Η αλήθεια είναι πως οι γρήγοροι ρυθμοί κι η ένταση της ρουτίνας δεν μας αφήνουν και πολλά περιθώρια ούτε για αυτοκριτική αλλά ούτε και για να δείξουμε σε κάποιον τι είναι για μας. Τα συναισθήματα πνίγονται πίσω από δικαιολογίες και ψέματα, τα λεγόμενα κατά συνθήκη, προκειμένου να μας βγάλουν από την δύσκολη θέση να πούμε την αλήθεια; ότι προτιμάμε να μείνουμε μόνοι μας παρέα με την ματαιοδοξία μας.
Ωστόσο, είμαι απόλυτα σίγουρη πως με όλη αυτή την κατάσταση που επικρατεί γύρω μας κι τον άπλετο χρόνο που έχουμε πλεον, όλοι έχουμε κάνει τον απολογισμό μας. Αν λοιπόν το αποτέλεσμα αυτού, περιλαμβάνει τις φορές που δεν είδαμε τους αγαπημένους μας συγγενείς ή φίλους προφασιζόμενοι κάτι άλλο, αν αποφεύγαμε συστηματικά να βγούμε για να κάνουμε μια βόλτα, μια επισκέψη, να πάμε ένα σινεμά ή ένα θέατρο τότε σίγουρα καταλήγουμε στο ίδιο συμπέρασμα: ότι αυτό πρέπει ν’αλλάξει.
Τώρα που οι ισορροπίες ανατράπηκαν και τίποτα δεν είναι δεδομένο, ακόμα και το νας πας σουπερ-μάρκετ έγινε πολύπλοκο, ήρθε η ώρα το κοντερ να μηδενίσει. Μην αφήνετε άλλο χρόνο να περάσει. Πείτε αυτό που αισθάνεστε σήμερα όχι αύριο. Άλλωστε στα δύσκολα φαίνονται οι άνθρωποι. Ποίοι νοιάζονται πραγματικά και ποιοί όχι, για ποιους σημαίνεις κάτι και για ποιους τίποτα. Κι όταν έρθει η ώρα να βγεις από το σπίτι σου ελεύθερα μην πας εκεί που πρέπει αλλά εκεί που σε προστάζει η καρδιά σου.
Ένα φιλικό σπίτι, μια κούπα καφές κι μερικά χαμόγελα φτάνουν για να τα γιατρέψουν όλα. Γι’αυτό μετράμε αντίστροφα και περιμένουμε…
