Ο Πασχάλης Τσαρούχας είναι αδιαμφισβήτητα ένας ταλαντούχος ηθοποιός κι όχι μόνο. Φέτος τον απολαμβάνουμε τόσο στο θέατρο όσο και στην τηλεόραση και σίγουρα έχουμε πολύ μέλλον ακόμη μαζί του. Είναι ένας γοητευτικός και κοινωνικός άνθρωπος κι ήταν μεγάλη μου χαρά που δέχτηκε αμέσως να συναντηθούμε και να μιλήσουμε για όλα!
1. Είστε ένας άνθρωπος πολύ δημιουργικός, ηθοποιός αλλά και συγγραφέας. Έχετε βραβευτεί και για τα δύο. Τι συναισθήματα όμως «επικοινωνείτε» με το καθένα ξεχωριστά;
Τα ίδια ακριβώς. Είναι εντελώς διαφορετικοί τρόποι να αποφορτίσεις το περίσσευμα της ενέργειας και του εσωτερικού σου κόσμου. Και η υποκριτική και η σκηνοθεσία και η συγγραφή και το τραγούδι και η σύνθεση. Απλώς αυτό που μπορώ να πω είναι ότι αισθάνομαι πολύ τυχερός που η φύση μου έχει δώσει την δυνατότητα να μπορώ να εκφράζομαι με φαινομενικά διαφορετικούς τρόπους.
2. Φέτος εκτός από το θέατρο σας παρακολουθούμε και στο YFSF. Έχετε μάλιστα βγει και πρώτος. Ποια μεταμφίεση εσείς ξεχωρίζετε μέχρι στιγμής και πόσο δύσκολο τελικά είναι όλο αυτό;
Αυτή είναι μια ερώτηση που είμαι υποχρεωμένος να την αντιμετωπίζω διαρκώς, καμία εμφάνιση δεν ξεχωρίζω, γιατί καθεμία έχει την δική της δυσκολία. Ξέρετε υπάρχει ένας κοινός παρoνομαστής σε όλα τα acts, που είναι ο περιορισμένος χρόνος. Οπότε κάθε φορά πρέπει να εκμεταλλευτείς στο 100% την ικανότητα σου να διαβάσεις και να αποδικωποιήσεις τον κάθε χαρακτήρα που έχεις να υποδυθείς. Και βέβαια το πόσο θα έχεις τον νου σου να ακούσεις τους δασκάλους σου, οι οποίοι πάντα έχουν πολύ πιο καθαρή γνώμη από εμάς τους ίδιους όταν πρόκειται για μια ενσάρκωση.
3. Κυκλοφόρησατε επίσης το cd «Εκείνοι/Εμείς» με τα πιο πολλά τραγούδια να έχετε γράψει μουσική και στίχους, ενώ τραγουδάτε και με τον γιο σας, Αχιλλέα. Πείτε μας λίγα λόγια για αυτό το εγχείρημά σας.
Αυτό είναι ένα cd, όπου η ουσιαστική υπογραφή στην μουσική και τους στίχους είναι δική μου. Υπάρχει μια μικρή συνεργασία με την Ντέπυ Χατζηκαμπάνη στο στιχουργικό κομμάτι σε ένα τραγούδι και με τον Μιχάλη Παπαδάκη ως συνθέτη σε ένα κομμάτι του δίσκου. Ήταν η ανάγκη μου, μέσα από έναν άλλον τρόπο να μπορέσω να ξεφορτώσω από την ψυχή μου όλο αυτό το βάρος, που προέκυψε μέσα από το «όχι» που έγινε «ναι», όλη αυτή την ανατροπή που συνέβη. Ήταν ένα βάρος που το έφερα πολύ βαριά, αν μπορώ να το πω έτσι και έπρεπε με κάποιον τρόπο να φύγει από πάνω μου. Στην ουσία είναι η καταγραφή μιας εποχής, είναι κοινωνικός- ερωτικός ο δίσκος και πιάνει μια περίοδο από το 2014 μέχρι και σήμερα.
4. Είστε άνθρωπος που ζείτε την στιγμή ή σας αρέσει να κάνετε σχέδια;
Δεν είμαι της λογικής ότι «όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, ο Θεός γελάει», αλλά κάνω σχέδια. Κάνω σχέδια όμως στο μέτρο των δικών μου δυνατοτήτων που είναι εφικτά. Από την άλλη αποφεύγω να σχεδιάζω μακρινά πράγματα, γιατί ποτέ δεν ξέρουμε τι θα ξημερώσει.
5. Στο έργο «Η ΣΙΩΠΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΡΥΣΟΣ», υποδύεστε τον πατέρα αλλά και σύζυγο. Ποιος είναι ο ρόλος των γονέων σήμερα στο μεγάλωμα των παιδιών και πόσο πιστεύετε επηρεάζουν την ζωή τους τελικά;
Θα έλεγα ότι οι γονείς έχουν μια υποχρέωση, ανέκαθεν, άσχετα με το πόσο τηρείται από γενιά σε γενιά ή η παιδεία που έχουμε λάβει, που να μας επιτρέπει να πληρούμε επαρκώς τον ρόλο αυτόν. Οι γονείς αυτό που οφείλουν είναι να παρέχουν ένα ασφαλές περιβάλλον στα παιδιά τους και να προσπαθούν στο μέτρο του δυνατού κάθε φορά να έχουν ανοιχτά τα μάτια και τα αυτιά τους, να μπορούν να ακούσουν, να αφουγκραστούν και να καταλάβουν τι είναι αυτό που βλέπουν τα παιδιά. Οι νεότεροι άνθρωποι εκ των πραγμάτων είναι πιο κοντά στο μέλλον, άρα έχουν και την δυνατότητα από την φύση τους, με πολύ μεγάλη ευκολία να βλέπουν, το καινούργιο ως φυσιολογικό. Ξέρεις όσο μεγαλώνει κανείς, θα το γνωρίσεις και εσύ μεγαλώνοντας, τακτοποιεί τα πράγματα σε κουτιά, βάζει και τον εαυτό του σε ένα τέτοιο κουτί στο οποίο αισθάνεται ασφαλής. Αυτό όμως είναι ένα ψέμα, μέσα σε ψέματα «κλειδωνόμαστε» και είναι ένα ψέμα όταν πιστεύουμε ότι γνωρίζουμε κάποια πράγματα. Μεγαλώνοντας εγώ θεωρώ ότι μια από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις που έχω καταφέρει είναι το να παραδεχθώ στον εαυτό μου το δικαίωμα της αναθεώρησης. Είναι πολύ μεγάλη κατάκτηση αυτή για οποιοδήποτε πλάσμα κι όχι μόνο για μένα. Όποιος το καταφέρνει αυτό, νομίζω κατακτά σε ένα μεγάλο βαθμό την ελευθερία του, γιατί παύει να είναι δέσμιος ιδεοληψιών.
6. Επίσης πρωταγωνιστείτε στην παράσταση το ΠΙΟ ΤΡΕΛΟ ΤΡΙΗΜΕΡΟ, μαζί όπως και σε αυτό το θέατρο με τον Μαυρίκιο Μαυρικίου. Πείτε μας δύο λόγια για αυτό το έργο. Πώς είναι η φετινή σας συνεργασία;
Το «ΠΙΟ ΤΡΕΛΟ ΤΡΙΗΜΕΡΟ» κοντεύει να ολοκληρωθεί. Είναι μια σπουδαία δουλειά, με πολύ καλούς συναδέλφους. Ο Μαυρίκιος έχει κάνει την ενορχήστρωση στις μουσικές του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα και μας συνοδεύει επί σκηνής με το αρμόνιο του σε όλα τα κομμάτια. Παίζει κι αυτός τον δικό του ρόλο στην παράσταση. Ήταν μια εξαιρετική συνεργασία για φέτος τον χειμώνα, μια παράσταση που εμένα μου έδινε πολύ χαρά και ενέργεια, παρόλο που φαίνεται κουραστικό να ξεκινάς πρωί-πρωί με μια παράσταση, να χορεύεις και να τραγουδάς και να χοροπηδάς. Μου έφτιαχνε την ημέρα. Για λίγο ακόμη καιρό θα διαρκέσει αυτό και του χρόνου θα το επιδιώξω ξανά, να δούμε τι θα κάνουμε του χρόνου, γιατί ήταν κάτι που μου έδωσε ζωή και ενδιαφέρον για τα πράγματα.
7. Κάποιο όνειρο ζωής που δεν έχετε πραγματοποιήσει ακόμη;
Δεν κάνω όνειρα ζωής, γιατί είναι μεγαλεπήβολα και μακρινά σχέδια. Αυτό που θα ήθελα είναι όταν ξυπνάω να είμαι γερός, για να μπορώ να είμαι εντάξει απέναντι στους ανθρώπους που αγαπώ, που έχουν την ανάγκη μου και να μπορώ κι εγώ να βλέπω τον ήλιο και να τον ευχαριστιέμαι.
8. Τα παιδιά σας θα θέλατε να ακολουθήσουν το δικό σας επάγγελμα;
Τα παιδιά μου θα γίνουν ότι θέλουν εκείνα, δεν έχει καμία σημασία πιστεύω, το τι θέλουμε να γίνουν τα παιδιά μας και με αυτό το σκεπτικό δεν θέλω να γίνουν τίποτα. Δηλαδή και να μου περνούσε κάποια στιγμή από το μυαλό θα το έδιωχνα τελείως. Θέλω να είναι χαρούμενοι άνθρωποι!
