Το Resident Evil 6 κυκλοφόρησε για πρώτη φορά τον Οκτώβριο του 2012 και αμέσως ενθουσίασε τους φανς του franchise καθώς το τρέιλερ του παιχνιδιού τους είχε προετοιμάσει για μια συγκλονιστική περιπέτεια. Ωστόσο, οι κριτικές που εισέπραξε η Capcom δεν ήταν εκείνες που ευελπιστούσε να ακούσει. Το παιχνίδι δεν κατάφερε να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις των gamer, αλλά κυρίως των φανς, οι οποίοι έμειναν να αναρωτιούνται τι πήγε τελικά τόσο στραβά. Ας δούμε παρακάτω τα μεγαλύτερα…παραστρατήματα του παιχνιδιού.
- Η σύγκριση με τους δύο προηγούμενους τίτλους
Το RE6 είχε μάλλον την ατυχία να κυκλοφορήσει μετά από τους δύο πιο επιτυχημένους τίτλους του franchise, Resident Evil 4 και 5. Οι περισσότεροι από εμάς θεώρησαν ότι κάτι τέτοιο θα είχε ως αποτέλεσμα την κυκλοφορία ενός έκτου τίτλου ακόμα καλύτερου από τους δύο προηγούμενους, ωστόσο πέσαμε έξω. Το RE6 αποτυγχάνει να ανταποκριθεί στις προσδοκίες που γέννησαν οι προκάτοχοι του. Το RE4 ειδικά μας έδειξε πόσο έξυπνος είναι ο συνδυασμός του 3rd person shooter με το survival horror κλίμα. Μπορεί πλέον να μην είχαμε τις φιξαρισμένες γωνίες και τις loading doors να δημιουργούν τρομακτική ατμόσφαιρα, είχαμε αποκτήσει όμως περισσότερη δράση και έλεγχο που περικλείονταν με πανέξυπνο τρόπο από το survival horror vibe των πρώτων τίτλων. Παρ’ όλα αυτά το RE6 ξεχνάει να ακολουθήσει το παράδειγμα των προκατόχων του και καταλήγει να αποτελεί ένα action packed zombie game.
- Δράση αντί για survival horror adventure
Ας γίνουμε όμως πιο συγκεκριμένοι. Ο έκτος τίτλος δεν έχει το σκοτεινό και φρικιαστικό κλίμα στο οποίο μας είχε συνηθίσει η σειρά. Τα παζλ είναι σχεδόν ανύπαρκτα και, ακόμα χειρότερα, τα λίγα που καλείται να επιλύσει ο παίκτης είναι υπερβολικά απλά. Έπειτα, απ’ το παιχνίδι εκλείπει το στοιχείο που το ανέβασε τα προηγούμενα στην κορυφή, η survival horror ατμόσφαιρα. Όλα απαιτούν ταχύτητα, ο παίκτης δεν καλείται να εξερευνήσει αργά κάθε γωνιά του χάρτη αλλά να τρέξει μέσα στο περιβάλλον. Οι εχθροί, παράλληλα, αν και πολλοί, είναι πανεύκολα εξολοθρεύσιμοι και αρκετά όμοιοι ο ένας με τον άλλο (ειδικά τα bosses) με αποτέλεσμα το παιχνίδι να γίνεται σχετικά εύκολο και απλό- ένα zombie shooter game όπου το μόνο που καλείται να κάνει ο παίκτης είναι να εξοντώνει διαρκώς ζόμπι και όχι να ξετυλίγει μια σκοτεινή και τρομαχτική ιστορία.
- Το soundtrack
Αξιοσημείωτο είναι και το γεγονός ότι ακόμα και η μουσική του παιχνιδιού ήταν μια απογοήτευση. Ο ρυθμός που ακολουθεί το soundtrack είναι έντονος και ανεβαστικός δηλαδή, ότι θα περίμενε να ακούσει κανείς σε ένα action packed παιχνίδι. Συγκρίνοντας το soundtrack με εκείνα των προηγούμενων παιχνιδιών γίνεται φανερό ότι λείπει ο ήρεμος και αργός εκείνος ρυθμός που έδινε την εντύπωση ότι όλα είναι υπό έλεγχο.
- Η έκταση των τεσσάρων storylines
Σίγουρα κανένας δεν θα ήθελε να δώσει λεφτά για ένα παιχνίδι του οποίου η διάρκεια είναι πολύ σύντομη. Το ιδανικό για ένα storyline είναι να έχει μια μεσαίου μήκους διάρκεια, η οποία δεν θα κουράζει τον παίκτη, ενώ όταν πρόκειται για πολλά και διαφορετικά storylines οι developers συνήθως επιλέγουν, να μειώσουν τον αριθμό τους και να κρατήσουν περίπου δύο προσέχοντας παράλληλα η κάθε πλοκή να μην ξεπερνά το όριο των δύο ωρών. Το Resident Evil 6, ωστόσο δεν ακολουθεί αυτή την τακτική. Αντίθετα, οι developers έκαναν το λάθος να εντάξουν στο παιχνίδι τέσσερα διαφορετικά storylines (του Leon, του Chris, του Jake και της Ada) τα οποία διαρκούσαν πολύ περισσότερο από 2 ώρες. Σα να μην έφτανε αυτό, τα storylines διέφεραν τελείως μεταξύ τους και έμοιαζαν λες και αποτελούσαν ξεχωριστούς τίτλους το καθένα, οι οποίοι δεν σχετίζονταν με το franchise. Συγκεκριμένα, το στόρυ του Leon διέθετε στοιχεία της survival horror ατμόσφαιρας, ωστόσο κύριο στοιχείο εδώ ήταν η δράση. Ακολουθώντας το παράδειγμα αυτό, αλλά βασιζόμενο ακόμα περισσότερο στη δράση, το storyline του Chris αποτέλεσε ίσως το χειρότερο απ’ τα τέσσερα. Τα παζλ ήταν ανύπαρκτα, οι εχθροί υπερβολικά πολλοί, ενώ το γενικότερο στυλ του παιχνιδιού θύμιζε παιχνίδι βασισμένο στο Call of Duty. Σε αντίθεση με το στόρυ του Chris έρχονται τα δύο τελευταία, του Jake και της Ada. Το στόρυ του Jake συνδυάζει δράση και ατμόσφαιρα με τον καλύτερο τρόπο καθώς επικεντρώνεται στην ιστορία του κεντρικού χαρακτήρα τοποθετώντας σε αυτήν έναν εχθρό που τον καταδιώκει διαρκώς, ονομαζόμενο Ustanak. Τι μας θυμίζει αυτό; Μα φυσικά τους πολυαγαπημένους Mr. X και Nemesis από τους πρώτους τίτλους της σειράς! Tέλος, το στόρυ της Ada ήταν εκείνο που έμοιαζε να είναι πιο άμεσα συνδεδεμένο με παλαιότερους τίτλους του franchise κι αυτό γιατί κατάφερνε να δημιουργήσει μια αξιοσέβαστη ατμόσφαιρα μέσα στην οποία ο παίκτης καλείται να λύσει παζλ και γρίφους τα οποία, ωστόσο, δεν ήταν ιδιαίτερων απαιτήσεων.
Θα μπορούσαμε να απαριθμήσουμε ένα σωρό άλλους λόγους που κατέστησαν αυτό το παιχνίδι μια αποτυχημένη προσπάθεια, ωστόσο εδώ εστιάσαμε μόνο στους κυριότερους. Το παιχνίδι δεν κατάφερε να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις μας και κυρίως να καταρρίψει το ρεκόρ που είχαν στήσει τα προηγούμενα παιχνίδια. Γεμάτο δράση και περιπέτεια, το Resident Evil 6 δεν αποτελεί ένα κακό βιντεοπαιχνίδι στο σύνολό του αλλά, πιο σωστά, έναν κακό Resident Evil τίτλο.
