Αφήσαμε τα μυαλά μας σε κάποια παραλία, της οποίας το όνομα δεν μάθαμε ποτέ. Δεν προσέχουμε ποτέ τις λεπτομέρειες. Σαν παιδιά βιαστήκαμε να πατήσουμε στα βότσαλα, τσουρουφλίσαμε και γδάραμε τα πόδια μας, καθώς τρέξαμε προς το πράσινο νερό. Επιπλεύσαμε σαν τσούχτρες για λίγη ώρα και ύστερα παραπονέθηκες πως κρύωσες. Αν ήμουν ειλικρινής θα παραδεχόμουν πως κρύωσα πιο νωρίς από εσένα. Δεν ήθελα όμως να βγω από τη θάλασσα. Καήκαμε από τον ήλιο όπως πάντα, εσύ επειδή δεν φοράς ποτέ αντηλιακό, εγώ επειδή δεν είχα προλάβει να κάνω πολλά μπάνια. Κάποτε τα καλοκαίρια μας ήταν ξέγνοιαστα, τώρα διάσπαρτα από υποχρεώσεις. Τώρα πίνουμε καφέ με άγχος αντί για ζάχαρη. Όμως δεν πειράζει. Αυτά τα ελάχιστα νησάκια χρόνου, φτιαγμένα από αλάτι και ήλιο, στα οποία τον τελευταίο καιρό καταλήγω μαζί σου είναι τα αγαπημένα μου σημεία όλου του έτους.
Αν έπρεπε να προσδιορίσω ένα είδος ευτυχίας – γιατί υπάρχουν πολλά – έτσι θα έμοιαζε. Θα ήταν το να ξυπνάω από έναν ενοχλητικό εφιάλτη και να σε αγγίζω για ασφάλεια ή να μην διακόπτει το ξυπνητήρι ένα γλυκό όνειρο που αφήνει την αίσθηση μαλακών χειλιών και ζεστών δαχτύλων που ταξιδεύουν στο δέρμα. Θα ήταν μια νυχτερινή βουτιά των δύο λεπτών στη θάλασσα, με τα εσώρουχα, σε ένα πολυσύχναστο σημείο ως μια εξαιρετικά καθυστερημένη αταξία. Θα ήταν το φαγητό που πάντα δυσκολευόμαστε να επιλέξουμε, επειδή τα θέλουμε όλα. Ένα γλυκό ή μια απροσδόκητη αγορά ενός βιβλίου που βρήκαμε τυχαία σε μια βόλτα. Το τελευταίο το κάνω πάντα μεγάλο θέμα με τον ενθουσιασμό και τα παρακάλια μου να κάνουμε την αγορά. Λες πάντα ναι.
Αν έπρεπε να προσδιορίσω την ευτυχία θα ήταν το να κοιτάμε τα αστέρια ξαπλωμένοι σε μια παραλία. Εκείνην που το όνομά της δεν μάθαμε ποτέ. Και να σου παίρνω τα αφτιά με κάθε καινούργιο πεφταστέρι. Ένα καθησυχαστικό άγγιγμα των δαχτύλων για να μας προετοιμάσει για τη δύσκολη χρονιά που μας περιμένει. Να συμφιλιωνόμαστε μετά από έναν γελοίο καυγά. Να τσακωνόμαστε πάλι σαν ανόητοι προσπαθώντας να ανακουφίσουμε τις ανασφάλειές μας και να γελάμε με αυτό.
Ευτυχία είναι που αφήσαμε τα μυαλά μας σε εκείνην την παραλία. Ένα νησί χρόνου από αλάτι και ήλιο.