Η Μαριάννα Πολυχρονίδη είναι μια καταξιωμένη ηθοποιός με όμορφες δουλειές τόσο στην τηλεόραση όσο και στο θέατρο. Παράλληλα ασχολείται επαγγελματικά εδώ και χρόνια και με το τραγούδι έχοντας υπέροχες συνεργασίες στο βιογραφικό της. Η Μαριάννα μας μιλά για τα πρώτα βήματα της στον χώρο, τις μουσικές της συνεργασίες και μας αποκαλύπτει πολύ όμορφα και ενδιαφέρον πράγματα για την ίδια.
Δεν μπορώ να ξεχωρίσω το τραγούδι από την υποκριτική. Για εμένα αυτά τα δυο είναι αλληλένδετα μέσα μου, γιατί όταν έχω καιρό να κάνω το ένα μου λείπει.
Μαριάννα πως ξεκίνησε η πορεία σου μέσα στον χώρο;
Επαγγελματικά πρώτα ξεκίνησε το τραγούδι και μετά το θέατρο. Τέλειωσα τη σχολή του Εθνικού Θεάτρου αλλά πιο πριν όταν ήμουν στο τρίτο έτος ξεκίνησα να δουλεύω στο τραγούδι με τον Λουδοβίκο των Ανωγείων. Όταν τέλειωσα τη σχολή ξεκίνησα στο θέατρο για παιδιά που είναι κάτι που αγαπάω πάρα πολύ, γιατί η μαμά μου μας πήγαινε και βλέπαμε θέατρο για παιδιά και θεωρώ ότι μπορείς να διαμορφώσεις και ένα παιδάκι μέσα από το θέατρο, οπότε είναι κάτι που το κάνω με πολύ σεβασμό και αγάπη. Ξεκίνησα με την Κάρμεν Ρουγγέρη στην παράσταση «Η χιονάτη και οι 7 ψηλοί νάνοι» όπου έκανα τη χιονάτη και έτσι όλο αυτό το ταξίδι ξεκίνησε με έναν πολύ όμορφο και “μαγικό” τρόπο.
Οι επόμενες δουλείες σου στο θέατρο;
Ήρθε μια συνεργασία με τον Νίκο Κούνδουρο στο Ηρώδειο και μετά ο Μιχάλης Κακογιάννης στο Εθνικό Θέατρο όπου έπαιξα την Οφηλία στον Άμλετ, όπου τον ρόλο αυτό τον πήρα από ακρόαση. Γενικά τα πρώτα χρόνια μου συνέβησαν πράγματα τα οποία δε τα περίμενα, γιατί εγώ δεν είχα καμία γνωριμία μέσα στο χώρο και επειδή βλέπω πολλές φορές και νέους ανθρώπους, όχι μόνο ηθοποιούς σε όλους τους χώρους, ότι απογοητεύονται και λένε ότι άμα δεν ξέρεις κάποιον δε μπορείς να συνεχίσεις θέλω να πω πως δεν ισχύει αυτό. Εγώ ας πούμε πήγα στην ακρόαση για να συναντήσω τον Μιχάλη Κακογιάννη από κοντά και να του σφίξω το χέρι και τελικά με πήρε στην παράσταση.
Η τηλεόραση ποτέ μπαίνει στην ζωή σου;
Η τηλεόραση ήρθε αργότερα. Τα πρώτα χρόνια εγώ δεν ήθελα να κάνω τηλεόραση και στο Εθνικό υπήρχε τότε μια νοοτροπία ότι δε πρέπει να κάνουμε τηλεόραση, οπότε εγώ τα όταν είχα προτάσεις τις απέρριπτα. Τότε όμως που έπαιζα την Οφηλία με πήραν από το Mega για μια σειρά, το «Με θέα στο πέλαγος» και δέχθηκα, γιατί ήταν πολύ δελεαστική η πρόταση από καλλιτεχνικής άποψης, καθώς το σενάριο ήταν του Γιώργου Κυρίτση και της Έλενας Ακρίτα, η σκηνοθεσία του Γιάννη Βασιλειάδη και είχε και ένα εξαιρετικό cast. Ήταν μια συγκλονιστική σειρά και μια πολύ ωραία εμπειρία.
Η μετάβαση από το θέατρο στην τηλεόραση πως ήταν;
Η τηλεόραση και το θέατρο είναι δυο διαφορετικοί κόσμοι για τους ηθοποιούς, τις αντιμετωπίζω σαν δυο διαφορετικές δουλείες. Στις δραματικές σχολές δεν διδασκόμαστε το 
πως παίζουμε μπροστά στην κάμερα γι’ αυτό και είναι πολύ σημαντικό να τύχει τα πρώτα χρόνια στη τηλεόραση να έχεις ανθρώπους που θα ασχοληθούν μαζί σου και να σου μάθουν αυτό το καινούργιο πεδίο που πρέπει να δράσεις. Εγώ είμαι πολύ τυχερή , γιατί ο Γιάννης Βασιλειάδης είναι ένας πολύ καλός σκηνοθέτης και ένας υπέροχος άνθρωπος και είχαμε χρόνο αφού η σειρά ήταν εβδομαδιαία και ήταν και οι συνθήκες πολύ καλές, οπότε προλάβαμε να το δουλέψουμε πολύ και να μου μάθει κάποια πράγματα, γιατί έχεις την αγωνιά που να στηθείς, να μάθεις τα φώτα, τα παιξίματα.. είναι τελείως διαφορετικά. Στην τηλεόραση πρέπει να είναι τελείως κατεβασμένες οι εντάσεις και πιο χαλαρό το πρόσωπο ενώ στο θέατρο πρέπει να μεγεθύνεις τα πράγματα για να φτάσουν μέχρι και τον τελευταίο θεατή. Εγώ αγαπώ την τηλεόραση ενώ πολλοί ηθοποιοί λένε “εγώ ανήκω στο θέατρο σιχαίνομαι την τηλεόραση” εμένα μου αρέσει γιατί μπορείς να κάνεις τελείως διαφορετικά πράγματα και να δουλέψεις με τελείως διαφορετικό τρόπο από ότι δουλεύεις στο θέατρο.
Την αναγνωσιμότητα που φέρνει η τηλεόραση πως την διαχειρίστηκες;
Η αλήθεια είναι πως δεν προλαβαίνεις να το καταλάβεις ,ειδικά στην αρχή, γιατί έχεις τόσα αλλά πράγματα στο μυαλό σου που αυτό είναι το τελευταίο τουλάχιστον στο δικό μου μυαλό. Δε με ένοιαζε δηλαδή αν με γνωρίζουν ή όχι, με ένοιαζε να κάνω σωστά την δουλειά, γιατί τυχαίνει πολλές φορές να βλέπουμε ηθοποιούς που είναι πολύ καλοί στο θέατρο και στην τηλεόραση να μην είναι, οπότε είναι άλλη η αγωνία που έχεις τον πρώτο καιρό. Ο κόσμος περισσότερο άρχιζε να με γνωρίζει αργότερα μέσα από την σειρά «Της 
αγάπης μαχαιριά» από την “Πελαγία” όπου ήταν ένας ρόλος που αγάπησε πολύς κόσμος και είχα και εγώ πιο μεγάλο ρόλο και μεγαλύτερο περιθώριο να δώσω πράγματα. Αρχίζεις να πατάς και πιο καλά στα ποδιά σου. Γενικά είναι και μια δουλειά που έχει να κάνει πολύ με τα χρόνια και την ωρίμανση του ηθοποιού. Ένας ηθοποιός όσο μεγαλώνει γίνεται καλύτερος πολύ απλά γιατί αποκτάει και εμπειρία ζωής.
Οι αντιδράσεις του κόσμου όταν σε συναντάνε;
Εγώ κατάλαβα τη δύναμη της τηλεόρασης όταν πήγα περιοδεία, γιατί βλέπεις τον κόσμο ειδικά σε πολύ απομακρυσμένα μέρη που έρχονται και σου λένε “είστε η παρέα μας”. Είναι κάτι που για μένα είναι σημαντικό. Υπάρχει δηλαδή ένα κομμάτι σε αυτή τη δουλειά που δεν έχει να κάνει μόνο με την τέχνη ή με την προσωπική σου ματαιοδοξία και φιλοδοξία και πως θα παίξεις τον κάθε ρολό αλλά έχει να κάνει και με τους ανθρώπους που σε βλέπουν και είναι ένα κομμάτι που το έχω πολύ ιδιαίτερα μέσα μου.
Σου έχει συμβεί κάποιο ακραίο περιστατικό;
Στην σειρά «Της αγάπης μαχαιριά» είχε πολύ πλάκα, γιατί ο κόσμος είχε ταυτιστεί πάρα πολύ. Όταν τέλειωσε η σειρά να φανταστείς και έπαιζα το καλοκαίρι σε μια παράσταση που ήταν τελείως διαφορετικό από τον ρόλο, γιατί ήμουν με φερετζέ και έπαιζα μια Τουρκάλα, τελείωνε η παράσταση και ερχόντουσαν κυρίες κυρίως οι ηλικιωμένες που θεωρούν ότι είναι αλήθεια ότι συμβαίνει στην τηλεόραση και έπεφταν πάνω μου κλαίγοντας, γιατί σκοτώθηκε ο αγαπημένος μου στη σειρά (γελάει). Αυτό είναι και κάπως συγκινητικό..
Παρόλα αυτά σε έχουμε δει και σε ρόλους πολύ κόντρα σε αυτό που είσαι πραγματικά.
Ναι αυτό ισχύει. Στον ρόλο της “Νταίζης” ας πούμε στα «Μυστικά της Εδέμ» που μου έκανε την πρόταση πάλι ο Γιάννης Βασιλειάδης σε σενάριο Έλενας Ακρίτα και Γιώργου Κυρίτση πάλι, μου έδωσαν να κάνω έναν ρόλο κόντρα σε εμένα και μάλιστα όταν με πήραν τηλέφωνο λίγο απόρησα πως σκέφτηκαν εμένα γι΄ αυτό. Δέχθηκα , βέβαια, με πάρα πολύ μεγάλη χαρά και ήταν για μένα ένα προσωπικό στοίχημα για το αν θα τα καταφέρω. Στο γύρισμα το ευχαριστιόμουν πάρα πολύ, γιατί αυτή η ηρωίδα έκανε όλα τα ακραία πράγματα που δεν πρόκειται ποτέ να κάνω εγώ στη ζωή μου, οπότε πήγαινα κάθε φορά στο γύρισμα και το έβλεπα σαν ένα παιχνίδι και έλεγα “τέλεια τι θα έχουμε σήμερα”. Στο καθημερινό κιόλας που κάποιες φορές μπορεί να επαναλαμβάνεσαι με αυτόν τον ρολό δε βαριόσουν με τίποτα. Ήταν άλλωστε και μια σειρά που είχε τεράστια επιτυχία, ο κόσμος είχε ταυτιστεί πολύ.. έτρωγα και τις βρισιές στο δρόμο, ειδικά από κάτι κυρίες που αγαπούσαν πολύ τον “Λουκά” και μου έλεγαν ότι τον ταλαιπωρώ και τέτοια. Όλο αυτό όμως είναι μια μεγάλη ικανοποίηση, το να καταφέρνεις ,δηλαδή, να κάνεις τον άλλο να νιώσει τόσο ακραία πράγματα για σένα (γελάει).
Είχαμε να σε δούμε καιρό σε κάποια τηλεοπτική σειρά και τώρα σε είδαμε στο OPENTV στον «Πρίγκιπα τη φωτιάς» οπού είχε είναι άδοξο τέλος. Τι συνέβη;
Η επιστροφή έχει να κάνει με τον Γιώργο Κυρίτση, ήταν δική του η ιδέα και η πρόταση γι΄ αυτό τον ρόλο . «Ο πρίγκιπας της φωτιάς» είχε ένα άδοξο τέλος, γιατί είχαμε κάποια προβλήματα με τις πληρωμές και έτσι αποφασίσαμε να σταματήσουμε τα γυρίσματα. Είναι μια σειρά την οποία πίστεψα πάρα πολύ και εγώ και όλοι οι συντελεστές. Νομίζω ήταν μια σειρά που ήταν πολύ καλή ποιοτικά αλλά αυτό έχει να κάνει φυσικά και με τους σκηνοθέτες της σειράς Χρήστο Δήμα, Βασίλη Τσελεμέγκο, Κώστα Βαρελίδη και Βασίλη Καρφή αλλά 
φυσικά και με τους συνάδελφους, γιατί θεωρώ ότι η σειρά αυτή είχε ένα αξιοζήλευτο cast και ανθρώπους που δεν τους βλέπουμε να έχουν αναλωθεί καθώς είναι πολύ αξιόλογοι ηθοποιοί που προσέχουν πάρα πολύ τις επιλογές τους και είναι δυσεύρετο να τους μαζέψεις όλους αυτούς μαζί, γι΄ αυτό και το αίσθημα της αδικίας για το άδοξο τέλος είναι ακόμα πιο μεγάλο. Η αλήθεια είναι ότι από τότε που τελείωσε λαμβάνουμε πάρα πολλά μηνύματα και ο κόσμος ήθελε να δει ένα τέλος, γιατί την αγάπησε αυτή τη σειρά και μας ρωτάει αν θα συνεχίσει αλλά είναι πράγματα τα οποία συμβαίνουν καμιά φορά.
Ο λόγος που αποφάσισες να μείνεις εκτός τηλεόρασης μιας και μας είπες πως την αγαπάς πολύ;
«Τα μυστικά της Εδέμ» τελείωσαν το 2011 όπου ήδη είχε ξεκινήσει η κρίση και τα πράγματα είχαν αρχίσει να πέφτουν. Η τηλεόραση χρειάζεται χρήματα για να δούμε κάτι πολύ ωραίο καλλιτεχνικά, αφού για να υπάρξει ένα ωραίο αποτέλεσμα χρειάζεται παραγωγή. Εκείνα τα χρόνια ,λοιπόν, άρχισε μια κάμψη. Οι παράγωγες που γίνονταν ήταν και λιγότερες και με πολύ λιγότερα χρήματα και δε μιλάω μόνο για τις αμοιβές αλλά κυρίως για τα χρήματα που μπαίνουν σε μια παραγωγή, για τους χώρους , για το σενάριο.. μου είχαν γίνει κάποιες προτάσεις, οι οποίες όμως δε με κάλυπταν. Για δυο χρονιά ,βέβαια, έκανα μια σειρά στην Κύπρο που την ευχαριστήθηκα πάρα πολύ. Για εμένα ειδικά στην τηλεόραση το κριτήριο μου είναι ότι θα ήθελα να παίζω σε μια σειρά που σαν τηλεθεατής θα την βλέπω, ώστε να μην ντρέπομαι μετά γι΄ αυτό.
Έχεις όμως και μουσικά μια πολύ μεγάλη πορεία.
Από μικρή ήμουν παιδί του ωδείου, δηλαδή σπούδασα κλασικό και σύγχρονο τραγούδι, κλασική κιθάρα, ανωτέρα θεωρητικά της μουσικής και πάντα ήθελα να ακολουθήσω και αυτό. Όταν ήμουν 20 χρονών γνώρισα τον Λουδοβίκο των Ανωγείων και ξεκίνησα να δουλεύω και σαν τραγουδίστρια. Ήρθαν πολύ ωραίες συνεργασίες, όπως ο Νίκος Κυπουργός , ο Κώστας Λειβαδάς που είναι και πολύ αγαπημένος μου φίλος, ετοιμάζουμε και ένα καινούργιο τραγούδι μαζί, ο Σωκράτης Μάλαμας και τα τελευταία χρονιά ήρθε και ο Θάνος Μικρούτσικος. Γνωριστήκαμε στο Badminton σε μια παράσταση που κάναμε για την ζωή και το έργο του Καββαδία και από εκεί με προσέγγισε. Η συνεργασία αυτή μάς οδήγησε και σε ένα πολύ ωραίο δίσκο που βγήκε πριν δυο χρόνια με τίτλο «Στην ομίχλη των καιρών» καθώς και σε ζωντανές εμφανίσεις που κάναμε στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο και σε όλη την Ελλάδα και στις μεγάλες συναυλίες που έκανε πέρυσι στο Θέατρο Βράχων μαζί με πολύ καταξιωμένους ανθρώπους του χώρου που ήταν μαζί του σε όλη του την πορεία.
Τι είναι αυτό που έχεις κρατήσεις από την συνεργασία σου μαζί του;
Ο Θάνος Μικρούτσικος είναι από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους που συνάντησα στην πορεία μου, γιατί είναι για μένα ένα ζωντανό παράδειγμα για το πως πρέπει να ζεις. Σου μαθαίνει να ζεις κάθε δευτερόλεπτο. Όταν βλέπεις ότι ο άνθρωπος αυτός ξυπνάει 8 το πρωί κάθε μέρα με ξυπνητήρι, κάθεται στο πιάνο και δουλεύει, δεν αφήνει λεπτό ανεκμετάλλευτο να περάσει και συνεχίζει να εξελίσσεται είναι πολύ σημαντικό παράδειγμα. Εμένα μου έχει αλλάξει και τον τρόπο που σκέφτομαι γενικά, με έχει κάνει να πιστέψω περισσότερο στον εαυτό μου και να πατήσω πιο γερά στα ποδιά μου.
Εσύ τι ρεπερτόριο επιλέγεις στα προγράμματα σου;
Είναι ελληνικά τραγούδια. Εγώ έχω αδυναμία στον ελληνικό στίχο, γιατί μέσα από το τραγούδι εκφράζουμε συναίσθημα και τι καλύτερο από το να κάνεις με την μητρική σου γλώσσα. Μέσω της μουσικής νιώθω ότι γίνεται αυτό με έναν πάρα πολύ άμεσο τρόπο, οπότε για μένα ο στίχος είναι πολύ σημαντικός και δίνω πολύ μεγάλη βαρύτητα. Επιλέγω τραγούδια μεγάλων συνθέτων μας και τραγουδοποιών και δεν εννοώ μόνο Χατζηδάκη και Θεοδωράκη αλλά και σύγχρονους και πάντα ψάχνω να έχει ένα-δύο παραδοσιακά να τα πειράξω λίγο ή κάποιο παλιό λαϊκό.
Μας είπες ότι ετοιμάζεις κάτι και με τον Κώστα Λειβαδά. Μπορείς να πεις κάποιες 
λεπτομερείς;
Τώρα αυτές τις μέρες θα μπούμε στο στούντιο αλλά δε ξέρω ακριβώς ποτέ θα βγει. Είναι ένα τραγούδι που έχει να κάνει με την διπλή μου ιδιότητα και λέγεται «Σε ποια σκηνή».
Γνωρίζω ότι στον ελεύθερο χρόνο έφτιαχνες κοσμήματα. Έχεις και άλλες τέτοιες ασχολίες;
Αμέ.. πλέκω βελονάκι, κάνω ραπτική όπου μάλιστα τα τελευταία δυο χρονιά πήγα και σε σχολή και πήρα το πτυχίο μου. Έχω ένα δωμάτιο που το έχω κάνει εργαστήριο και έχω μια ραπτομηχανή μόνιμα ανοιγμένη εκεί και όταν βρίσκω λίγο χρόνο ή όταν είμαι πιεσμένη και δεν είμαι πολύ καλά θα πάω εκεί και θα κλειστώ. Είναι κάτι που μου αρέσει πάρα πολύ, με χαλαρώνει και με γειώνει. Επίσης, όταν βρίσκω παρατημένα έπιπλα ειδικά αν είναι παλιά, τα μαζεύω και μου αρέσει πάρα πολύ να τα φτιάχνω.. τριψίματα , βαψίματα, αναπαλαιώσεις, έχω και διάφορα εργαλεία ειδικά γι΄αυτό.. γενικά οι δουλειές αυτές με τρελαίνουν. Οι φίλοι μου βέβαια με κοροϊδεύουν λίγο αλλά μου αρέσει πάρα πολύ και άμα βρω σεμινάρια που έχουν να κάνουν με αυτό τρέχω (γελάει).
Υπάρχει κάτι που να σε φοβίζει;
Υπάρχουν αυτά τα μεγάλα που είναι πάνω από εμάς και δυσκολευόμαστε να συμφιλιωθούμε, όπως είναι οι αρρώστιες ,ο θάνατος.. εγώ ήρθα και αντιμέτωπη πριν ενάμιση χρόνο με μια μεγάλη απώλεια, γιατί έχασα τον μπαμπά μου και ακόμα παλεύω με αυτό. Υπάρχουν στιγμές σε ανύποπτο χρόνο που θα κλάψω. Παλιότερα φοβόμουν και την μοναξιά αλλά τώρα πια δεν την φοβάμαι, γιατί νιώθω πολύ καλύτερα με τον εαυτό μου από ότι παλιότερα.
Αυτός πως το κατάφερες;
Κάνω ψυχοθεραπεία τα τελευταία πέντε χρόνια και θεωρώ πραγματικά ότι είναι το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος στον εαυτό του. Με έχει βοηθήσει πάρα πολύ. Νομίζω ότι η ψυχοθεραπεία σε κάνει να γνωρίσεις την καλύτερη πλευρά του εαυτού σου.
Προσωπικά υπάρχει κάτι που θα ήθελες;
Να έχουμε την υγεία μας και να είμαστε καλά, να μην χάνουμε ανθρώπους από γύρω μας.. υπάρχουν ,βέβαια, και άνθρωποι που είναι για να φύγουν, δε χρειάζεται να τους έχεις διπλά σου.. νομίζεις ότι πρέπει αλλά τελικά δεν πρέπει. Γενικά είμαι πάρα πολύ καλά και κάποια στιγμή θα ήθελα να κάνω και ένα παιδί.
Πως θα χαρακτήριζες εσύ τον εαυτό σου;
Νομίζω είμαι δίκαιος άνθρωπος, γενικά έχω μεγάλο θέμα με την αδικία, δεν την μπορώ καθόλου. Δε μου αρέσει η αγένεια και το ψέμα. Θέλω ειλικρίνεια από τους γύρω μου ακόμα και αν είναι σκληρή η αλήθεια. Δε μου αρέσει γενικά η κολακεία, προτιμώ πράγματα λιγότερο ωραία αλλά αληθινά και δε μπορώ την μιζέρια και την γκρίνια.
Η Μαριάννα Πολυχρονίδη πρωταγωνιστεί στην παράσταση Commedi d΄Amore που θα ανέβει για 3 ακόμα παραστάσεις. Είναι ένα μιούζικαλ δωματίου όπου είναι η ιστορία μιας γυναίκας από την στιγμή που χωρίζει μέχρι την στιγμή που αποφασίζει να ξαναπατήσει στα πόδια της και να ξαναβγεί στο φως. Παρουσιάζεται στο Θέατρο Άλμα, στο πλαίσιο του Art Project.
http://www.beasty-press.com/commedia-d-amore-me-tin-marianna-polyxronidi-sto-art-project/
Παραστάσεις: Σάββατο 4, Κυριακή 5 Μαΐου ώρα 21:00 Σάββατο 11, Κυριακή 12 Μαΐου ώρα 21:15 Εισιτήρια: 13€ Κανονικό | 10€ Μειωμένο Προπώληση: Viva.gr και στο ταμείο του θεάτρου ΑΛΜΑ Θέατρο ΑΛΜΑ, Ακομινάτου 15, Αθήνα, Τ. 210 5220100
