Νέα βιβλία ελληνικής λογοτεχνίας και ποίησης κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Κέδρος.
«Τα χαμένα» του Μιχάλη Φάκινου
ΕΓΩ. Όμηρος Κωπηλάτης το ψευδώνυμό μου. Γράφω για λαβύρινθους.
Η ΖΩΗ. Άσπρα μαλλιά. Φοράει ζακέτα. Κάθεται στην πολυθρόνα της. Έχει Αλτσχάιμερ.
Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΥΤΥΧΙΟΣ. Σύζυγός της. Τη φροντίζει. Της διαβάζει Μπόρχες, Κάφκα, Ντοστογιέφκσι, Τολστόι, Βιρτζίνια Γουλφ, Κέρουακ. Συλλέκτης ωραίων λέξεων. Χαράσσει σε ταμπέλες νέα τοπωνύμια σε παλιούς δρόμους. Μερικές θέλει να τις στείλει στη Σελήνη.
Ο ΜΙΚΡΟΣ. Δίδυμος αδερφός του κύριου Ευτύχιου. Λείπει χρόνια στην Αμερική. Επιστρέφει με μια μαριονέτα, ένα κλουβί κι ένα ρολόι χειρός.
Μπλουμ. Ξαπλωμένος στο χαλάκι του. Κοντά στα πόδια της Ζωής. Είναι σκύλος. Δεν γαβγίζει πια.
ΚΥΡΙΟΣ ΜΠΙ. Μπι, όπως το δεύτερο γράμμα της αγγλικής αλφαβήτας. Ψάχνει να βρει τους 903 θανάτους. Λέει ιστορίες. Σαν κι αυτή…
Μια ιστορία σιωπής γεμάτη κραυγές και ψιθύρους. Μια εσωτερική οδύσσεια πότε σε ρυθμό ροκ εν ρολ και πότε στον ρυθμό της ραπ. Με συνεχώς παρόντα τα χαμένα.
«Το κορίτσι πίσω από την αυλαία» της Άννας Λυμπεροπούλου
1959. Στο Παρίσι, η διάσημη αρτίστα Ντεπί Μαρτέν εξαφανίζεται μυστηριωδώς κατά τη διάρκεια της θεατρικής της πρεμιέρας. Ο επιθεωρητής Μαρσέλ Ωγκύ θα έρθει αντιμέτωπος με ένα εξαιρετικά περίπλοκο αίνιγμα.
1936. Στην Αθήνα του Μεσοπολέμου, η όμορφη μεγαλοαστή Ελένη Αδριανού ταράζει με το θάρρος και τις αποφάσεις της τα καθωσπρέπει σαλόνια της πρωτεύουσας.
Την ίδια εποχή, στην Ικαρία της άγριας ομορφιάς και των απόκρημνων βράχων, η Βασιλική και ο Αντώνης βιώνουν τον απόλυτο έρωτα, αδιαφορώντας για τις κοινωνικές συμβάσεις.
Λίγους μήνες αργότερα, απομονωμένη σε μια δύσβατη πλαγιά πάνω από τη θάλασσα, η Βασιλική περιμένει να φέρει στον κόσμο το παιδί της. Κάποιοι όμως έχουν αποφασίσει διαφορετικά…
…Ένα πολυπρόσωπο μυθιστόρημα που αρχίζει το 1936 και φτάνει ως το 1959 με μια πλοκή που δεν σου επιτρέπει να το αφήσεις από τα χέρια σου μιας και το έχεις αρχίσει, με συνεχείς ανατροπές και καθʼ όλα πετυχημένες εκπλήξεις και με ένα κοινωνικό υπόβαθρο που διαπερνά τις δεκαετίες, ακραγγίζοντας την Ιστορία (δικτατορία Μεταξά, Χιτλερική Γερμανία, Παρίσι – Πόλη των Τεχνών αλλά και της Ναπολεόντειας Αστυνομίας από την εποχή του Φουκέ).
Βασίλης Βασιλικός
ΡΙΦΙΦΙ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ. Το χρονικό μιας διάρρηξης του Γεράσιμου Μπόγρη
Μια περιπέτεια που, μέσα από τη μυθοπλασία και με σατιρικό τρόπο, παρουσιάζει την κενότητα της νεοελληνικής νοοτροπίας καθώς και πολλές από τις «παρεξηγήσεις» της κοινωνικής μας ιστορίας όπως αυτές διατηρήθηκαν μέσα από τα μετεμφυλιακά και μεταπολιτευτικά συμπλέγματα του μικροαστισμού μας.
Η ιστορία τριών νέων μπλέκει με εκείνη μιας ομάδας αρχαιολόγων. Μια αρχαιολογική ανακάλυψη-ορόσημο που ήρθε στο φως από την ομάδα ενός εφόρου αρχαιοτήτων είναι το σημείο συνάντησης των δύο ιστοριών.
Οι τρεις νεαροί θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν το γεγονός ότι από σύμπτωση έμαθαν για την ανακάλυψη, πριν από την ανακοίνωσή της, και θα απειλήσουν να καταστρέψουν τα σχέδια των αρχαιολόγων. Απρόσμενες εξελίξεις θα ανακινήσουν σενάρια συνωμοσιολογίας και θα προκαλέσουν τους πρωταγωνιστές σε μια αναμέτρηση με τη ματαιοδοξία τους κλονίζοντας το προσωπικό τους αφήγημα.
Κάθε φορά που φτυαρίζουν, επιχειρώντας το ριφιφί που σχεδίασαν για το Μουσείο της Θήβας, στοιχεία από το μακρινό παρελθόν ζωντανεύουν ξανά πάνω σε πάγκους κοπής γουρουνοπούλας στο παζάρι της Θήβας, στις πηγές του βοιωτικού εφηβαίου, το όρος του Ελικώνα, μέχρι και σε γήπεδα ερασιτεχνικών ομάδων, όπως εκείνο των Θεσπιών.
Διαβατήρια του Γιώργου Κ. Μπουγελέκα
Στο κέντρο και στις γειτονιές της Αθήνας, από τη δεκαετία του ʼ60 μέχρι σήμερα, άνθρωποι από την Καλαμάτα, τα Αλάτσατα, τα Τίρανα, το Γκντανσκ ως και τη Ρώμη συναντιούνται, ερωτεύονται, αφηγούνται, ονειρεύονται, σπουδάζουν, αγωνίζονται να βρουν ένα μερίδιο ευτυχίας στο αύριο. Η μεγαλούπολη δεν κάνει διακρίσεις. Ανοίγει την αγκαλιά της και τους εμπλέκει στο ίδιο δίχτυ.
Άνθρωποι μεγαλώνουν, ωριμάζουν, αλλάζουν. Ακλόνητες μένουν η προκατάληψη, η ξενοφοβία και η διαφορά· «της κοινωνίας η διαφορά».
Η διέξοδος ίσως να βρίσκεται στις ανθρώπινες ψυχές και όχι στα… Διαβατήρια.
«Φιλόξενο σώμα» του Γιάννη Στρατούλια
ΔΕΙΠΝΟ ΟΝΕΙΡΩΝ
Αργά τη νύχτα
όταν για να κοιμηθεί
ξαπλώνει στο στενό κρεβάτι
αναρωτιέται
αν κοιμάται με τον εαυτό του
ή με κάποιον άλλο
Μήπως και ο εαυτός
κάποιος άλλος είναι;
Με ποιανού τα όνειρα σιτίζεται;
Παγιδευμένος έτσι στο παιχνίδι
του πιο πικρού καθρέφτη
ξέρει ότι
όποια απάντηση και αν δώσει
σίγουρα κάποιον εξαπατά.
«Ένατος» του Αλέξανδρου Γκουντινάκη
Μόνο μια φορά
Ας ήμουν
Ένα κοχύλι άσημο στην παραλία
Το φλιτζάνι ενός καφέ στην Αμοργό
Μια σταγόνα κύματος στα Κύθηρα
Το φύλλο μια χωριάτικης πίτας
Χελιδόνι σε σταθμό τρένου αδειανού
Παράθυρο αμαξοστοιχίας
να κοιτάω τον κάμπο
Ας ήμουν
Λιγότερο δειλός
