Τον γνωρίσαμε σαν ιδρυτικό μέλος του συγκροτήματος “ΜΕΛΙSSES” και συγκεκριμένα στα πλήκτρα του συγκροτήματος, από το οποίο αποχώρισε το 2017 σημειώνοντας εννιά χρόνια τεράστιας επιτυχίας. Μεγάλωσε στη Νέα Σμύρνη, στα 23 του βρέθηκε στο Κερατσίνι, όπου εργάζεται κι ως οδοντίατρος εδώ και αρκετά χρόνια.
Ο Παντελής Κυραμαργιός μας συστήνεται σε μια συνέντευξη εφ όλης της ύλης.
1) Σε γνωρίσαμε μέσα από την συμμετοχή σου στο συγκρότημα “ΜΕΛΙSSES”, όπου ήσουν μέλος του για 9 χρόνια (2008-2017) και αποχώρισες πριν από 2 χρόνια περίπου. Πώς ήταν η εμπειρία σου και η συμμετοχή σου σε αυτό; Ποιοι λόγοι σε οδήγησαν στην αποχώρηση σου;
Η εμπειρία μου ήταν εξαιρετική!! Πέρασα πάρα πολύ ωραία στο συγκρότημα. Ήταν όλα φανταστικά!! Τα ταξίδια, οι συναυλίες, οι ατελείωτες ώρες στο στούντιο, οι συνεργασίες από Πάολα μέχρι Καμεράτα, τα “stage” μας από νυχτερινά κέντρα μέχρι το Ηρώδειο. Έμαθα πολλά, όπως, πώς γίνεται η παραγωγή ενός τραγουδιού, η σύνθεση του με συγκεκριμένη κατεύθυνση κι όλο αυτό ξεκίνησε σαν παιχνίδι για μένα, γιατί δεν τα γνώριζα όλα αυτά. Εν τω μεταξύ, ήμουν άσχετος με αυτό το στυλ τραγουδιού, άκουγα κυρίως ροκ/μέταλ και μεγάλους Έλληνες συνθέτες,γι’αυτό ήταν σαν πρόκληση για μένα, πώς θα γράψω στίχους και μουσική πάνω σε αυτό το στυλ, το οποίο δεν ήξερα. Με τα παιδιά από το γκρουπ είχαμε συνεργαστεί και σε προηγούμενες μπάντες, πχ με τον Χρήστο έχουμε κυκλοφορήσει και δίσκο που τραγουδά progressive rock. Ο ήχος μας κάθε φορά εξελισσόταν είτε προς τα εκεί που θέλαμε εμείς, είτε προς τα εκεί που μας τραβούσε η όποια επιτυχία που έκανε ένα κομμάτι μας και τι περίμενε από μας το κοινό μας κι αυτό ήταν αρκετά δύσκολο.
Μετά από ένα σημείο έπαψα να εκφράζομαι πλέον καλλιτεχνικά μέσα από αυτό το στυλ μουσικής, αφού ήθελα και θέλω να αντιμετωπίζω τη μουσική ως τέχνη και ως μορφή έκφρασης, κάτι που έπαψε, για μένα, μετά από ένα διάστημα στο συγκρότημα κι αυτό ήταν άδικο για την μπάντα. Από τη μία είχα τους φίλους μου (γιατί ήμασταν πρώτα φίλοι και μετά συνεργάτες) και από την άλλη είχα τη μουσική που δε με εξέφραζε πλήρως. Οπότε οι λόγοι αποχώρησης μου ήταν καθαρά προσωπικοί, για να είμαι σωστός και συνεπής και προς τα παιδιά και προς εμένα, για να βρω και να κάνω τη μουσική που ονειρευόμουν από παιδί.
2) Σήμερα ακολουθείς ένα διαφορετικό στυλ μουσικής, πόσο εύκολη ή δύσκολη ήταν η μουσική αυτή μετάβαση;
Δεν ήταν δύσκολη η μετάβαση αυτή. Από μικρός ήμουν πιο κοντά στο στυλ που τραγουδώ και γράφω σήμερα, παρά το ποπ. Κάποιες φορές μάλιστα τύχαινε πριν βγούμε με τις “ΜΕΛΙSSES” να παίξουμε τα δικά μας τραγούδια εγώ να ήμουν στο καμαρίνι και να άκουγα Ψαραντώνη. Έγραφα τέτοια τραγούδια, τα οποία κάποια κυκλοφορούν τώρα, αλλά έγραφα και για τις “ΜΕΛΙSSES”. Η αλλαγή αυτή ήρθε και δισκογραφικά, ενώ ήμουν ακόμα στο συγκρότημα. Το πρώτο τραγούδι μου σε συνεργασία με την καλλιτεχνική κολεκτίβα “πλέγμα” βγήκε τα τέλη του 2014, γιατί με έτρωγε που είχα γράψει τραγούδια και έμεναν στο συρτάρι. Έτσι, το πρώτο μου ολοκληρωμένο άλμπουμ “Ως την άκρη της κλωστής” κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2016, ενώ ήμουν ακόμα στις “ΜΕΛΙSSES”. Για το άλμπουμ αυτό ανέβηκε και θεατρική παράσταση, με αποτέλεσμα τα Σάββατα να παίζω στην παράσταση το απόγευμα και το βράδυ να εμφανίζομαι στο BOX. Μετά από ένα σημείο μπήκα στη διαδικασία να διαλέξω το ένα ή το άλλο, και επέλεξα αυτό που βγαίνει πηγαία από μέσα μου, καθώς μετά από ένα σημείο έπαψα να είμαι κιόλας χαρούμενος και δημιουργικός όσον αφορά τις “ΜΕΛΙSSES”.
3) Υπάρχει κάτι που μετανιώνεις για τη μέχρι τώρα μουσική σου πορεία; Είτε για κάτι που έκανες είτε για κάτι που δεν έκανες.
Στην μέχρι τώρα πορεία μου δε θα άλλαζα κάτι, γιατί για να έκανα κάποια στιγμή κάτι, σημαίνει πως αυτό τότε με ικανοποίησε. Μου αρέσει η αλλαγή κι έτσι όταν κάνω κάτι και μετά δε μου αρέσει το βλέπω θετικά, ότι κάτι άλλαξε και αυτό που μου άρεσε τότε, τώρα το βρίσκω λάθος, άρα εξελίχθηκα. Το να “μετανιώσω”, όχι στην υπερβολή, γιατί κάτι λειτουργεί σαν οδηγός για την συνέχεια.
4) Οι στίχοι σου μοιάζουν με ποίηση κι έχεις κυκλοφορήσει και δύο άλμπουμ (βιβλία-CD). Έχεις σκεφτεί να ασχοληθείς με την συγγραφή ολοκληρωμένων διηγημάτων ή με τη συγγραφή ενός μυθιστορήματος;
Το 2014 εξέδωσα ένα εφηβικό παραμύθι με τίτλο “Το παραμύθι της λήθης”, όπου δεν είμαι ευχαριστημένος με τη γραφή απόλυτα, παρά μόνο με την ιδέα. Νομίζω ότι πλέον έχω βελτιωθεί αρκετά. Μόλις τελείωσα “Το παραμύθι της λήθης” άρχισα να γράφω ένα μυθιστόρημα, αλλά μόλις έφτασα τις 40-50 σελίδες συνειδητοποίησα πως δεν έλεγα κάτι ουσιαστικό απλά έγραφα. Δεν αποκλείω κάτι, απλά πιστεύω πως δεν έχω την πένα για να γράψω ένα λογοτεχνικό έργο πολυσέλιδο που έχει λόγο ύπαρξης. Έχω σκεφτεί να συνεργαστώ με ένα φίλο μου που ζει στο Παρίσι, τον Λάζαρο, για να γράψουμε μαζί το μυθιστόρημα που άρχισα.
5) Έχεις δημιουργήσει τη μουσική κολεκτίβα “Πλέγμα”. Πώς πήρες την απόφαση της δημιουργίας αυτής; Πες μου λίγα λόγια γι αυτήν.
Το “Πλέγμα” είναι μια καλλιτεχνική ομάδα που αποτελείται από πολλά άτομα, τα οποία αλλάζουν με τον καιρό. Δεν είναι συγκρότημα, γιατί ήμουν ήδη σε συγκρότημα όταν το δημιούργησα και δε μου έλεγε κάτι και ένα δεύτερο. Δημιουργήθηκε κατά τον πρώτο μου δίσκο. Μέσα σε αυτό ήταν η θεατρική ομάδα “Ιδέα”, η Αμαλία Θεοδωροπούλου και ο συνεργάτης της, ο Θανάσης Φωτεινιάς που ανέλαβαν τα εικαστικά, εγώ που έγραψα τα κείμενα, τη μουσική και τους στίχους, και η Εύα Λαύκα που ήταν η τραγουδίστρια του πρώτου άλμπουμ. Ακόμα υπάρχει το μουσικό κομμάτι της κολεκτίβας και τα μέλη συνεχώς αλλάζουν, αφού υπάρχουν χαλαρές μορφές συνεργασίας με στόχο τη δημιουργία.
6) Μίλησε μου για τους δυο δίσκους που έχεις κυκλοφορήσει.
Από πάντα μου άρεσαν τα θεματικά-κονσεπτικά άλμπουμ. Το θέμα του πρώτου μου άλμπουμ, του οποίου κάποια τραγούδια είχαν γραφτεί και παλαιότερα, είναι ένας ζωγράφος, ο Παύλος, που μπλέκεται μεταξύ ύπνου και ξύπνιου σε μια περιπέτεια. Στον ύπνο του βλέπει μια κοπέλα που κρατά μια κόκκινη κλωστή και ακολουθεί την κλωστή για να τη βρει και όταν ξυπνά κρατά την κλωστή αυτή. Κάποια στιγμή κόβεται η κλωστή και ψάχνει πλέον να βρει την κοπέλα στον ξύπνιο του. Η κοπέλα ονομάζεται Ελευθερία. Υπάρχει ένας διάχυτος σουρεαλισμός- συμβολισμός στο άλμπουμ.
Όταν ήμουν ακόμα στις “ΜΕΛΙSSES” έγραφα κάποια διηγήματα. Δύο από αυτά τα είχα δημοσιεύσει σε ένα σάιτ λογοτεχνικό και μου άρεσε σαν διαδικασία κι έτσι συνέχισα να γράφω. Ένα από αυτά μου ταίριαζε θεματικά/νοηματικά με τα τραγούδια που είχα στο συρτάρι, πριν τη δημιουργία του δίσκου δηλαδή. Κι έτσι αποφάσισα να κυκλοφορήσω τον πρώτο μου δίσκο, που ήταν διήγημα μαζί με CD, προσαρμόζοντας τους στίχους και γράφοντας και κάποια ακόμα τραγούδια. Έτσι κυκλοφόρησε ο πρώτος μου δίσκος με τίτλο ” Ως την άκρη της κλωστής”, ο οποίος συμπεριελάμβανε 10 τραγούδια. Ταυτόχρονα συζητούσα με τον Κώστα Γάκη, ο οποίος με έκανε να αγαπήσω το θέατρο, από τη θεατρική ομάδα “ΙΔΕΑ”, που συμπληρώνουν ο Κωνσταντίνος Μπιμπής και η Αθηνά Μουστάκα, για τη δημιουργία κάποιου βίντεο για τον δίσκο. Η κεντρική ιδέα ήταν η δημιουργία μιας ταινίας μικρού μήκους, κάτι που δεν πραγματοποιήθηκε, αντιθέτως δημιουργήσαμε μικρά βιντεάκια με κοινό αισθητικό παράγοντα. Εκείνος επίσης μου πρότεινε να ανεβάσουμε ένα θεατρικό έργο σχετικό με τον δίσκο μου, κάτι που καταφέραμε. Έτσι, ο πρώτος δίσκος περιελάμβανε CD,βιντεάκια, διήγημα, θεατρικό έργο και δέκα εικαστικούς πίνακες έναν για κάθε τραγούδι. Το σύνολο των 10 πινάκων σχηματίζουν το πορτραίτο του κεντρικού ήρωα. Ερμηνεύει η Εύα Λαύκα και συμμετέχουν η Γλυκερία, ο Θοδωρής Κοτονιάς και η Σοφία Κουρτίδου.
Το δεύτερο άλμπουμ το πήρα πιο πολύ επάνω μου. Τραγούδησα πρώτη φορά, γιατί στον πρώτο δίσκο δεν τραγούδησα καθόλου. Βγήκε μπροστά το όνομα μου, γιατί θα έλεγα και κάποια τραγούδια. Κι αυτό κονσεπτικό, ωστόσο πιο ρεαλιστικό. Το όνομα αυτού, “Η Αρετή”. Πάλι σχέση ενός άντρα με μια γυναίκα, που ο άντρας ψάχνει. Η ιστορία ξεκινά το 1948 που γεννιέται ο ήρωας και συνεχίζεται έως σήμερα που αφηγείται τη ζωή του. Μέσα σε αυτά τα χρόνια ήταν δεμένος με δυο “Αρετές”. Η μία ήταν ο μεγάλος του έρωτας από παιδί (η Αρετή) και η άλλη το ιδανικό (αρετή). Ήταν δεμένος, γιατί διαρκώς έφευγε από τον έρωτα του, επειδή τον καλούσε η συνείδηση του στο να συμμετέχει στους αγώνες και να αφιερώνεται στην αρετή. Στο διήγημα και στις αφηγήσεις με έχει βοηθήσει η Λίνα Ζαμπετάκη και στα δύο.
7) Στους δίσκους αυτούς έχουν συμμετάσχει σπουδαίοι καλλιτέχνες ανάμεσα σε αυτούς όπως ανέφερες ο Μ. Πασχαλίδης, ο Γ. Κότσιρας και φυσικά ο Γ. Νταλάρας. Πώς ήταν η συνεργασία αυτή και με ποιους άλλους καλλιτέχνες θα ήθελες να συνεργαστείς;
Η συνεργασία μου με όλους ήταν εξαιρετική. Με το Γιώργο Νταλάρα είχα τρελό άγχος για το πώς θα γίνει η προσέγγιση και τι θα μου πει, γιατί κάνει πολλές συνεργασίες αν του αρέσει κάτι και αν δεν συμφωνούσε θα σήμαινε ότι δεν του άρεσε η δουλειά μου. Αν τον ενδιαφέρει η δουλειά σου θα ψάξει και θα μάθει για σένα και θα σε βοηθήσει συμμετέχοντας. Ήθελα πάρα πολύ να κάνουμε μια συνεργασία μαζί, γιατί είναι από τους αγαπημένους μου. Ένιωθα έτοιμος να του στείλω στο δεύτερο κι όχι στο πρώτο άλμπουμ. Τελικά συμφώνησε, ήρθε στο στούντιο κάναμε το τραγούδι, συζητήσαμε και ανταλλάξαμε ενδιαφέρουσες απόψεις. Στο στούντιο μαζί μας ήταν και ο πατέρας μου για πρώτη, γιατί είναι ο αγαπημένος του καλλιτέχνης.
Ο Μίλτος Πασχαλίδης είναι άλλος ένας ογκόλιθος του ελληνικού τραγουδιού, ο οποίος είναι από τους λίγους που εξακολουθεί να κυκλοφορεί τραγούδια που είναι καλύτερα από τα παλιά. Μεγάλη χαρά και τιμή κι η δική του συμμετοχή.
Ο Γιάννης Κότσιρας είναι τεράστιο όνομα. Ένας γλυκύτατος άνθρωπος με καταπληκτική φωνή. Κάναμε ένα τραγούδι κόντρα σε αυτόν, σαν πείραμα. Ένα “πολεμικό” τραγούδι με έντονο ρυθμό, ένα άγαρμπο τσάμικο μακριά από αυτά που τον έχουμε συνηθίσει. Έκανε το τραγούδι εντελώς διαφορετικό από αυτό που περίμενα, όπως συνέβη και με τη Γλυκερία.
Η Γλυκερία είναι μια ερμηνεύτρια που ξέρει να φιλτράρει τα λόγια, τις μελωδίες και βγάζει το τραγούδι με δικό της τρόπο, σαν καινούριο.
Πέρα από τους τρεις κυρίους (η Γλυκερία ήταν στο πρώτο άλμπουμ) συμμετείχαν στο δεύτερο άλμπουμ πέντε κοπέλες που τις θαυμάζω το ίδιο, με τους “μεγάλους” καλλιτέχνες. Οι πέντε κυρίες είναι η Μαρία Παπαγεωργίου, που ο τρόπος που τραγουδά με ενέπνευσε να ακολουθήσω την πορεία που ακολουθώ σήμερα. Επίσης συμμετείχαν η Γεωργία Νταγάκη, η Βιολέτα Ίκαρη, η Μάγδα Βαρούχα, η Δήμητρα Κελεκίδη και ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος ως αφηγητής.
Ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος έκανε τις αφηγήσεις στο άλμπουμ “Η Αρετή”. Στην αρχή είχε αρνηθεί λόγω φόρτου εργασίας, ωστόσο μετά του τηλεφώνησα δεύτερη φορά και του ζήτησα να διαβάσει πρώτα τα κείμενα μου, να του πω την ιστορία και μετά ας μου έλεγε ξανά “όχι”. Μετά από κάποιες μέρες μου τηλεφώνησε και μου είπε ότι ενδιαφέρεται για την αφήγηση.
Θα ήθελε να συνεργαστώ με πάρα πολλούς καλλιτέχνες όπως η Τάνια Τσανακλίδου, η Χαρούλα Αλεξίου, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, η Νατάσα Μποφίλιου, ο Γιάννης Χαρούλης και πολλοί ακόμα.
8) Πρόσφατα κυκλοφόρησες το νέο σου τραγούδι με τίτλο “Κάτι για σένα” με την Αθηνά Κοντοδήμα. Πώς προέκυψε η συνεργασία σας; Μίλησε μου για το τραγούδι αυτό.
Κυκλοφόρησε σε στίχους του Σταύρου Σταύρου και μουσική δική μου. Το γράψαμε πριν ενάμιση χρόνο και ήταν κι αυτό στο συρτάρι μου. Δεν είναι μέσα στο άλμπουμ που ετοιμάζω. Είναι η αρχή της συνεργασίας μου με την Αθηνά, με την οποία παίζουμε πλέον μαζί και θα κάνουμε πολλές εμφανίσεις το καλοκαίρι. Άκουσα την Αθηνά να τραγουδά στο Facebook και μου άρεσε πολύ η χροιά της και της έστειλα μήνυμα για να συνεργαστούμε.
9) Έχεις κάποια μελλοντικά σχέδια που θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας;
Έχω κάποια τραγούδια για το τρίτο άλμπουμ και αρκετές ιδέες. Φοβάμαι ωστόσο ότι δε θα μπορέσω να γράψω κάτι καλύτερο σε κείμενο, χωρίς τη Λίνα Ζαμπετάκη. Σκέφτομαι να κάνω ένα άλμπουμ θεματικό-κονσεπτικό ξανά. Το άλμπουμ αυτό σκέφτομαι να έχει ως θεματική την ηθική, που είναι ένα θέμα που με σκλαβώνει και με απασχολεί. Αυτή τη φορά δε θα περιέχει διήγημα, αλλά θα αναγράφονται κάποιες σκέψεις δικές μου που με οδήγησαν στο να γράψω τους εκάστοτε στίχους, ποια μηνύματα θέλω να περάσω κτλ. Έχω γράψει 3 τραγούδια μέχρι στιγμής γι αυτόν το δίσκο, και παράλληλα γράφω και άλλα ανεξάρτητα από τη θεματική αυτή τα οποία μάλλον θα πει η Αθηνά Κοντοδήμα, θα γίνει δηλαδή η φωνή μου.
Θα κάνουμε μαζί με την Αθηνά πολλές εμφανίσεις. Η μεγάλη μας, η προ-καλοκαιρινή, θα γίνει στις 10 Μαΐου στον Σταυρό του Νότου. Μέχρι τότε θα παίζουμε σε διάφορες πόλεις και στέκια της Αθήνας, τα οποία θα ανακοινωθούν στο Facebook σιγά σιγά. Επίσης, ετοιμάζω ένα παιδικό άλμπουμ με 12 παιδικά τραγούδια, όπου γράφω τη μουσική και η Σταυρούλα Παγώνα τους στίχους και ο Βάιος Πράπας την ενορχήστρωση και θα κυκλοφορήσει πριν το Πάσχα από το νέο label της Panik, την Little Panik. Με συμμετοχές από γνωστούς τραγουδιστές όπως η Τσαλιγοπούλου, ο Κότσιρας, ο Μάρκος από τους Locomondo, ο Χρήστος από τις ΜΕΛΙSSES, ο Μπακιρτζής από τους χειμερινούς κολυμβητές, η Ναταλία Λαμπαδάκη, η Βιολέττα Ίκαρη, η Μαρία Παπαγεωργίου, ο Μπαρμπαγιάννης από την Ελληνοφρένεια, η Αγγελική Τουμπανάκη και ένα θα πω κι εγώ.
10) Σε ενδιαφέρει να είσαι μέλος του “Star System”; Κυνηγάς τη φήμη και τη δημοσιότητα; Αν όχι, μήπως ήταν ένας λόγος που αποχώρησες από το συγκρότημα;
Δε με ενδιαφέρει το star system και να είμαι μέλος αυτού. Αν με ενδιέφερε δε θα αποχωρούσα από τις “ΜΕΛΙSSES”. Κάποιες φορές ένιωθα άβολα με αυτό και δε μου άρεσε καθόλου, με αποθάρρυνε, με δυσαρεστούσε και με απωθούσε. Φαίνεται και από τη μουσική που κάνω ότι δε με αφορά, θέλω απλά η μουσική μου να φτάνει στα αυτιά αυτών που θέλουν να την ακούσουν. Μέχρι εκεί όμως, δε θέλω να βγω και να μιλήσω σε μεσημεριανό για την “Αρετή” γιατί δε θα τους αφορά, όπως δεν αφορά και την τηλεόραση η δουλειά μου. Θέλω με τα τραγούδια να αγγίξω άτομα που θα με καταλάβουν, που είναι εν δυνάμει φίλοι μου. Ιδανικά θα ήθελα να ακούγονται τα τραγούδια μου στο ραδιόφωνο και να μην μαθαίνεται το όνομα μου, δε με ενδιαφέρει η δημοσιότητα και η φήμη, με ενδιαφέρει όμως να φτάνει το τραγούδι μου στα άτομα που ίσως ενδιαφέρονται να το ακούσουν.
11) Ποια είναι η γνώμη σου για τα talent shows; Θα πήγαινες ποτέ είτε ως κριτής, είτε ως διαγωνιζόμενος; Ποια είναι η γνώμη σου για την Eurovision;
Τα talent shows είναι μια διέξοδος για νέα παιδιά να ακουστούν. Σήμερα, ωστόσο, υπάρχει και η εναλλακτική του YouTube που μπορείς να δημοσιεύσεις το τραγούδι σου. Δε μου αρέσουν λόγω ανταγωνισμού, που η μουσική δε θα έπρεπε να είναι ανταγωνισμός. Δε θα πήγαινα ούτε σαν διαγωνιζόμενος, ούτε σαν κριτής, γιατί ντρέπομαι και να κρίνω και να με κρίνουν, ειδικά μπροστά σε τόσο κόσμο. Κανείς δεν είναι άξιος να κρίνει τους άλλους. Η κριτική επιτροπή επιλέγεται με βάση χαρακτήρα πχ να είναι ωραίοι τύποι και να κάνουν κέφι με τον κόσμο. Ωστόσο, δεν είμαι ούτε κατά.
Δε βλέπω καθόλου Eurovision. Τελευταία φορά είδα το 2001, επειδή έπαιζε Πάοκ- Ολυμπιακός και χάναμε 4-1 [ σ.σ. ο Ολυμπιακός] (γελάει). Μπορεί να τύχει να δω αν μαζευτούμε παρέα, αλλά δεν ασχολούμαι, είναι εκτός της αισθητικής μου. Η Κατερίνα Ντούσκα που θα πάει φέτος μου αρέσει πάρα πολύ. Δε θα πήγαινα, εκτός αν σκεφτώ ότι θα πάω τζάμπα ταξίδι, οπότε αρχίζει και μου αρέσει. (γελάει)
12) Μέσα από τη μουσική σου ποια συναισθήματα θέλεις να περάσεις; Ποιος είναι ο βαθύτερος στόχος της μουσικής και της ζωής σου;
Θέλω να βρει την ελπίδα αυτός που θα ακούσει το τραγούδι μου, καθώς η δημιουργία ενέχει την ελπίδα. Ακόμα και οι μαύροι ποιητές Πο, Μποτλέρ κ.α. σίγουρα για να δημιούργησαν, κάποιο φως υπήρχε και ήθελαν να το αναδείξουν μέσα από το σκοτάδι που βίωναν. Έχω μια φιλοσοφία για τη μουσική και θα ήθελα να τη μοιραστώ μαζί σας. Χάρες φωνητικές και μουσικές έχουν και τα πουλιά. Η διαφορά των πουλιών και του ανθρώπου είναι ότι εκείνα τραγουδούν όταν είναι χαρούμενα και έχει ήλιο, όμως, όταν βρέχει σταματούν να τραγουδούν, κρύβονται μέχρι να επανέλθει ο ήλιος. Ενώ, ο άνθρωπος όταν βρέχει θα τραγουδήσει τη βροχή, όταν πονά τον πόνο κι όταν φοβάται τον φόβο του. Το νόημα είναι αυτό, να βγεις πάνω από αυτό που σε πληγώνει και σε στεναχωρεί. Η μουσική σε κάνει να εξυψωθείς πάνω από το πρόβλημα και σε καθιστά ικανό να βιώσεις την ευτυχία να γίνεις καλύτερος ευτυχιτής. [σ.σ. Ο ευτυχιτής είναι λέξη του Παντελή. Αναφέρεται στον άνθρωπο που μπορεί να βρει την ευτυχία, αφού η ομορφιά είναι μέσα μας. Αν την έχεις μέσα σου, μόνο τότε θα ανακαλύψεις την ευτυχία]. Όταν τραγουδάς τους φόβους σου και τα ξεπερνάς όλα αυτά, είναι ένας τρόπος για να είσαι καλύτερος για την ευτυχία, γίνεσαι δηλαδή καλύτερος ευτυχιτής. Αυξάνεται η ευτυχήτητα σου. Αυτό το τραγούδι με αφορά, το υπερήφανο, που σε κάνει να βλέπεις φως και να ξεπερνάς προβλήματα, που σου δίνει λύσεις τραγουδώντας, γι αυτά που πονάς. Έτσι μόνο οδηγείσαι στην κάθαρση, όπως συμβαίνει σε όλες τις τέχνες, αφού το τραγούδι είναι τέχνη.
Έτσι κι εγώ κυνηγάω την ευτυχία και την αρετή [σ.σ. δηλαδή την συνεχή ροή των πραγμάτων]. Βρίσκομαι σε μια φάση ενδοσκόπησης και σε αυτό στοχεύει και η μουσική μου.
13) Πέρα από μουσικός, είσαι και οδοντίατρος, πώς συνδυάζεις αυτά τα επαγγέλματα και πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με την οδοντιατρική;
Όλα είναι θέμα χρόνου. Από τη μία η οδοντιατρική μου δίνει τα έσοδα, ώστε να μην “κρέμομαι” από τη μουσική και να κάνω ότι μου αρέσει εμένα, χωρίς να με ενδιαφέρουν τα χρήματα που θα βγάλω από τη μουσική. Από την άλλη δεν έχω το χρόνο να αφοσιωθώ στη μουσική, όσο θα έπρεπε. Η μητέρα μου είναι οδοντίατρος και υπήρχε μια προσπάθεια ροπής προς αυτός τον κλάδο.
14) Θα ήθελα για κάθε γράμμα του ονόματος σου να μου βρεις μια λέξη που να περιγράφει εσένα και γιατί.
Π–>Παπαγεωργίου Μαρία, ο άνθρωπος που με οδήγησε στον εαυτό μου και να κάνω αυτό που αγαπώ
Α–>Αρετή, το άλμπουμ μου, γιατί είναι τραγούδια της τελευταίας τριετίας της ζωής μου,ώστε να θυμάμαι πάντα πώς ήμουν στα 35 μου
Ν–>Νύχτα, αργά το βράδυ είναι η προσωπική μου ώρα, όταν κοιμούνται όλοι [σ.σ. η γυναίκα και η κόρη του] και κάθομαι μόνος μου και αποφορτίζομαι, γράφω μουσική ,ηρεμώ
Τ–>Τρούφα, το μανιτάρι, είναι η αγαπημένη μου γεύση-μυρωδιά.
Ε–>Επανάσταση, οι επαναστάσεις αποτελούν πάντα έμπνευση και είναι το ζητούμενο της ζωής όλων μας, η προσωπική μας επανάσταση.
Λ-->Λειβαδίτης Τάσος, αγαπημένος ποιητής και ο πρώτος ποιητής που διάβασα, με την ποιητική συλλογή “Μικρό βιβλίο για μεγάλα όνειρα”
Η–>Ηλιοτρόπιο,έχω μια πολύ δυνατή εικόνα από το φεστιβάλ του Άρδα, όπου φεύγαμε από κει και περνάγαμε ατελείωτους κάμπους με ανοιχτά ηλιοτρόπια που μόλις είχαν σηκωθεί και είχαν ανοίξει.
Σ–>Σταύρος, ο πατέρας μου, με εντυπωσιάζει και μου δίνει αφορμές να γράφω, με όλα αυτά που μαθαίνω για εκείνον.
ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΤΟΝ ΠΑΝΤΕΛΗ:
