Σανατόριο Πάρνηθας: Ποια ήταν η αρχική του χρήση;

Σε όλες τις παρέες κάθε φορά, που έρχεται η συζήτηση σε στοιχειωμένα μέρη, φαντάσματα, νεκρούς και πνεύματα, είναι σίγουρο πως θα αναφερθεί και το σανατόριο της Πάρνηθας, το κατεξοχήν στοιχειωμένο μέρος της Αττικής. (Όσο σίγουρο είναι ότι πάντα θα υπάρξει αυτός “ο ένας” που έχει μπει μέσα, είδε τα φαντάσματα, αλλά όντας ατρόμητος δεν φοβήθηκε ποτέ και δεν βγήκε έξω ουρλιάζοντας). Το μόνο σίγουρο είναι πως στοιχειωμένο ή μη το σανατόριο σου προκαλεί σίγουρα φόβο, δέος και μια τάση να αρχίσεις να τρέχεις μόνο που περνάς έξω από αυτό, πόσο μάλλον να μπεις μέσα. Όμως, το επιβλητικό κτήριο, γιατί δημιουργήθηκε και πότε;

Το σανατόριο, λοιπόν, χτίστηκε το 1912 και λειτούργησε ως χώρος νοσηλείας ατόμων που έπασχαν από φυματίωση. Άνηκε στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» και έμεινε ανοιχτό για περισσότερα από 30 χρόνια όμως παρήκμασε μετά το 1950 με την ανακάλυψη της πενικιλίνης. Περισσότεροι από χίλιοι άνθρωποι νοσηλεύτηκαν με την πλειοψηφία να μην καταφέρνει να βγει από αυτό. Μάλιστα στο κτήριο αυτό νοσηλεύτηκε και ο Γιάννης Ρίτσος γράφοντας εκεί το ποίημα «Εαρινή Συμφωνία». Αφού σταμάτησε τη λειτουργία του ως χώρος φιλοξενίας αρρώστων, λειτούργησε ως ξενοδοχείο “ΞΕΝΙΑ” και στη συνέχεια, ως σχολή τουριστικών επαγγελμάτων, με το 1980 να εγκαταλείπεται οριστικά στο χρόνο και στα στοιχεία της φύσης. Μπαίνοντας μέσα, ελάχιστα πράγματα θυμίζουν πλέον τις παλαιότερες χρήσεις του. Γκρεμισμένοι τοίχοι, σκισμένες μοκέτες, διαλυμένα ξύλινα πατώματα, ετοιμόρροπο, σκισμένα σεντόνια, περιττώματα, σαπισμένες μοκέτες, στρώματα, μπάζα, σύριγγες, γκράφιτι και μερικές σκόρπιες καρέκλες, συνθέτουν το σκηνικό της εγκατάλειψης. Επιπλέον, η έλλειψη τεχνητού φωτισμού κάνει το φως της μέρας τη μόνη καλή ώρα για να περπατήσεις στο εσωτερικό του χωρίς να βρεθείς να πέφτεις στο κενό σε κάποια από τις πολλές τρύπες που έχει το πάτωμα. Τα παραπάνω έχουν κατατάξει το σανατόριο στο TOP 10 των πιο τρομακτικών -στοιχειωμένων- μερών της Αττικής και όχι μόνο, και μάλιστα όχι άδικα αφού τα μέρη που μπορείς να περπατήσεις στα οποία άνθρωποι άρρωστοι έχουν ζήσει και έχουν πεθάνει είναι πράγματι λίγα.

Η ΠΙΟ ΓΝΩΣΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΣΑΝΑΤΟΡΙΟ:

Πέρα από τσιρίδες και φωνές στο υπόγειο του κυρίως, φήμες για σατανίστες που κάνουν θυσίες εκεί τα βράδια, σκιές, φαντάσματα, αλλαγή θερμοκρασίας ( έντονο κρύο) και άλλα πολλά που μπορεί να “πάθει” κάποιος πηγαίνοντας εκεί, είναι βέβαιο πως έχεις ακούσει την νούμερο ένα τρομακτική ιστορία που αφορά το Σανατόριο. Η ιστορία αυτή λέγεται το κοριτσάκι με τα άσπρα. Σύμφωνα με την ιστορία λοιπόν το κοριτσάκι με τα άσπρα ή αλλιώς το κοριτσάκι της Κυράς λένε πως ήταν τρόφιμος του σανατορίου και πως επειδή στα τελευταία του δεν μπορούσε να πιει ούτε μια στάλα νερό, ζήτησε να την πάνε σε μια πηγή εκεί κοντά για να δει έστω πως είναι ( η πηγή ονομαζόταν “Η πηγή της Κυράς”). Τελικά της έκαναν την χάρη και την πήγαν στην Κυρά αλλά η μικρή, φθάνοντας εκεί, πέθανε. Από τότε  πολλοί βλέπουν ένα κοριτσάκι με άσπρο νυχτικό, άλλοτε να τους ζητά νερό κλαμένη και άλλοτε να τρέχει με κλάματα… Οι περισσότεροι πάντως επισκέπτες αναφέρουν πως κάτι έχουν δει ή έχουν ακούσει πηγαίνοντας εκεί, εγώ δυστυχώς δεν μπορώ να εκφέρω αντικειμενική άποψη, καθώς δεν έχω πάει -και ούτε πρόκειται-.