Ηχογράφηση από τη Τζωρτζίνα Γεωργακοπούλου:
ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟ 50 π.Χ. ΟΛΗ Η ΓΑΛΑΤΙΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΥΠΟ ΡΩΜΑΪΚΗ ΚΑΤΟΧΗ… ΟΛΗ; ΟΧΙ! ΕΝΑ ΧΩΡΙΟ ΑΝΥΠΟΤΑΧΤΩΝ ΓΑΛΑΤΩΝ ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΤΑΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΘΑ ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΤΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΥΣ ΕΙΣΒΟΛΕΙΣ. ΚΑΙ Η ΖΩΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ ΛΕΓΕΩΝΑΡΙΟΥΣ ΠΟΥ ΦΡΟΥΡΟΥΝ ΤΑ ΟΧΥΡΑ ΠΕΤΙΜΠΟΝΟΥΜ, ΑΚΟΥΑΡΙΟΥΜ, ΛΑΒΔΑΝΟΥΜ ΚΑΙ ΜΠΑΜΠΑΟΡΟΥΜ…
Κι έτσι συναντάς για πρώτη φορά το μικρό αυτό γαλατικό χωριό. Μπορεί κάθε τεύχος του Αστερίξ να ξεκινά με τον ίδιο τρόπο, αλλά αναμφίβολα κάθε περιπέτεια που ακολουθεί έχει μεγαλώσει περισσότερες γενιές από αυτές που θα μπορούσαν να φανταστούν οι δημιουργοί του. Στις 29 Οκτωβρίου 1959, ο Αστερίξ βλέπει το φως της ημέρας, στο πρώτο τεύχος του περιοδικού Pilote, σε κείμενα του René Goscinny και σχέδια του Albert Uderzo.
Οι δύο δημιουργοί δεν θεώρησαν ποτέ απαραίτητη την ύπαρξη ονόματος του χωριού, οπότε αρκετά γνωστό είναι το χλευαστικό προσωνύμιο ρωμαϊκής -σαφώς- προέλευσης: «το χωριό των τρελών». Βρίσκεται στη Βρετάνη, στρατηγικά τοποθετημένο κοντά σε θάλασσα για να ευνοεί τις μετακινήσεις τους και με ιδιαίτερη προσοχή στις θέσεις των σπιτιών των ηρώων.
«Οβελίξ, έχω μια ιδέα!»
Κλασσικός τύπος αντι-ήρωα. Είναι κοντός, ιδιαίτερα φωνακλάς, μπλέκεται συνεχώς σε καυγάδες και είναι ξεροκέφαλος. Από την άλλη πλευρά, ο Αστερίξ ίσως να είναι ο φίλος που όλοι θα θέλαμε καθώς είναι απόλυτα τίμιος, συμπαθής, πιστός και πανέξυπνος. Δεν θα μπορούσε να γνωρίσει λιγότερη επιτυχία όταν το ίδιο του το όνομα ξεκινάει από άλφα και θα ήταν «αναμφισβήτητο πλεονέκτημα για την αλφαβητική κατάταξή του στις μελλοντικές εγκυκλοπαίδειες των κόμικς», όπως είχε δηλώσει ο Goscinny.
Χαρακτηριστικό κόκκινο παντελόνι και μαύρο αμάνικο, αλλά ακόμα πιο χαρακτηριστικά φτερά. Ένα κράνος που θυμίζει αυτιά κατοικίδιων ζώων και έχει την ιδιαιτερότητα να αποκαλύπτει τις διαθέσεις του ιδιοκτήτη του, καθώς τα φτερά του αλλάζουν τη “στάση” τους και μακραίνουν από το ένα επεισόδιο στο άλλο.
«Είναι τρελοί αυτοί οι… Ρωμαίοι»
Το απόλυτο συμπλήρωμα του Αστερίξ, ο Οβελίξ (που δεν έχει καμία σχέση με το οβελιστήριο) είναι ο συναισθηματικός, ευέξαπτος και εύθραυστος τύπος. Ενώ ξεκινά σαν βοηθός, σύντομα αποκτά κι αυτός την ιδιότητα του ήρωα. Ιδίως, όταν πολλές περιπέτειες είναι αφιερωμένες σε αυτόν. Είναι, ίσως, ένα παιδί στο σώμα ενός ενήλικα που μεταφέρει μενίρ σε όλη την επικράτεια. Ωστόσο, ιστορικά, τα μενίρ που κουβαλάει και σκαλίζει ο Οβελίξ δεν είναι δυνατόν να υπήρχαν τότε, καθώς οι μεγάλιθοι που βρέθηκαν κυρίως στην Γαλατία χρονολογούνται γύρω στο 2000 π.Χ, ενώ οι περιπέτειές τους συνέβησαν το 50 π.Χ.
«Ουάχ; Ουάχ Ουάχ!»
Στην πέμπτη κατά σειρά περιπέτεια του Αστερίξ και Οβελίξ, κάνει την εμφάνισή του ο -σχεδόν όλων αγαπημένος- Ιντεφίξ. Αν και στο αρχικό σενάριο της περιπέτειας, ο Αστερίξ έπρεπε να πλησιάσει και να δώσει χάδι στο σκυλάκι, ο Uderzo αλλάζει γνώμη τελευταία στιγμή. Κι έτσι, ο Οβελίξ είναι αυτός που διακρίνει τον Ιντεφίξ, τον χαϊδεύει και του δίνει ένα κόκκαλο. Από εκεί και πέρα, η ιστορία για το τρίδυμο είναι γνωστή.
«Όχι, Οβελίξ, όχι»
Ένας Δρυΐδης είναι σίγουρα απαραίτητος σε κάθε χωριό για να εφοδιάζει τους κατοίκους με τον απαραίτητο μαγικό ζωμό. Τι; Όχι; Πάντως, ο Πανοραμίξ βρίσκεται μονίμως πάνω σε μία βελανιδιά και μαζεύει γκι με το χρυσό δρεπάνι του. Λευκή γενειάδα που μεγαλώνει κι άλλο σε κάθε περιπέτεια, μπροστά από μία χύτρα σερβίροντας και συνήθως φωνάζοντας τον Οβελίξ που κάνει κόλπα για να ξεκλέψει μια γουλιά από τον ζωμό.
Όχι, Οβελίξ, εσύ έπεσες στη χύτρα όταν ήσουν μικρός
Αν και ο ζωμός μοιάζει πιο πολύ με χορτόσουπα, ο Πανοραμίξ έχει τη δυνατότητα να τον προσαρμόζει σε ψαρόσουπα, ομελέτα με τυρί, πάπια πορτοκάλι και πραλίνα. Η ακριβής συνταγή παραμένει ακόμα μυστική.
Ίσως, αυτό που χαρακτηρίζει όμως ακόμα περισσότερο την φυλή των ηρώων και αναμένει κανείς σε κάθε επεισόδιο, είναι το τελευταίο τσιμπούσι. Ή οι καυγάδες που συνήθως ξεκινούν με το ύποπτο εμπόρευμα του Αλφαβητίξ, ή το πλοίο των πειρατών να βουλιάζει, ή κάπου φιμωμένο τον Κακοφωνίξ…
Ωστόσο, όσο δυνατοί κι αν είναι οι καυγάδες που προκύπτουν -ακόμα κι ανάμεσα στην αχώριστη δυάδα Αστερίξ – Οβελίξ, τόσο πιο δυνατός είναι και ο ήχος που βγάζουν όταν τρέχει ο ένας στην αγκαλιά του αλλού, ενώ υπόσχονται μεταξύ τους αγριογούρουνα.
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν:
Astérix – Le site officiel/ asterix.com
- Όλα για τον Αστερίξ τον Γαλάτη, Μαμούθ, 2008
Παρόμοια άρθρα:
- Αστερίξ και Οβελίξ – Αλμπέρ Ουντερζό και Ρενέ Γκοσινί
- Quino, ο πατέρας της Μαφάλντα
- It’s Such A Beautiful Day: φιλοσοφικά σκίτσα
Για περισσότερη έμπνευση ακολουθήστε μας σε Facebook, Instagram και Spotify
