Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου οι συντάκτες του beasty-press.com προτείνουν αγαπημένα τους βιβλία. Σε μια εποχή που το διάβασμα είναι μία διέξοδος από τη σκληρή και δύσκολη πραγματικότητα.
Η 23η Απριλίου έχει καθιερωθεί διεθνώς από την UNESCO ως Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου, αφιερωμένη σε δύο μεγάλους δημιουργούς της παγκόσμιας λογοτεχνίας που «έφυγαν» την ίδια ημέρα (23 Απριλίου 1616) από τη ζωή, τους Ουίλιαμ Σαίξπηρ και Μιγκέλ ντε Θερβάντες.
Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου: Άκου Ανθρωπάκο – Βίλχελμ Ράιχ
Ο μεγάλος άνθρωπος ξέρει πότε και με ποιον τρόπο είναι μικρός. Ο Ανθρωπάκος δεν γνωρίζει ότι είναι μικρός και φοβάται να το μάθει”. Ο ψυχαναλυτής Βίλχελμ Ράιχ έβλεπε μέσα στον καθημερινό άνθρωπο -αυτόν στον οποίο αποδίδουμε τις ονομασίες μέσος όρος, κοινή γνώμη- τα ψήγματα της φασιστικής ιδεολογίας και του ολοκληρωτισμού. Ο άνθρωπος που καταπιέζεται, που δεν αναλαμβάνει ευθύνες, που δεν κρίνει τα κακώς κείμενα, που δεν μετέχει σε συλλογικότητες μπορεί να φερθεί με ακόμα πιο σκληρό τρόπο και να καταχραστεί την εξουσία όταν αποκτήσει δύναμη. Ο συγγραφέας που κυνηγήθηκε και φυλακίστηκε για τις ιδέες του σε αυτό το βιβλίο ασκεί κριτική στον μέσο νευρωτικό άνθρωπο για τη μικρότητα και την παθητικότητα με την οποία χειρίζεται όλα τα κρίσιμα ανθρώπινα ζητήματα.
«Ο Αλχημιστής» Paulo Coelho
Το αλληγορικό αυτό μυθιστόρημα, γράφτηκε από τον πορτογάλλο συγγραφέα Paulo Coelho και έχει μεταφραστεί σε 67 γλώσσες μέχρι σήμερα. «Όταν επιδιώξεις κάτι, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να γίνει όπως επιθυμείς».
Μια από τις πιο γνωστές και πιο διαδεδωμένες φράσεις του κόσμου γραμμένη δια χειρός του, έχει ταξιδέψει παντού στον κόσμο για να μας θυμίζει συνεχώς πως η αποστολή του ανθρώπου είναι τελικά να βρεθεί με το πεπρωμένο του, δηλαδή με τον προσωπικό του μύθο.
Ο αλχημιστής και ο ίδιος είπε ότι: «Αυτοί που δεν καταλαβαίνουν τους προσωπικούς τους μύθους θα αποτύχουν να κατανοήσουν τα διδάγματά τους.» Ένα έργο που μέσα από ένα ταξίδι στην μακρινή Ανδαλουσία, γεμάτο εικόνες, συναισθήματα και συμβολισμούς μας περνάει τα μηνύματα που πρέπει να μας συντροφεύουν για πάντα στο ταξίδι της ζωής μας.
«Οι Μητέρες» της Brit Bennett
«Οι Μητέρες» είναι ένα συγκλονιστικό ντοκουμέντο της καθημερινότητας μιας επαρχιακής πόλης, του Οσιανσαιντ του Σαν Ντιέγκο (πατρίδα της συγγραφέως). Πρόκειται για ένα έργο που ως φόντο του έχει τους περιορισμούς και τις κοινωνικές αδυναμίες μιας επαρχιακής αμερικάνικης πόλης. Οι ήρωες της ιστορίας στιγματίζονται κοινωνικά για όλη τους τη ζωή και οι αναγνώστες γίνονται μάρτυρες του ανηφορικού τους αγώνα προς τη λύτρωση και την κατάκτησή της ωριμότητάς τους. Παράλληλα αναδεικνύονται διαχρονικοί δεσμοί, όπως η φιλία και η σχέση μητέρας- κόρης. Σχέσεις που αντέχουν στον χρόνο και τελικός τους σταθμός είναι μόνο η συγχώρεση.
Αγγελικό Σκοτάδι – Τζόσλιν Ντέιβις
της Αναστασίας Όλγας Ποντίκα
Το πρώτο βιβλίο της τριλογίας έρχεται να μας καθηλώσει.
Τη νύχτα που η Σκάι κλείνει τα δεκαεπτά της χρόνια, συναντά δύο αινιγματικούς ξένους. Εντελώς αντίθετοι μεταξύ τους, σαν τη φωτιά και τον πάγο. Ο Άσερ είναι μελαχρινός και άγριος, ενώ ο Ντέβιν είναι ανοιχτόχρωμος και ήρεμος. Η ξαφνική εμφάνισή τους θα φέρει τα πάνω κάτω στη ζωή της Σκάι. Δεν έχει ιδέα τι θέλουν ή γιατί παρακολουθούν την κάθε της κίνηση· το μόνο που ξέρει είναι ότι η παρουσία τoυς συμπίπτει μ΄ ένα σωρό ανεξήγητα γεγονότα. Σύντομα η Σκάι θα αρχίσει να αμφισβητεί την ταυτότητά τους. Αλλά και την αλήθεια για το δικό της παρελθόν. Θα αναγκαστεί να συμβιβαστεί με το απίστευτο μυστικό που απειλεί να καταστρέψει τον κόσμο της. Διχασμένη ανάμεσα στον Άσερ και στον Ντέβιν, θα πρέπει να επιλέξει. Και η τελική επιλογή της θα έχει συνέπειες και για τους τρεις τους.
«Ο Προφήτης» Χαλίλ Γκιμπράν
της Μαριλένας Γιαννακοπούλου
Ο Προφήτης είναι το έργο του Λιβανέζου συγγραφέα Χαλίλ Γκιμπράν γραμμένο το 1923 και αποτελεί το διασημότερο έργο του συγγραφέα. Μεταφράστηκε σε πάνω από 40 διαφορετικές γλώσσες χωρίς ποτέ να σταματήσει η κυκλοφορία του.
Ο προφήτης αλ Μουσταφά, έζησε στη μακρυνή πόλη της Ορφαλεζίας για 12 χρόνια και σύντομα θα επιβιβαστεί σε ένα πλοίο το οποίο θα τον ταξιδέψει πίσω στην πατρίδα του. Στον δρόμο του προς το πλοίο τον σταματάει μια ομάδα ανθρώπων, με τους οποίους συζητάει μια πληθώρα θεμάτων γύρω από τη ζωή και την ανθρώπινη φύση.
Κάθε κεφάλαιο είναι αφιερωμένο σε θεμελιώδη ζητήματα της ζωής όπως: οι έννοιες και χαρακτηριστικά της αγάπης, του γάμου, των παιδιών, του μοιράσματος με άλλους ανθρώπους, του φαγητού και του ποτού, της εργασίας, της χαράς και της λύπης, το έγκλημα και η τιμωρία, η ελευθερία, η λογική και το πάθος, ο πόνος, η αυτογνωσία, η διδαχή, η φιλία, ο χρόνος, το καλό και το κακό, η προσευχή, η ευχαρίστηση, η ομορφιά, η θρησκεία, και ο θάνατος.
Ο Γκιμπράν θέλει να δώσει την δική του προσωπική άποψη γι’αυτά τα θέματα διαμέσου του προφήτη του, προκειμένου ν’αλλάξει κι η στάση των ανθρώπων απέναντι σ’αυτά.
Κωνσταντινούπολη, των ασεβών μου φόβων του Γιάννη Ξανθούλη
της Άννας Δραγάτση
Μια διαφορετική ξενάγηση στην Πόλη μας προσφέρει με το μυθιστόρημά του «Κωνσταντινούπολη, των ασεβών μου φόβων» ο Γιάννης Ξανθούλης. Πρόκειται για μια αυτοβιογραφία του ίδιου του συγγραφέα, ο ίδιος καταγόμενος από τη Θράκη, παιδί γονιών προσφύγων, δοκιμάζει τα όρια της νοσταλγίας του για την Κωνσταντινούπολη, έναν αγαπημένο του προορισμό.
Αυτή η νοσταλγία του αποδεικνύεται μέσω της γλαφυρής του περιγραφής και αναφοράς στην κουλτούρα του τόπου, τα μνημεία, τις μυρωδιές του, και γενικότερα την ομορφιά και την αρχοντιά του. Οι περιγραφές αυτές παρασύρουν τον αναγνώστη να μεταφερθεί και εκείνος στα μέρη που διαδραματίζονται τα γεγονότα. Ένα οδοιπορικό στα στενά της Πόλης αλλά και στα στενά του νου και της ψυχής του αφηγητή και συγγραφέα.
