Πόσο μακρινά μοιάζουν άραγε για τον σύγχρονο άνθρωπο, τα χρόνια εκείνα που οι νέοι επαναστατούσαν μέσω της ενδυμασίας, των ουσιών και των λουλουδιών; Τότε που οι επαναστάτες καταργούσαν κάθε ηθικό φραγμό και ταμπού και ζούσαν σε κοινόβια, σε δάση ή παραλίες; Το κίνημα των Χίπις, για πάνω από δύο δεκαετίες, περνούσε τα δικά του μηνύματα, για την ειρήνη και τα ανθρώπινα δικαιώματα, με πορείες, διαμαρτυρίες αλλά κυρίως μέσω της μουσικής. Ψυχεδελικά ροκ και χαλαρωτικά μπλουζ κομμάτια γεννήθηκαν την εποχή εκείνη, ενώ οι εκπρόσωποι τους, μεγάλα ονόματα, που είτε απεβίωσαν, είτε υπάρχουν ακόμη και σήμερα, διέσωσαν σε κάθε γωνιά του πλανήτη την εναλλακτική αυτή κουλτούρα, γεμάτη sex, LSD και φυσικά όχι βία.
JANIS JOPLIN
Γνωστή με το υποκοριστικό “Μαργαριτάρι”, υπήρξε σύμβολο για τα “λουλουδάτα χρόνια”. Πέρα απ΄το ότι ο ξαφνικός της θάνατος τη κατέταξε στο Κλαμπ των 27, η Τζόπλιν, θεωρήθηκε απ΄τις πρώτες λευκές που εξύμνησαν τη μουσική των έγχρωμων. Με τη στάση ζωής της, μα και το ακατέργαστο ταλέντο της, κατάφερε να εισβάλει και να βασιλέψει στη τότε ανδροκρατούμενη ροκ σκηνή. Η ίδια δήλωνε Χίπις, υπερπροβάλλοντας μάλιστα το κίνημα, καθώς αγαπούσε το σεξ της μιας νύχτας, ήταν εξαρτημένη από το αλκοόλ και την ηρωίνη, όπως επίσης λάτρευε να πηγαίνει κόντρα σε οτιδήποτε συνηθισμένο και κατεστημένο (Αυτός δεν είναι άλλωστε ο ορισμός των Χίπις; )
BOB DYLAN
Η αγάπη του για τη Country και τη Folk μουσική, ρίζωσε μέσα του απ΄τα παιδικά του χρόνια. Οι ριζοσπαστικοί του στίχοι, με τους άφθονους συμβολισμούς άρνησης και αμφισβήτησης, έγιναν σήμα κατατεθέν για τους νέους, που θέλησαν να ξεφύγουν από τα όρια του συντηρητικού και του ξεπερασμένου. Η στροφή στη καριέρα του ήρθε όταν αποφάσισε να απαρνηθεί το ρόλο “κάποιου που διαμαρτύρεται” και να το γυρίσει στη ποίηση. Ουσιαστικά έγραφε ποιήματα που εν τέλει έγιναν ροκ τραγούδια. Η δημιουργικότητα του επί σκηνής ωστόσο δεν έφυγε ποτέ. Ο ίδιος ο Ντίλαν είχε δηλώσει πως δεν έπαψε ποτέ να περνάει την εφηβεία του.
JOHN LENNON
Ένας εκ των βασικότερων “Σκαθαριών”, αντιπροσωπευτική παρουσία των Χίπιδων με τη μουσική του, αλλά και με την ακτιβιστική του δράση, έμεινε στην ιστορία ως ένας φιλειρηνιστής που έκανε απεργίες πείνας, προκειμένου να ικανοποιηθούν τα αιτήματα του κόσμου που εκπροσωπούσε. Πιστή του ακόλουθος, η δεύτερη σύζυγος του Γιόκο Όνο, η οποία στήριζε και εμψύχωνε τον Λέννον μέσα απ΄το προσωπικό της έργο. Αγαπημένα τους θέματα για τα οποία εξεγέρθηκαν έντονα ήταν ο πόλεμος στο Βιετνάμ, ο φυλετικός διαχωρισμός, αλλά και η στάση τους υπέρ του φεμινισμού.
JIM MORRISON
Και μόνο ο ανεξέλεγκτος ηθικός του κόσμος, τον κατατάσσει σ΄έναν απ΄τους μεγαλύτερους Χίπιδες της εποχής. Συνήθιζε να κάνει σεξ με θαυμάστριες του, ενώ είχε συνευρεθεί και με τη Τζόπλιν κάποια στιγμή που ήταν μεθυσμένοι και οι δύο. Πέρα απ΄τη μουσική, αφιερώθηκε και στη ποίηση, ενώ από μικρός εστίασε τις μελέτες του γύρω απ΄το έργο του Νίτσε, του Ρεμπώ και άλλων φιλοσόφων και ποιητών. Ο ξαφνικός του θάνατος στις 3 Ιουλίου 1971, σε ηλικία μόλις 27 ετών, συντάραξε τόσο τις θαυμάστριες του, όσο και τη παγκόσμια ροκ σκηνή.
ROBERT PLANT
Λίγο μεταγενέστεροι, καθώς πρωτοεμφανίστηκαν το 1968, οι Led Zeppelin, θεωρήθηκαν οι προπάτορες της Heavy Metal. Ο frontman τους, Robert Plant, τα τελευταία χρόνια και στα πλαίσια της σόλο καριέρας του, δήλωσε σε συνέντευξη του στο LouderSound πως “…Ο κόσμος φώναζε εναντίον μας επειδή ήμασταν Χίπις”. Πράγματι τα πρώτα τους χρόνια σημαδεύτηκαν από σκληρές ουσίες, ερωτικά σκάνδαλα (λόγου χάρη όταν ο Jimmy Page “απήγαγε” για 18 μήνες μια ανήλικη θαυμάστρια του) και έναν έξαλλο βίο, όπως όντως άρμοζε στους χίπιδες. Εκθείασαν τη φύση και την ιστορία μ΄έναν εντελώς ψυχεδελικό τρόπο και όλα αυτά μέσα απ΄τα μουσικά ακούσματα που συνεχίζουν να χαρίζουν ακόμη και σήμερα στους θαυμαστές του είδους.
GRACE SLICK
Τόσο κατά μόνας, όσο και με τους Jefferson Airplane, η Slick σήκωσε το ανάστημα της στο σύστημα με το κομμάτι “Good Morning Vietnam”, ενώ στο “White Rabbit” περιγράφεται η αίσθηση μετά τη χρήση ουσιών και παραισθησιογόνων μανιταριών, δοσμένα μέσα από το παραμύθι του Lewis Carroll, ” Οι περιπέτειες της Αλίκης στη χώρα των θαυμάτων”. Η αγγελική φωνή της έμεινε στην ιστορία, σε συνδυασμό με τον ήχο rock and roll που τη συνόδευε συνήθως. Παρά την υψηλή και ακριβή αγωγή που πήρε από το σπίτι της, η Slick αποφάσισε να ιδρύσει τους “The Great Society” με τον σύζυγο της το 1965. Το 1966 έγινε βασικό μέλος των Jefferson Airplane, όπου έμεινε για τα επόμενα οκτώ χρόνια. Τη δεκαετία το ’90 νοσηλεύτηκε μαζί με τη κόρη της China, σε κλινική απεξάρτησης από το αλκοόλ, ενώ τα χρόνια της ακμής της υπήρξε καλή φίλη και συνεργάτης με τη Τζόπλιν.
Άνθρωποι που έβαλαν το λιθαράκι τους, χάρη στη καλλιτεχνική τους φύση, για να κληροδοτήσουν στις νεότερες γενιές, ένα κίνημα που δε θα πάψει ποτέ να υφίσταται.
