Στις μέρες μας, οι ερωτικές σχέσεις μόνο ερωτικές δεν είναι. Έχουμε χάσει το πραγματικό νόημα του έρωτος, σκόπιμα τον έχουμε υποβαθμίσει και τον έχουμε μετατρέψει σε κάτι εφήμερο και φευγαλέο. Σε κάτι που πλέον δεν μπορεί να εξελίσσεται με την πρόφαση ότι δεν μπορούμε το μόνιμο και το σταθερό στη ζωή μας.
Θα σου παραθέσω εξαρχής την γνώμη μου πάνω σε αυτή την κατάσταση που όλο και διαιωνίζεται και είναι αρνητική. Διάκειμαι αντίθετα σε όλη αυτή την κυρίαρχη πεποίθηση που θέλει την ευχαρίστηση του σώματος, την ηδονική απόλαυση να μπαίνει πάνω απ’ όλους και από όλα. Να καταπατά δυνατά και αυθεντικά αισθήματα , αγνές προθέσεις στα μάτια του άλλου. Κακά τα ψέματα πρέπει να κοιτάξουμε την αλήθεια κατάματα και να δούμε πως η ιδέα που έχουμε χτίσει γύρω από την “ξεπέτα” είναι απλά ένας μύθος. Ένας μύθος που τρώει σαν σαράκι τις ανθρώπινες σχέσεις. Δεν λέω πως από μονές τους αυτές οι σχέσεις είναι εύκολο πράμα. Η δυσκολία τους έγκειται στην διαφορετικότητα που μας χαρακτηρίζει όλους.
Εκεί σας θέλω όμως. Έχουμε καθημερινά εκπαιδευτεί να αντέχουμε δυσκολίες και να ανεχόμαστε τοξικούς ανθρώπους στη ζωή μας. Γιατί το απωθημένο σου να το ξεσπάς στην προσωπική σου ζωή, που αν μη τι άλλο θα μπορούσε, αν ήταν αληθινή και βασιζόταν πάνω στην αμοιβαία ανταλλαγή συναισθημάτων να αποτελεί την διέξοδο σου από την καθημερινότητα.
Σπάνια πλέον θα αντικρίσεις ζευγαράκια στο δρόμο να περπατούν χέρι-χέρι και να καταλάβεις πως εδώ έχουμε κάτι αληθινό και υπαρκτό. Είναι αυτοι οι άνθρωποι που δεν θα μοιάζουν με αυτούς που θα δεις στο επόμενο τετράγωνο ,δεν θα έχουν κάνει τις επιλογές που επιτάσσουν τα social media σήμερα αλλά θα έχουν κάνει εκείνη την επιλογή που άξιζε την υπομονή, τον κόπο, την προσπάθεια. Πρόκειται για τυπάκια αληθινά, κατασταλαγμένα, ευαίσθητες νεαρές καρδιές που δεν φοβήθηκαν να τολμήσουν και τελικά η ζωή, τους το ανταπέδωσε ,φέρνοντας δίπλα τους ανθρώπους που αξίζουν να αγαπηθούν και να αγαπήσουν. Κουβαλούν όμως πάνω τους μεγάλο φορτίο, εκείνο της διάσωσης των ανθρωπίνων ερωτικών σχέσεων. Οι σχέσεις ψυχορραγούν και η διαφύλαξη της ακεραιότητας τους πρέπει να γίνει εντατική μέριμνα όλων μας.
Η πραγματική ευτυχία θα έρθει ξανά στα πρόσωπα όλων μας, όταν θα γνωρίζουμε οτι περπατάμε πάνω σε στέρεες βάσεις και όχι αναμφίβολα αύριο.
Αυτά τα χρόνια υπήρχαν, λίγο πριν η τεχνολογία εισέλθει βίαια στη ζωή μας και αλλάξει ριζικά το πως βλέπουμε τα πράγματα. Συνεχώς μέσα απο αυτή επιζητούμε την ευρεία αποδοχή, μετρημένη σε “likes” και “αντιδράσεις”.
Οι απαιτήσεις μας εκεί μας οδηγούν να έχουμε τρελές απαιτήσεις και στη ζωή μας, να αναζητούμε τα πολλά και να παραγκονίζουμε τα καλά. Πολλές κατακτήσεις, πολλές δήθεν σχέσεις, λίγο συναίσθημα, ανύπαρκτη η βαθύτητα. Κάποτε η παραπάνω πρόταση είχε εντελώς διαφορετική διατύπωση και αυτό το ” κάποτε ” χρονολογείται λίγο πριν το ανθρώπινο είδος καταστρέψει με την επιπολαιότητα και την ασυνειδησία του την αγάπη.
Απόλυτα προσωπική μου άποψη αλλά πλέον ο κόσμος χωρίζεται σε αυτούς που οι “ξεπετές” καθορίζουν τη ζωή τους και σε αυτούς που επηρεάζονται και γίνονται ένα με την μάζα. Οι πρώτοι ίσως είναι εκείνοι που δεν τα έχουν βρεί με τον εαυτό τους, δεν έχουν καθίσει για λίγο να αναλογιστούν τι είναι αυτό που θέλουν, απο το να αναλώνονται καθημερινά σε ανούσιες καταστάσεις. Είναι εκείνοι που δεν έχουν αρκετή πίστη στον εαυτό τους και φοβούνται ευθύνες και υποχρεώσεις.
Όλοι έχουμε κάτι να δώσουμε σε αυτή τη ζωή. Κανένας μας δεν είναι ανώτερος ή κατώτερος ή καλύτερος ή πιο όμορφος και “μέσα στα πράγματα” απο κανέναν μας. Όλοι είμαστε διαφορετικοί και έχουμε εκείνο το κάτι που πρέπει να το επενδύσουμε σωστά. Διότι η ανάλωση σε κακής ποιότητας σχέσεις είναι μια κατάσταση ψυχοφθόρα που σου τριβιλίζει ο,τι απόθεμα ψυχής και αντοχής έχεις. Πάψε να υποστηρίζεις πως όλοι είναι ίδιοι και για μια φορά κάνε εσύ την διάφορα!
