Ένας ύμνος για τους φίλους μας και γενικότερα για όλους αυτούς τους ανθρώπους που έχουμε δίπλα μας, για τα δικα μασ μπρατσακια

To θέατρο Ελιάρτ μας υποδέχεται αυτόν το χειμώνα με μια ζεστή, άκρως ρεαλιστική και συγκινητική παράσταση. Ένας ύμνος για τη φιλία και την σημασία κάποιων ανθρώπων στη ζωή μας. Μια αφύπνιση πως τίποτα δεν είναι δεδομένο και πως το αύριο ίσως να μην έρθει..

Η θεατρική παράσταση τα “Μπρατσάκια” είναι βασισμένη στο πρωτότυπο θεατρικό κείμενο “Water Wings” της σεναριογράφου και σκηνοθέτη Isabella Freilinger. Το “Water Wings”, μετά από μια επιτυχημένη πρεμιέρα στο Bedlam Theatre του Εδιμβούργου το 2013, όπου και ψηφίστηκε μια από τις πιο δημοφιλείς νέες παραστάσεις του θεάτρου, συνέχισε το ταξίδι του στη Γερμανία. Στον τρίτο προορισμό της, η παράσταση έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε μετάφραση και προσαρμογή Αθηνάς Κεφαλοπούλου και σκηνοθεσία Αμυμώνης Πρωτόπαπα. Η Ελληνική πρεμιέρα της παράστασης “Τα Μπρατσάκια”  έλαβε χώρα στο Θέατρο 104, τον Ιούλιο του 2018 στα πλαίσια του διεθνούς φεστιβάλ παραστατικών τεχνών του Ελληνικού Θεάτρου της Νέας Υόρκης, ATHENS2018. Τώρα φιλοξενείται στο eliart.theater μέχρι τις 20 Γενάρη.

Η Υπόθεση Του Έργου:

Τα Μπρατσάκια παρουσιάζουν δύο αδελφικές φίλες, την Άννα και την Κατερίνα, που γνωρίζονται από παιδιά. Βλέπουμε τη φιλία τους, και τις ίδιες, να εξελίσσονται με το χρόνο.  Όταν η ζωή και οι συνθήκες τους το επιτρέπουν, κρατάνε η μία την άλλη από το χέρι. Άλλοτε, παίρνουν διαφορετικούς δρόμους με τη μία να αναρωτιέται για τις επιλογές της άλλης. Η συνέχεια επί σκηνής……
Οι δύο ηθοποιοί που πρωταγωνιστούν είναι: Η Αθηνά Κεφαλοπούλου (Η Άννα) και η Αμυμώνη Πρωτόπαπα (Η Κατερίνα) .

Οι Εντυπώσεις Μας:

1) Πλοκή/ θεατρικό κείμενο:

Γιατί ονομάστηκε η παράσταση “Μπρατσάκια” και πού αναφέρεται;

Πιστεύουμε, πως “μπρατσάκια” θεωρούνται για όλους μας, όλοι εκείνοι οι σπουδαίοι άνθρωποι που έχουμε στη ζωή μας, και πάντα είναι εκεί για μας, για να ακουμπήσουμε και να καταλαγιάσουμε από τους κόπους και τις δυσκολίες της ζωής, -όπου κατά μια τραγική ειρωνεία, κάποιες φορές οι δυσκολίες αυτές είναι που μας απομακρύνουν και από κοντά τους-.

Τα δύο κορίτσια, η Άννα και η Κατερίνα, ήταν φίλες-κολλητές από την παιδική τους ηλικία. Συγκεκριμένα, ήταν αχώριστες και η μία αγαπούσε και πρόσεχε πολύ την άλλη. Μεγαλώνοντας, οι ισορροπίες και τα θέλω τους άλλαξαν, μαζί κι εκείνες. Έτσι, τις βλέπουμε να τσακώνονται, να απουσιάζει η μια από πτυχές της ζωής της άλλης, και να μην καταλαβαίνονται πάντα, αλλά παρά τις όποιες δυσκολίες στο τέλος είναι πάντα μαζί. Γιατί είναι πραγματικές φίλες. Ένα γλυκό, τρυφερό και ταυτόχρονα ρεαλιστικό και σύγχρονο κείμενο, με γρήγορη ροή και άκρως ενδιαφέρουσα πλοκή, που δε βαρεθήκαμε λεπτό. Σε αρκετά σημεία αστείο, σε άλλα συγκινητικό, το σίγουρο είναι πως το έργο αυτό σε καθηλώνει γλυκά, χωρίς να το καταλαβαίνεις. Το καλογραμμένο κείμενο, η έξυπνη απόδοση και τα μόλις 70 λεπτά παράστασης μας έκαναν να μην καταλάβουμε πώς πέρασε η ώρα και να μην κοιτάξουμε λεπτό τα ρολόγια μας. Το κείμενο ήταν τόσο άμεσο που δύσκολα δε μπορούσες να μην ταυτιστείς με τις δυο ηρωίδες. Η Άννα ήταν μια πιο σοβαρή και ονειροπόλα κοπέλα, που ήταν πάντα εκεί όταν τη χρειάζονταν η φίλη της. Όπως και η Κατερίνα. Εκείνη ήταν ρεαλίστρια από τη μία, έπαιρνε τη ζωή λιγότερο σοβαρά από την άλλη. Δυο αντίθετες ηρωίδες, που ωστόσο αυτή ήταν και η ομορφιά της φιλίας και της σχέσης που είχαν. Δεδομένου των “αντίθετων” χαρακτήρων, δύσκολα δε ταυτιζόσουν με μια από τις δύο κοπέλες. Επιπλέον, κάτι πολύ θετικό ήταν πως και οι δυο χαρακτήρες ξετυλίγονταν άριστα, χωρίς υπερβολικές πληροφορίες ή ελλιπείς, για την κατανόηση και τη ροή του έργου. Στο τέλος της παράστασης, μπήκαμε στη διαδικασία να σκεφτούμε και να αναλογιστούμε τους ανθρώπους που έχουμε στη ζωή μας, εκείνους που χάσαμε με το πέρας των καιρών, καθώς επίσης και το πόσο τυχεροί είμαστε που έχουμε έστω και ένα ‘Μπρατσάκι” να ακουμπήσουμε και να πιαστούμε.

2) Ερμηνεία/Ηθοποιοί:

Όταν νεαρά άτομα ενώνουν το όποιο ταλέντο τους και συνεργαστούν, τότε το αποτέλεσμα θα είναι 100% επιτυχές. Αυτό είναι δεδομένο, όπως ήταν και σε αυτήν την παράσταση και αυτό πρέπει να είναι το μάθημα από αυτήν την παράσταση. Πως όταν εμείς οι νέοι ενωνόμαστε, μακριά από διχόνοιες και ανταγωνισμούς δημιουργούμε μικρά διαμαντάκια, όπως το έργο αυτό. Είναι άκρως συγκινητικό και ανέλπιστα ελπιδοφόρο να βλέπεις νεαρά άτομα να κοπιάζουν και να προσπαθούν, ώστε να οδηγηθούν στο καλύτερο αποτέλεσμα. Τα δύο κορίτσια που πρωταγωνιστούν, είναι πραγματικά ταλέντα. Οι εκφράσεις τους, ο τόνος της φωνής τους, οι κινήσεις τους, ήταν όλα σωστά, χωρίς υπερβολές. Ήταν άψογες και άκρως συμπαθητικές.

3) Μουσική επένδυση:

Ίσως το λιγότερο αγαπημένο μας κομμάτι στην παράσταση αυτή. Κι όχι επειδή η επιλογή της μουσικής ήταν λανθασμένη, ή δεν ταίριαζε με το περιεχόμενο της παράστασης. Αντιθέτως, όπου υπήρχε, έντυνε όμορφα την ιστορία. Ωστόσο, σχεδόν δεν υπήρχε. Μουσική επένδυση υπήρχε σε ελάχιστα σημεία του έργου, κάτι που μπορεί να δημιουργούσε κενά. Ενώ σε άλλα, που δεν υπήρχε, ήταν αναγκαία, π.χ. στα σημεία που άλλαζαν τα ρούχα και τα props, όπου έπεφτε σκοτάδι, θα ήταν προτιμότερο να ακούγεται μουσική, η οποία θα μπορούσε να σηματοδοτεί και το πέρασμα των καιρών, παρά να είναι απλά κλειστά τα φώτα του θεάτρου, δημιουργώντας σύγχυση στο θεατή. (Κλειστά φώτα+ξένος χώρος+ με ξένα άτομα+ σε απόλυτη ησυχία= Σύγχυση). Δεδομένου, των πλεονεκτημάτων της μουσικής στην ψυχική υγεία και των μοναδικών συνεπειών της στη μάθηση, στην εκμάθηση, στην πνευματικότητα και στη δημιουργία συναισθημάτων, θεωρούμε πως θα ήταν καλό να προστεθεί περισσότερη μουσική, για να απογειωθεί ακόμα περισσότερο το αποτέλεσμα.

4) Σκηνοθεσία/Χώρος:

Η σκηνοθεσία ήταν της κυρίας Αμυμώνης Πρωτόπαπα, της “Κατερίνας”, κατά τη διάρκεια της παράστασης. Όλες οι σκηνές εξελίσσονταν σε μπάνιο, το οποίο κάθε φορά άλλαζε “σπίτι”, για παράδειγμα τη μια φορά βρίσκονταν στο σπίτι της Κατερίνας, άλλοτε της Άννας. Το μπάνιο συνδέονταν με την ιστορία και βοηθούσε στην εξέλιξη της πλοκής. Παρέμεινε ίδιο κατά τη διάρκεια της παράσταση, ενώ άλλαζαν τα props και τα ρούχα. Τα props του σκηνικού ήταν επαρκή για να προάγουν τη δράση και να δημιουργήσουν την αίσθηση ότι βρισκόμαστε στους χώρους αυτούς και ότι κάθε φορά αλλάζουμε δωμάτιο και σπίτι.

Συντελεστές της παράστασης:

• Ερμηνεύουν οι Αθηνά Κεφαλοπούλου και Αμυμώνη Πρωτόπαπα
• Σκηνοθεσία & Κινησιολογία: Αμυμώνη Πρωτόπαπα

• Σκηνικά & Κοστούμια: Άννα Βήχου
• Πρωτότυπο θεατρικό κείμενο ‘Water Wings‘: Isabella Freilinger
• Ελληνική Μετάφραση & Προσαρμογή: Αθηνά Κεφαλοπούλου
• Βοηθός Σκηνοθέτη: Σεβίνα Παπανικολάου
• Sound Design: 9800 Studios
• Sound Effects: Χάρης Μπιτσακάκης
• Α’ Σχεδιασμός Φωτισμού: Θοδωρής Μαργαρίτης
• Β’ Σχεδιασμός Φωτισμού: Tάσος Μαργαρίτης
• Φωτογραφία: Δήμητρα Σιόντα
• Σχεδιασμός & Eπιμέλεια αφίσας: Άννα Βήχου και Δημήτρης Δούκογλου
• Επικοινωνία: Αιμιλία Τσιροπινά Κεφαλοπούλου

Τη θεατρική παράσταση την προτείνουμε για όποιον:

1. Έχει διάθεση να γελάσει
2. Να συγκινηθεί
3. Να αναλογιστεί τα “μπρατσάκια” τη ζωής του
4. Θέλει να παρακολουθήσει την αξιόλογη προσπάθεια δυο νεαρών κοριτσιών
5. Του αρέσει το καλό θέατρο

Αν θέλεις να δεις την παράσταση δεν έχεις παρά να πας στο θέατρο Ελιάρτ. Στις εξής μέρες και ώρες:

• Ημερομηνίες: Κυριακή 23/12, 30/12, 13/1, 20/1
• Ώρα: 21:15
• Διεύθυνση: Θέατρο ΕΛΙΑΡΤ, Κωνσταντινουπόλεως 127
• Εισιτήριο: 8 ευρώ
• Τηλέφωνα κρατήσεων: 2103477677 / 6970718672
• Για άνω των 15 ετών

Σας την προτείνουμε ανεπιφύλακτα!!