Χριστούγεννα! Μια περίοδος χαράς, την οποία λαχταράμε όλο το χρόνο. Γεμάτα τραπέζια με χίλια δυο καλούδια, παραδοσιακά κάλαντα, άπειρες οικογενειακές στιγμές. Τι είναι στη πραγματικότητα όμως η εποχή των εορτών; Και πως μπορούμε να μετατρέψουμε τις Άγιες αυτές ημέρες σε κάτι ομορφότερο, ώστε να αναγαλλιαστεί η ψυχή μας; Έχουμε συνδυάσει τα Χριστούγεννα και τη Πρωτοχρονιά με γλυκά, όπως κουραμπιέδες και μελομακάρονα, ιδιαίτερα φαγητά λόγου χάρη τη γεμιστή γαλοπούλα ή τη Βασιλόπιτα και πολλά πολλά δώρα.
Κι όμως, αν το καλοσκεφτούμε οι ημέρες αυτές διδάσκουν πρώτα απ΄όλα την Αγάπη. Αν δεν υπάρχει αυτή όλα τα υπόλοιπα πάνε στο βρόντο. Η απουσία της δηλητηριάζει τα σπλάχνα μας, με αποτέλεσμα να μη μπορούμε να χαρούμε τίποτα απ΄τα παραπάνω. Το μίσος, η κακία και ο φθόνος, φωλιάζουν σε κάθε σπιτικό και χωρίς λόγο και αιτία, φεύγουν οι μέρες ανεπιστρεπτί.
Δεύτερον, η συγχώρεση είναι απαραίτητα για καθέναν που θέλει να διασκεδάσει με τους γύρω του και να ευφρανθεί τα Χριστούγεννα. Η θεραπευτική αξία τόσο του να ζητάμε συγχώρεση, όσο του και να μάθουμε να συγχωρούμε, απαλλάσει πρωτίστως τη συνείδηση μας από αισθήματα οργής, θυμού ακόμη και γλωσσοφαγιάς. Έπειτα δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως η συχνότητα της συγχώρεσης επηρεάζει το προσδόκιμο της ζωής μας.
Η γέννηση του Χριστού, αποτελεί το πιο τρανό παράδειγμα απλότητας. Κανένας δεν έχει ανάγκη από πολυτέλειες, υλικά αγαθά και πλουσιοπάροχα τραπέζια. Άλλωστε η απλότητα και η ταπεινοφροσύνη είναι οι πιο χορταστικές τροφές της ψυχής. Οφείλουμε στον εαυτό μας τη υψηλοφροσύνη, μια αρετή που μόνο η απλότητα μπορεί να προσφέρει απλόχερα.
Ας αναλογιστούμε για το τέλος, τους συνανθρώπους μας, που δεν έχουν ούτε στο ελάχιστο αυτά που εμείς σκορπάμε αλόγιστα. Η φιλανθρωπία είναι η ύψιστη πράξη των ημερών, αφού διώχνει την αλαζονεία και την έπαρση που πηγάζει από τα βάθη της ιδιοσυγκρασίας μας.
Πόσο πιο όμορφες και ευχάριστες θα ήταν οι γιορτές μας αν εφαρμόζαμε έστω κάτι από τα παραπάνω;
