Πόσο δειλοί έχουμε γίνει σήμερα οι άνθρωποι! Κοιτάς γύρω σου και βλέπεις το φόβο στα πρόσωπα να διαγράφεται σαν μία καλοσχηματισμένη εικόνα από την οποία δεν μπορεί να απαλλαγεί κανείς. Και μην πιστέψεις, ότι δεν μπορεί ή ότι δεν γίνεται να τον αποβάλλει κανείς. Απλά δεν θέλει, γιατί ο φόβος ή έστω η δικαιολογία του φόβου βολεύει τους ανθρώπους για να ζουν εκ του ασφαλούς. Και αυτό γιατί ως γνωστόν όλοι θέλουν να παίξουν, αλλά κανένας να χάσει στο παιχνίδι. Έτσι επιλέγουμε το σίγουρο, το δεδομένο, αυτό που μας προσφέρει την σταθερότητα και καταλήγουμε να χάνουμε αυτά που πραγματικά θέλουμε.
Αν κάτσουμε και το σκεφτούμε όλα στην ζωή μας είναι απλά στιγμές, καλές και κακές. Προσπαθώντας να αποφεύγουμε τις κακές, εκείνες που μας στεναχωρούν δεν γινόμαστε δυνατότεροι, αλλά μαθαίνουμε να ζούμε με το φόβο. Σαν άνθρωποι έχουμε μάθει να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, γιατί προτιμάμε να μην πληγωνόμαστε από το να αντικρίζουμε την πραγματικότητα κατάματα και να την αντιμετωπίζουμε face to face. Και φυσικά υπάρχουν κάποιοι που θα πουν ναι ωραία όλα εύκολα είναι στη θεωρία αλλά στην πράξη τα πράγματα δυσκολεύουν. Και ίσως να έχουν δίκιο. Ίσως το να ζούμε μία συμβατική ζωή να είναι πιο σημαντικό από το να “σκοτώσουμε” τον εγωισμό μας και να διεκδικήσουμε αυτό που θέλουμε.
Πόσο πιο όμορφη θα ήταν η ζωή μας αν συνειδητοποιούσαμε την βραχύτητα της και προσπαθούσαμε να την ζήσουμε όσο καλύτερα μπορούσαμε;;;;; Δεν είναι άδικο για τον εαυτό σου να τον κρατάς μακριά από την ευτυχία,γιατί φοβάσαι να την ζήσεις. Κάποιος, κάποτε είπε πως «Όποιος φοβήθηκε, δεν έζησε» και εμείς μάθαμε το προφέρουμε χωρίς να το κάνουμε πράξη. Γιατί στα λόγια όλοι καλοί είμαστε! Όταν όμως επιστρέφουμε στην πραγματικότητα εκεί κάνουμε πίσω και δειλιάζουμε, επειδή πάντα ο ανθρώπινος νους σκέφτεται περισσότερο τι έχει να χάσει παρά τι έχει να κερδίσει. Και τι και αν αυτά που θα κερδίσουμε είναι περισσότερα…. Εμείς πάντα θα κάνουμε πίσω για εκείνο το ένα που ίσως χάσουμε, που τις περισσότερες φορές είναι ο εγωισμός μας.
Βέβαια, όλα αυτά συμβαίνουν, διότι όταν ακόμα είμασταν μικροί όλοι μας μάθαιναν πως να κερδίζουμε στα παιχνίδια, πως να παίρνουμε πάντα αυτό που θέλουμε, πως να κάνουμε τα πάντα για να είμαστε χαρούμενοι, αλλά κανένας δεν μας δίδαξε το ότι στην ζωή μπορεί και να χάσουμε, μπορεί να “φάμε” τα μούτρα μας και κυρίως το πως μετά από αυτά να συνεχίσουμε και να γίνουμε καλύτεροι! Συνδυάσαμε το φόβο με το άσχημο και μάθαμε να τα αποδίδουμε όλα εκεί. Κάνεις όμως δεν σκέφτηκε ότι δεν μπορούμε να είμαστε πάντα ευτυχισμένοι. Πρέπει να μεσολαβήσουν και άσχημες στιγμές για να καταλάβουμε πόσο όμορφη ήταν η ευτυχία και να την διεκδικήσουμε ξανά.
Και όλα αυτά, γιατί στην διάρκεια της ζωής σου δεν θα είσαι πάντα ευτυχισμένος ή πάντα δυστυχισμένος. Θα ζήσεις και στιγμές χαράς και στιγμές λύπης. Το θέμα είναι να επιλέξεις ποιες θα υπερισχύσουν. Και αν αποφασίσεις να επιλέξεις την χαρά, μην πιστέψεις ότι αυτό θα το καταφέρεις με το φόβο. Τόλμησε, ρίσκαρε και αν χάσεις, μπες και ξαναπαίξε. Ποιός σου είπε ότι μία παρτίδα θα καθορίσει όλη την ζωή σου;
Αν θέλεις μπορείς να είσαι το πιόνι που το καθοδηγεί ο φόβος του, αλλά να ξέρεις ο τολμηρός είναι αυτός που θα τερματίσει πρώτος!!!
