Από τις πιο μικρές ηλικίες ο άνθρωπος μυείται στην έννοια της ζήλιας, ξεκινώντας από τα πιο απλά πράγματα και προχωρώντας στα πιο σύνθετα. Στα πρώτα του παιχνίδια βρίσκει πάντα κάτι καλύτερο από το δικό του και ζηλεύει που κάποιος άλλος μπορεί να το έχει, αλλά όχι εκείνος! Μεγαλώνοντας συνειδητοποιεί πως υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα που θα ήθελε να αποκτήσει, γιατί βγαίνει έξω στο κόσμο και του γεννιέται η επιθυμία για ταύτιση με τους γύρω του. Και όταν βέβαια δεν συμβεί αυτό ξεκινάει η ζήλια.
Όπως ξέρουμε τα συναισθήματα του ανθρώπου είναι πολύ δυνατά, τόσο που κάποιες φορές δεν μπορούν να ελεγχθούν.Έτσι και η ζήλια, όντας ένα από τα πιο δυνατά συναισθήματα έχει την τάση ,στην ακραία μορφή της, να καταστρέφει τα πάντα. Ποιος είναι τόσο δυνατός να νικήσει το μυαλό του και τις σκέψεις που κάνουν σενάρια επιστημονικής φαντασίας και μοιάζουν τόσα αληθινά, αγγίζοντας τα όρια της πραγματικότητας; “Μα γιατί;”, αναρωτιέσαι. Κι όμως δεν μπορείς να συγκρατηθείς, όσες φορές και αν έχεις πείσει τον εαυτό σου πως κάνεις λάθος. Πάντα την επόμενη φορά το συναίσθημα της ζήλιας θα ‘ ναι πιο έντονο και πιο έντονο. Θα σε τρώει μέρα με την μέρα όλο και πιο πολύ, γιατί εσύ το άφησες να εισχωρήσει μέσα σου και να σε κατακτήσει. Του έδωσες την δύναμη που επιζητούσε για να σε ελέγχει.
Και που καταλήγουμε, λοιπόν; Στην εμπιστοσύνη. Ναι ξέρω η στερεοτυπική φράση της εμπιστοσύνης που ακούμε ξανά και ξανά. Ίσως για αυτό πια έχει χάσει την αξία της. Διότι, την προφέρει ο καθένας χωρίς να υπολογίζει το βάρος της, ισοσκελίζοντας την με όλες τις άλλες. Αν ξέραμε τι θα πει εμπιστοσύνη ίσως να ξέραμε να την εφαρμόσουμε, γιατί στα λόγια όλοι καλοί είμαστε στην πράξη όμως είναι που ξεκαθαρίζουν όλα. Άλλωστε όλοι μπορούμε να προφέρουμε το “Σου έχω εμπιστοσύνη”, όμως λίγοι θα το εννοούν. Γιατί όλα από εκεί θα ξεκινούν πάντα και εκεί θα τελειώνουν. Δεν μπορεί να υπάρξει κανενός είδους σχέση που να μην βασίζεται στην εμπιστοσύνη. Από κει και πέρα προφανώς και θα υπάρχουν στιγμές ζήλιας όμως δεν θα ναι αρκετές να κλονίσουν την σχέση. Είναι τα όρια που θέτεις εσύ στα πράγματα και τα περιθώρια που αφήνεις για να σε επηρεάσουν.
Αλλά να μην αναφέρουμε μόνο τα αρνητικά. Γιατί πάντοτε υπάρχει και η θετική πλευρά των πραγμάτων και αυτήν πρέπει να επιλέγουμε. Η ζήλια δεν είναι σε όλες τις περιπτώσεις ο εχθρός που θέλει να διαλύσει τις σχέσεις και να σπείρει την διχόνοια. Όταν είναι σε σε υγιή μορφή και δεν φτάνει στα όρια της τρέλας, τότε αναζοπυρώνει τα πράγματα, δείχνει ενδιαφέρον και φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά. Τι πιο γλυκό, από το να βλέπεις τον άνθρωπο σου να νοιάζεται μην σε χάσει ακόμα και αν έχουν περάσει κάμποσα χρόνια!! Να είναι εκεί και να στο δείχνει με κάθε τρόπο και τι ποιο εύκολο από την ζήλια.
ΜΑ ΠΡΟΣΕΧΕ. Τα όρια μπορείς να τα περάσεις χωρίς να το καταλάβεις και να βρεθείς στην άλλη όχθη του ποταμού και πίστεψε με το ποτάμι έχει τόση ορμή και θα σε παρασύρει χωρίς επιστροφή. Η ζήλια πάντοτε είναι ύπουλη, για αυτό μην την υποτιμάς. Βρίσκεται δίπλα σου, αναζητώντας την κατάλληλη ευκαιρία να τρυπώσει ανάμεσα και να κάνει την δουλειά της. Έχε τα μάτια σου ανοιχτά και το μυαλό σου καθαρό, καθώς μόνο όντας νηφάλιος μπορείς να κρίνεις σωστά. Ίσως να μην κατάφερε ποτέ κανείς να νικήσει την ζήλια μέσα του, αλλά τουλάχιστον μάθε να μην είσαι υποχείριο της. Όπως ένα άγριο θηρίο μέσα στο κλουβί παλεύει να βγει, έτσι και η ζήλια θα κάνει τα αδύνατα δυνατά να βγει από μέσα σου. Αν όμως το κλουβί έχει γερά σίδερα και η σχέση σου γερά θεμέλια κανένα θηρίο όσο δυνατό και αν είναι δεν μπορεί να ξετρυπώσει.
Αλλά θυμήσου όσο το μυαλό σου τρέχει πιο γρήγορα από την λογική, τόσο πιο εύκολα θα πέφτεις σε παγίδες και θα κάνεις λάθη. Ουσιαστικά δεν παλεύεις με κανένα άλλο πέρα από το ίδιο σου το μυαλό. Ο ίδιος σου ο εαυτός είναι ταυτόχρονα ο σύμμαχος και ο αντίπαλός σου. Ποιος θα βγει νικητής;
