Ελάχιστα ήσυχα μέρη έχουν απομείνει πλέον στο κέντρο της Αθήνας. Αυτό που μου έρχεται πρώτο στο μυαλό είναι η περατζάδα στο λόφο Φιλοπάππου, μόνος σου, με το αγαπημένο βιβλίο σου αγκαλιά ή με παρέα ξέκλεψε λίγο χρόνο από τη καθημερινότητα σου για να χαλαρώσεις και να δεις κάτι πολύ διαφορετικό στη καρδιά του πολύβουου Κέντρου. Εκεί θα συναντήσεις παρέες φίλων, θα δεις ηλικιωμένα ζευγάρια να περπατούν χέρι-χέρι, θα ακούσεις τα γέλια των παιδιών που παίζουν με τους γονείς τους και όλα αυτά κάπου κρυμμένα στο απέραντο πράσινο των λόφων.
Τι είναι ο Λόφος Φιλοπάππου;
Ο λόφος Φιλοπάππου ή αλλιώς λόφος των Μουσών βρίσκεται απέναντι από την Ακρόπολη και στη πραγματικότητα αποτελείται από 3 λόφους, αφού συνδέεται μέσα από μονοπάτια με τον λόφο της Πνύκας, όπου στην Αρχαιότητα συγκαλούνταν η Εκκλησία του Δήμου, και τον Λόφο του Αστεροσκοπείου, τον όποιο κοσμεί τόσο το νέο Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών όσο και το παλαιό. Κατά την εποχή της Φραγκοκρατίας ο λόφος ονομαζόταν λόφος Σέγγιο, από την Ιταλική λέξη segno δηλαδή σινιάλο, διότι στη κορυφή του υπήρχε σηματογραφικός σταθμός που επικοινωνούσε με άλλα παρατηρητήρια κατά μήκος των νησιών του Αργοσαρωνικού.
Τι θα δεις εκεί;
Ίσως υπάρχουν διάφοροι τρόποι να φτάσεις στο λόφο Φιλοπάππου, μια από τις πιο όμορφες και γραφικές διαδρομές είναι μέσω του πεζόδρομου του Διονυσίου Αεροπαγίτου. Τα νεοκλασικά κτήρια στα αριστερά, που στέκονται ακίνητα στο πέρασμα του χρόνου, και το μνημείο της Ακρόπολης στα δεξιά σε μεταφέρουν σε άλλη εποχή. Το πλακόστρωτο κάτω από τα πόδια σου συνεχές και ασταμάτητο σε οδηγεί ομαλά στη είσοδο του λόφου και εκεί ξεκινάει η μαγεία. Τα μονοπάτια πλέκονται μεταξύ τους δημιουργώντας πολλές εξόδους η καθεμία από τις οποίες κρύβει κάποια έκπληξη. Η έντονη μυρωδιά της βλάστησης και του καθαρού οξυγόνου σε συνοδεύουν καθ’όλη τη διάρκεια της εξερεύνησης σου. Αυτό που θα ανακαλύψεις πάντοτε σε εκπλήσσει ευχάριστα, είτε είναι μια πανοραμική θέα της Αθήνας μέχρι το λιμάνι του Πειραιά ως εκεί που χάνεται το όριο της θάλασσας και ξεκινά το απέραντο του ουρανού, είτε βρεθείς στο Αστεροσκοπείο και τους Κήπους του, είτε βρεις ανασκαφές από αρχαία μνημεία. Συναντάς ανθρώπους τόσο διαφορετικούς από δρομείς και τουρίστες μέχρι κάποιους πολύ απορροφημένους από το βιβλίο τους αναγνώστες, ενώ αν είσαι αρκετά τυχερός ίσως πετύχεις κάποια βάφτιση ή γάμο στο εκκλησάκι του Αγίου Δημητρίου που είναι χτισμένο μέσα στη βλάστηση.
Σύντομα κατάλαβα ότι έχασα την αίσθηση του χρόνου και έχοντας αρχίσει να βραδιάζει πήρα το δρόμο της επιστροφής. Ακόμα και αν περπάτησα χιλιόμετρα δεν ένιωσα το αίσθημα της κούρασης, αφού το μόνο που σου μένει είναι ένα γλυκό αίσθημα ηρεμίας.
