Οι γεμάτοι ευαισθησία στίχοι του, μα και η βραχνή χροιά της φωνής του, τον κατέταξαν ως τον πιο ερωτικό τραγουδιστή της γενιάς του. Οι μελωδικές του μπαλάντες και τα πλούσια σε λυρισμό ποιήματα που έγραψε, έκαναν τον Leonard Cohen ένα σημείο σταθμό στην ιστορία της παγκόσμιας μουσικής σκηνής. Σαν σήμερα το 2016 ταξιδεύει για τη δική του Γη των αγγέλων, αφήνοντας κληρονομιά ανυπολογίστου αξίας μέσα από ένα έργο ατέρμονο στο πέρασμα των χρόνων. Έχοντας ζήσει μια ζωή στα άκρα της απομόνωσης, της συντροφικότητας αλλά και της άπλετης αναγνωρισιμότητας και εμπνευσμένος από τον έρωτα, τη θρησκεία αλλά και τη πολιτική, μέσα σε αυτόν τον μισό και παραπάνω αιώνα της παρουσίας του στο χώρο των τεχνών υπήρξαν γεγονότα που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη καριέρα και το έργο του. Πάμε να δούμε ορισμένα απ΄αυτά…
ΠΟΙΗΣΗ, ΣΥΓΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΗ
Ο πολυτάλαντος Cohen ξεκίνησε τη καριέρα του στα εφηβικά του χρόνια, μαθαίνοντας κιθάρα και συμμετέχοντας στη σχολική μπάντα με το όνομα “Buckskin Boys”. Παράλληλα τον είχε κερδίσει και ο λογοτεχνικός κόσμος, καθώς φοιτητής πια εκδίδει τη πρώτη του ποιητική συλλογή. Για τα επόμενα χρόνια και ως το 1967 συνεχίζει να ζει ταπεινά, γράφοντας και ψάχνοντας να βρει τη καλλιτεχνική του ταυτότητα. Το μυθιστόρημα “Θαυμάσιοι Αποτυχημένοι” που εκδόθηκε το 1966, ήταν το εισιτήριο για τη διεθνή αναγνώριση που του άξιζε ως ποιητής και συγγραφέας.
ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΤΗΝ ΥΔΡΑ
Μια επίσκεψη του στη Τράπεζα της Ελλάδας στο Λονδίνο, τον οδήγησε εντελώς τυχαία στην Ύδρα, όπου στα 26α γενέθλια του αγόρασε ένα σπίτι και έζησε εκεί για τα επόμενα εφτά χρόνια. Αγάπησε το σπίτι και το μέρος αυτό και βέβαια όχι άδικα, μιας κι εκεί γνώρισε έναν μεγάλο έρωτα που τον σημάδεψε βαθιά. Ήταν η Νορβηγίδα Mαριάν Ιλέν για την οποία έγραψε το τραγούδι “So Long Marianne”. Έζησαν τον θυελλώδη έρωτα τους για σχεδόν μια δεκαετία στην Ύδρα και μέχρι τον θάνατο της, τον Ιούλιο του 2016, ο Cohen την αποκαλούσε “Αιώνια Αγάπη”. Λίγους μήνες μετά την ακολούθησε κι αυτός…
Ο ήχος του έρωτα, η αρμύρα της θάλασσας, ο λαμπερός ήλιος και η γαλήνη του ελληνικού νησιού, αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για ένα τεράστιο κομμάτι του συγγραφικού έργου του ως το 1967, όταν αποφάσισε να εγκατασταθεί στις ΗΠΑ, προκειμένου να κυνηγήσει τη καριέρα του στο χώρο της μουσικής.
CHELSEA HOTEL #2
Ήταν άνοιξη του 1968, όταν μετά την επιτυχία του “Suzanne”, που αρχικά δημοσιεύτηκε ως ποίημα κι έπειτα εκτελέστηκε ως τραγούδι από τη Judy Collins, ο Καναδός ποιητής περιπλανιόταν στους δρόμους της Νέας Υόρκης, προσπαθώντας να γνωστοποιήσει το όνομα του και να εισβάλλει στους κύκλους διάσημων προσωπικοτήτων. Κάπως έτσι βρέθηκε ένα βράδυ στο γνωστό Chelsea Hotel, το hostel που συνήθιζε να φιλοξενεί ονόματα του πνεύματος και της μουσικής όπως τον Arthur Miller και τον Dylan Thomas. Ήταν εκείνη η νύχτα που κοιμήθηκε με τo πιο ατίθασο και εκκεντρικό “Μαργαριτάρι” της ροκ και της μπλουζ, Janis Joplin. H σύντομη διαδρομή τους στον κοινό αυτό έρωτα, στιγμάτισε τη ψυχή του τόσο ώστε να γράψει το Chelsea Hotel #2, το οποίο για πολλά χρόνια έκρυβε ένα μεγάλο μυστικό. Κανένας δεν έπρεπε να ξέρει ποιο ήταν το πρόσωπο για το οποίο ο Cohen έγραψε τους αριστουργηματικούς αυτούς στίχους. Όταν πλέον διέρρευσε πως η Joplin ήταν η γυναίκα του κομματιού, σε συνέντευξη του το 1994 στο BBC, ο δημιουργός εξέφρασε τη λύπη του και ζήτησε δημόσια συγγνώμη απ’ την ήδη νεκρή Joplin.
Mέχρι το τέλος της ζωής του, ο Leonard Cohen, συνέχισε να εμφανίζεται σε συναυλίες, εκδηλώσεις, αλλά και να γράφει δείχνοντας στο κοινό του πως όσα χρόνια κι αν περάσουν “Ένας Μύθος Δε Πεθαίνει Ποτέ”.
