Κάθε χρόνο, λίγο πριν το τέλος του έτους και ανάμεσα στην εβδομάδα μεταξύ των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, μια περίεργη διάθεση αλλαγής και αυτοβελτίωσης περιτριγυρίζει πολλούς από εμάς. Οι σκέψεις μας, εξαιρετικά θετικές και αισιόδοξες, μας καθοδηγούν ώστε να θέσουμε στόχους, τους οποίους με την αρχή του νέου έτους θα προσπαθήσουμε να εκπληρώσουμε.
Σαν καλά παιδιά λοιπόν, αποφασίζουμε τους στόχους μας και με την άφιξη του νέου χρόνου κάνουμε τα πάντα δυνατά για να τους εκπληρώνουμε έναν-έναν. Οι πιο συνήθεις από αυτούς είναι η απώλεια βάρους, η συνδρομή στο γυμναστήριο, το πρωινό ξύπνημα από νωρίς, η υγιεινή διατροφή… Όπως φαίνεται, αυτοί οι στόχοι που ανέφερα, αφορούν κυρίως την εξωτερική εμφάνιση και όπως είναι λογικό, δεν είναι πάντα τόσο εύκολοι ως προς την επίτευξή τους. Ενώ περνούν οι μήνες και η θέληση για αλλαγή και βελτίωση που κάποτε μας διακατείχε έχει εξαφανιστεί, επιστρέφουμε στις παλιές μας συνήθειες χωρίς να μας ενδιαφέρει πια η εκπλήρωση των στόχων που είχαμε υποσχεθεί στον εαυτό μας. Υποσχόμαστε, όμως, ότι θα προσπαθήσουμε ξανά του χρόνου ενώ βαθιά μέσα μας ξέρουμε πως κάτι τέτοιο είναι μακριά από την αλήθεια.
Και κάπου εδώ γεννώνται δύο ερωτήματα.
Το πρώτο ερώτημα είναι γιατί –αν και ξεκινούμε με τόσο μεγάλη θέληση στην αρχή του χρόνου- εγκαταλείπουμε τις προσπάθειες μας. Η απάντηση είναι ίσως διαφορετική από άνθρωπο προς άνθρωπο. Ωστόσο, θεωρώ, πως το ζήτημα βρίσκεται στην πίεση που ασκούμε στους εαυτούς μας με την τοποθέτηση τόσο δύσκολων προς την εκπλήρωσή τους στόχων. Η θέληση για αλλαγή μπορεί να είναι μία καλή κινητήριος δύναμη, όμως, χρειάζεται επιμονή και αφοσίωση για να τους ακολουθήσουμε σωστά και να βγούμε «νικητές» στο τέλος της χρονιάς. Κάτι ακόμη που θα πρέπει να σκεφτούμε είναι η σημασία που έχουν οι στόχοι μας ως προς εμάς. Να τους αναθεωρήσουμε δηλαδή και να κρατήσουμε μόνο όσους από αυτούς πραγματικά επιθυμούμε, χωρίς επιρροές και υπερβολικό ενθουσιασμό.
Το δεύτερο ερώτημα αφορά το είδος των στόχων μας. Οι περισσότεροι –συνήθως- αναφέρονται στην εξωτερική μας εμφάνιση. Φυσικά αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό αλλά σχετικά παραπλανητικό. Σίγουρα, οι εκπομπές στην τηλεόραση, τα άρθρα των περιοδικών και τα βίντεο στο youtube που προβληματίζονται μονάχα για την απώλεια των κιλών που παραδοσιακά έχουμε πάρει στη διάρκεια των γιορτών, δεν είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά για κάποιον. Παρόλα αυτά, θεωρώ πως πρέπει να αλλάξουμε τρόπο σκέψης και να αναθεωρήσουμε τους στόχους μας, αυτή τη φορά έχοντας κατά νου, όχι μόνο το παντελόνι που δε μας χωράει αλλά και όλες τις στιγμές για τις οποίες μετανιώσαμε, λυπηθήκαμε ή ευχόμαστε να μπορούσαμε να αλλάξουμε. Αναφέρομαι δηλαδή σε συμπεριφορές και χαρακτηριστικά, για τα οποία ίσως να μην είμαστε και τόσο περήφανοι και ίσως (ίσως) θέλουμε να διώξουμε ή να βελτιώσουμε. Σαφώς, θέτοντας τέτοιους στόχους περί συμπεριφοράς δεν μπορεί να είναι πιο εύκολοι στην εκπλήρωσή τους. Αναμφίβολα, όμως, είναι περισσότερο σημαντικοί αν εκπληρωθούν, καθώς θα βελτιώσουν εμάς τους ίδιους και τη στάση μας απέναντι στους άλλους.
Ναι, το γνωρίζω ότι άφησα αναπάντητο το αρχικό ερώτημα. Η αλήθεια είναι πως δε θα το απαντήσω. Αντίθετα, θέλω να αφήσω τις σκέψεις σας να ακολουθήσουν τα δικά τους μονοπάτια, κλείνοντας τη σημερινή μας «συνάντηση» με αυτή την ερώτηση ελπίζοντας πως θα σας βοηθήσει κάπως έχοντας την κατά νου κάθε φορά που ετοιμάζεστε να εγκαταλείψετε τις προσπάθειές σας… Πόσο αλλάζει τελικά ο άνθρωπος σε ένα χρόνο;