυτικό μέλος του «Μαιευτήριο ComedyClub», του μοναδικού comedy club της Θεσσαλονίκης που δημιουργήθηκε το 2014.

“Δυστυχώς έχουμε την τάση να χανόμαστε στις σκέψεις μας και πολλές φορές να δημιουργούμε βουνά μπροστά μας ενώ καμιά φορά χρειάζεται απλά να δεις ψύχραιμα την κατάσταση, να κάνεις ένα βήμα πίσω και να αλλάξεις στρατηγική”

Φέτος παρουσιάζει στο θέατρο Ελιάρτ την παράσταση με τίτλο “Μάχες με νεράιδες”, την πρώτη του Stand up παράσταση!! Του ευχόμαστε καλή επιτυχία, κι εκείνος με τη σειρά του μας απάντησε σε κάποιες ερωτήσεις.

1)  Η stand-up παράσταση που παρουσιάζεις στο θέατρο Ελιάρτ έχει τίτλο “Μάχες με νεράιδες”. Πρώτα πρώτα, γιατί “νεράιδες” και δεύτερον η παράσταση αυτή έχει να κάνει με τις καθημερινές μάχες, που δίνουμε όλοι, οι οποίες μας θυμώνουν και μας απογοητεύουν. Μίλησε μου γι’αυτό. Καθώς επίσης και τί πιστεύεις ότι θα “προσφέρει” σε όποιον έρθει να την παρακολουθήσει.

Η λέξη “νεράιδες” είναι μια λέξη που χρησιμοποιώ εγώ για να περιγράψω όλους αυτούς τους ενοχλητικούς ανθρώπους που δεν έχουν καμία επαφή με την πραγματικότητα, συζητάς κάτι και πετάνε αόριστες σοφιστίες του τύπου “το σύμπαν θέλει να είμαστε καλά”, “εσύ φταις που δεν είσαι αισιόδοξος” ή “βρες την θετική σου ενέργεια και τραγούδα στα μπετά” και λοιπές μπούρδες. Το γιατί χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη, ούτε κι εγώ το ξέρω. Μου φαίνεται αστείο. Και ταιριάζει πολύ με τον φανταστικό κόσμο που συνήθως εικονοποιεί τις νεράιδες ή “fairies” στο αγγλικό του ως αρκετά ενοχλητικά πλάσματα.

Πολλά πράγματα στη ζωή μας είναι μικρές μάχες κι εγώ βρίσκω ότι είναι συνήθως μάχες μεταξύ της παράνοιας και του ορθολογισμού. Δυστυχώς έχουμε την τάση να χανόμαστε στις σκέψεις μας και πολλές φορές να δημιουργούμε βουνά μπροστά μας ενώ καμιά φορά χρειάζεται απλά να δεις ψύχραιμα την κατάσταση, να κάνεις ένα βήμα πίσω και να αλλάξεις στρατηγική. Πιστεύω ότι θα του προκαλέσει γέλιο. Θέλω μάλλον να το πιστεύω.

“Αυτό που με πονάει περισσότερο είναι ότι δυστυχώς δεν βλέπω η κρίση να μας έμαθε και κάτι ουσιαστικό. Έχουν βγει όλες οι κακές σκέψεις μας στη φόρα, γινόμαστε όλο και πιο ολοκληρωτικοί, σαπίζουμε γενικά ως κοινωνία και περιμένουμε από κάπου λεφτά”.

2)  Για την παράσταση αυτή πήρες αφορμή από τη δική σου καθημερινότητα και ζωή; Συνηθίζεις να γράφεις ορμώμενος από την καθημερινότητα γενικά ή και από τη ζωή σου ειδικά; 

Ναι, είναι κυρίως δικά μου βιώματα με ίσως μία πιο κοινωνική ματιά. Τα κείμενά μου γενικά είναι ένα μπερδεμένο πράγμα. Δεν γράφω για κάτι συγκεκριμένα, αντλώ έμπνευση από όπου μπορώ. Προτιμώ να κρατάω ανοιχτές όλες τις πόρτες παρά να πω ότι “κάνω καθημερινότητα” ή “λέω ιστορίες” ή οτιδήποτε. Το κοινό τους σημείο είναι ότι προσπαθώ να τα κάνω αστεία και σίγουρα όχι προσβλητικά, ειδικά απέναντι σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες.

3)Πώς και πότε αποφάσισες να ασχοληθείς με το stand-up; Ασχολιόσουν με κάτι άλλο πιο πριν; 

Ξεκίνησα ως χημικός, έκανα ένα πέρασμα ως ηθοποιός και συγγραφέας και μετά τα πάντρεψα και ασχολήθηκα με τη γραπτή κωμωδία. Ξεκίνησα με αυτοσχεδιαστική κωμωδία, το λεγόμενο “Improv” από το Αγγλικό «Improvisation» και κάπου παράλληλα άρχισα να γράφω όλο και περισσότερα αστεία οπότε και πέρασα στο stand up.

4) Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να αναδειχθείς ως stand-up comedian στην Ελλάδα; Έχεις να δώσεις κάποια συμβουλή σε κάποιον που θέλει να ασχοληθεί, αλλά δε ξέρει πως;

Δεν ξέρω παιδιά, αν το βρείτε να μου το πείτε και μένα να αναδειχθώ (γελάει). Δεν είναι εύκολο σε καμία περίπτωση.

Αν κάποιος θέλει να ξεκινήσει, να βρει ένα Open Mic και να πάει. Γίνονται σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Κομοτηνή, Αλεξανδρούπολη, Ξάνθη και Πάτρα από όσο ξέρω. Εκεί θα βρει όσα χρειάζεται. Η γενικότερη συμβουλή μου είναι υπομονή και πολλή μελέτη.

5) Θεωρείς πως το Youtube συνιστά λύση; Προσφέρει αναγνωρισιμότητα και γρήγορη φήμη; 

Όχι, σε καμία περίπτωση. Το καλό Youtube, με καλό περιεχόμενο, θέλει πολύ χρόνο και μεράκι και σίγουρα πολλές τεχνικές γνώσεις. Άρα μιλάμε για ένα πολύ ζόρικο learning curve με σχεδόν μηδενικές απολαβές  -και χρηματικές και άλλου είδους-.

Γενικά αν ψάχνεις τη φήμη, μην ασχοληθείς με το stand up, ούτε το youtube, δε θα τα καταφέρεις ποτέ και δεν θα είσαι ούτε καλός κωμικός, ούτε καλός youtuber πιθανότατα. Η φήμη δυστυχώς στην εποχή μας, κατά πλειοψηφία, είναι ένα εμπορεύσιμο προϊόν και όχι απόρροια της δουλειάς σου.

Γενικά είμαι της άποψης «μην ξεκινάς πράγματα άσχετα με το στόχο σου».  Αν θες να γίνεις διάσημος, ο στόχος σου είναι να γίνεις διάσημος και το Youtube  απευθύνεται σε συγκεκριμένο κοινό, δεν είναι ο σωστότερος δρόμος. To Youtube συνιστά λύση ως άλλος ένας τρόπος να είσαι δημιουργικός.

“Τη δική μου γενιά τη βρήκε η κρίση όταν σπούδαζε. Εκεί ήταν δύσκολο γιατί πλέον δεν ήξερες τι να κάνεις”.

6) Μίλησε μου και για το δικό σου κανάλι στην πλατφόρμα αυτή (τι βλέπουμε ή τι θα δούμε). 

Το δικό μου κανάλι έχει μια εκπομπή που λέγεται “Τα νεύρα μου” και είναι στην ουσία ενημερωτική, ορθολογιστική κωμωδία. Ετοιμάζω ένα μουσικό project με βάση την κωμωδία κι ένα animation για κάποιες λειτουργίες του εγκεφάλου σε συνεργασία με κάποια άτομα. Ξεκίνησε κι ένα κωμικό podacst με τον συνάδελφο και φίλο Χάρη Νταρζάνο, με τίτλο «Μαρμελάδα Φράουλα» το οποίο ανεβαίνει και στο youtube αλλά και σε iTunes, Soundcloud, Spotify κλπ. Να το ακούσετε ενώ κάνετε τη βόλτα σας ή είστε το μετρό, είμαστε καλή παρέα.

ΤΟ VIDEO ΤΟΥ ΜΕ ΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ VIEWS ΣΤΟ YOUYUBE:

7) Πόσο δύσκολο είναι, για σένα, να ενηλικιώνεται κανείς στην Ελλάδα της κρίσης; Τι είναι αυτό που πιστεύεις ότι στερείται κυρίως; (είτε κάποιο ιδανικό, συναίσθημα, είτε και υλικό αγαθό) 

Εγώ είχα το εξαιρετικό πλεονέκτημα να μην προέρχομαι από μια άνετη οικονομικά οικογένεια οπότε δεν άλλαξαν πάρα πολλά πράγματα. Δουλεύω από πολύ μικρός και ενηλικιώθηκα εκτός κρίσης. Τη δική μου γενιά τη βρήκε η κρίση όταν σπούδαζε. Εκεί ήταν δύσκολο γιατί πλέον δεν ήξερες τι να κάνεις. Γι’ αυτό κι εγώ παράτησα τη Χημεία, γιατί δεν είχε δουλειά κι έπρεπε να επιλέξω πολύ γρήγορα πως θα ζήσω την μελλοντική φτώχεια μου: Ως χημικός ή ως κωμικός;

Αυτό που με πονάει περισσότερο είναι ότι δυστυχώς δεν βλέπω η κρίση να μας έμαθε και κάτι ουσιαστικό. Έχουν βγει όλες οι κακές σκέψεις μας στη φόρα, γινόμαστε όλο και πιο ολοκληρωτικοί, σαπίζουμε γενικά ως κοινωνία και περιμένουμε από κάπου λεφτά. Εκνευρίζομαι πάρα πολύ όταν μου λένε ότι “αν είχαμε λεφτά, δε θα είχαμε προβλήματα” ενώ είμαστε μια φοβερά κλειστή και περίεργη κοινωνία. Δηλαδή όταν είχαμε λεφτά ήμασταν καλά και τώρα που φτωχύναμε, σαπίσαμε; Μέχρι τότε μας εξαγόραζαν; Δεν καταλαβαίνω τι θέλουν να πουν, μάλλον βλέπω εγώ πολύ διαφορετικά τα πράγματα.

8) Ο Στέλιος Ανατολίτης με επτά λέξεις (μια για κάθε γράμμα του μικρού σου ονόματος). 

Στεγόσαυρος
Τσιχλόφουσκες
Ειρωνία
Λιποζάν
Ισοκατανομή
Ουμανισμός
Σακησαγαπάμε

9) Τί να περιμένουμε από εσένα στο μέλλον;

Περισσότερη κωμωδία, περισσότερη επιστήμη, περισσότερα βίντεο,  περισσότερη μουσική κι αν όλα πάνε καλά, κι ένα μυθιστόρημα. Αν στο ενδιάμεσο πτωχεύσω, να περιμένετε να με δείτε σερβιτόρο κάπου.

Τα κείμενά μου γενικά είναι ένα μπερδεμένο πράγμα. Δεν γράφω για κάτι συγκεκριμένα, αντλώ έμπνευση από όπου μπορώ. Προτιμώ να κρατάω ανοιχτές όλες τις πόρτες παρά να πω ότι “κάνω καθημερινότητα” ή “λέω ιστορίες” ή οτιδήποτε.

Τον Στέλιο μπορείτε να τον βρείτε:

• μέχρι 4 Ιανουαρίου στο eliart.theater κάθε Παρασκευή στις 9μ.μ.
• Facebook: https://www.facebook.com/st.anatoltis
• Instagram: https://www.instagram.com/st.anatolitis/
• Youtube: https://www.youtube.com/channel/UC3hqr4_Z4wUmN73lsbQ94KA