Ο Χιονάνθρωπος (2007), είναι το έβδομο κατά σειρά βιβλίο, του Νορβηγού συγγραφέα Jo Nesbo, που εξιστορεί τις περιπέτειες του επιθεωρητή Χάρι Χόλε.
Αυτή τη φορά ο τολμηρός αστυνομικός προσπαθεί να έρθει αντιμέτωπος με το πρόσωπο του αιμοσταγή δολοφόνου -που στο τέλος κυνηγά τον ίδιο τον Χάρι- του οποίου τα θύματα βρίσκονται σκληρά βασανισμένα. Σημαντικό ρόλο στη πορεία της υπόθεσης παίζει η πρώην σύντροφος του Χάρι, η Ράκελ, με τη οποία συνεχίζουν να παρευρίσκονται κρυφά, αλλά και η νέα σχέση της με τον γιατρό στο επάγγελμα Ματίας, ο οποίος προσπαθεί να προσεγγίσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο , τόσο τον γιο της Ράκελ, όσο και τον Χάρι. Στο μεταξύ ο επιθεωρητής, που παλεύει ακόμα με τις εξαρτήσεις του, και σε συνεργασία με τη νέα, μυστηριώδη συνάδελφο του, βρίσκουν σιγά σιγά τα κομμάτια ενός δολοφονικού παζλ που ξεκίνησε αρκετά χρόνια πριν.
Στις 13 Οκτωβρίου 2017, προβλήθηκε στη Νορβηγία η πρεμιέρα της ομώνυμης ταινίας. Σε σκηνοθεσία του Tomas Alfredson και με πρωταγωνιστές τους Μάικλ Φασμπέντερ, Βαλ Κιμλερ, Σάρλοτ Γκενσμπουρ κ.α η ταινία ήρθε για να απομυθοποιήσει όλα όσα είχε χτίσει στο μυαλό του ο αναγνώστης του βιβλίου. Κατ’ αρχάς καμία από τις περιγραφές των ηρώων του Jo Nesbo δε ταίριαζε με τους πρωταγωνιστές της ταινίας, ενώ για κάποιον που δεν είχε διαβάσει το βιβλίο, δε θα μπορούσε να βρει συνοχή στη ταινία, καθώς δημιουργούνταν τεράστια σεναριακά κενά. Ο Jo Nesbo από τότε που εμφάνισε τη Ράκελ στη ζωή του Χάρι Χόλε (βιβλίο : ο κοκκινολαίμης) , προσπαθεί να υπερτονίσει τον έρωτα και το πάθος στη σχέση τους ακόμα και μετά τον χωρισμό τους, κάτι το οποίο η ταινία το περνά εντελώς απαρατήρητο. Ο σκηνοθέτης παρουσιάζει τρομερές ελλείψεις στη τροπή της υπόθεσης και αγνοεί σημαντικά μέρη και σκηνές του βιβλίου. Για όσους διάβασαν πρώτα το βιβλίο, θα κατάλαβαν σίγουρα ότι οι σεναριογράφοι της ταινίας, προσπάθησαν -ίσως και να τα κατάφεραν- να παίξουν με το μυαλό του θεατή-αναγνώστη καθώς υπήρξε μια σειρά από εναλλαγές στα πρόσωπα και τις εξελίξεις. Ουσιαστικά αλλάχτηκε το πρωτότυπο του βιβλίου σε αρκετά σημεία, προκειμένου να ελιχθεί ευκολότερα κινηματογραφικά. Αξίζει να ειπωθεί ωστόσο, ότι κατά τη διάρκεια της ταινίας, υπήρχαν εκπληκτικά πλάνα που ξεναγούσαν τον θεατή σε μαγευτικές τοποθεσίες της Νορβηγίας.
Εν κατακλείδι, είναι ευκόλως εννοούμενο πως για κάποιον που έχει διαβάσει το βιβλίο αλλά έχει δει και τη ταινία, να συμπεράνει πως η λεπτομερής δουλειά του Jo Nesbo, σε καμία περίπτωση δε θα μπορούσε να αποδοθεί σεναριακά τέλεια. Παρ’ όλα αυτά πιστεύω πως όλοι οι αναγνώστες – θεατές περιμέναμε απ΄τη ταινία, κάτι σίγουρα λίγο παραπάνω τόσο σεναριακά, όσο και σκηνοθετικά.