Η Μαρία – Μαριλύ Γαλίζη μίλησε στο beasty-press.com για την κυκλοφορία του παραμυθιού της με τίτλο «Δύο Αχώριστες Αδερφές». Το παραμύθι περιλαμβάνεται στον συλλογικό τόμο «Το κάστρο των παραμυθιών», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ωρίων. Περιλαμβάνει δέκα μοναδικά εικονογραφημένα παραμύθια, εμπνευσμένα από αντίστοιχους ελληνικούς παραδοσιακούς θρύλους.
Τι είναι αυτό που σας ενέπνευσε να γράψετε το «Δύο Αχώριστες Αδερφές»;
Οι Δύο Αχώριστες Αδερφές είναι οι σπουδαίες Λίμνες των Πρεσπών. Γαλουχήθηκα με μακεδονίτικα τραγούδια και από μικρή άκουγα από μαμά, γιαγιά και θείες ιστορίες από θρύλους που έρχονται από την ακριτική Φλώρινα. Επισκέφτηκα τις Πρέσπες στην εφηβεία μου και με σαγήνευσε το φυσικό τους κάλλος. Η αγάπη μου για το υδάτινο στοιχείο με έκανε να επισκεφτώ πολλές άλλες λίμνες της Ελλάδας. Ποτέ όμως δεν ξέχασα τη Μικρή και τη Μεγάλη Πρέσπα. Έτσι, ήταν εύκολο για μένα να συλλάβω στη φαντασία μου ένα παραμύθι για αυτές.
Μπορεί η αδερφική αγάπη να νικήσει οποιαδήποτε φθόνο και εξαπάτηση;
Η αγάπη είναι αυτή που βρίσκεται στον πυρήνα κάθε αγαθού από τη δημιουργία του κόσμου. Κάθε μορφή αγάπης έχει τη δύναμη να σβήνει κάθε ασχήμια, να παραμερίζει κάθε σκοτεινό εγωισμό.
Τι ήταν αυτό που σας ώθησε και σας γοήτευσε στο παιδικό κοινό;
Το παιδικό κοινό είναι ανόθευτο κοινό, ατόφιο χρυσάφι. Ο παιδικός νους λαχταρά τα αυθεντικά και ανεπιτήδευτα μηνύματα και τα αφομοιώνει. Αυτό το χαρακτηριστικό το έχει εν γένει ο άνθρωπος, αλλά μεγαλώνοντας συνειδητά το αποβάλλει ως ξένο. Με γοητεύει κάθε παιδική ψυχή, που επιμένει στο αληθινό. Αυτό το κοινό με ελκύει και για τέτοιο κοινό θέλω να γράφω.
Υπάρχει, κατά την άποψη σας, κάποιο βασικό στοιχείο που να ξεχωρίζει το καλό παραμύθι;
Το καλό παραμύθι ξεχωρίζει από την επεξεργασία που έχει υποστεί από το «μάστορά» του για να βγει όσο πιο μοναδικό γίνεται. Το καλό παραμύθι δεν είναι νανούρισμα, ούτε δίδαγμα για εμένα. Είναι αφορμή για σκέψη, αφορμή για αναψυχή, αφορμή για ανακούφιση από τα δύσκολα που συναντά ο άνθρωπος από τη στιγμή που γεννιέται. Θρεπτική, μα και εύγεστη «τροφή» για αυτόν που το διαβάζει και για αυτόν που το ακούει.
Τι ήταν αυτό που σας οδήγησε στη συγγραφή;
Η ανάγκη για έκφραση με οδήγησε. Υπάρχουν άνθρωποι που αν δεν ξεχύσουν με λέξεις σε ένα κομμάτι χαρτί τις σκέψεις, τα θέλω, τις ανησυχίες και τις εμπειρίες που τους πλημμυρίζουν … θα πνιγούν στον ωκεανό της ανίας, της ρηχότητας και της ρουτίνας. Ανήκω σε αυτή την κατηγορία ανθρώπων από μαθήτρια του Δημοτικού. Η συγγραφή είναι δημιουργία ενός απάνεμου κόσμου για εμένα.
Εσείς ως αναγνώστης, τι είδους βιβλία προτιμάτε; Ποια θεματολογία σας ελκύει περισσότερο και ποιο-α συγγραφέα θαυμάζετε;
Η θεματολογία αλλάζει μέσα στα χρόνια. Μια σταθερά αξία όμως αποτελούν τα κοινωνικά βιβλία με ιστορίες που θα μπορούσαν να συμβούν στον καθένα μας. Αποφεύγω τα βιβλία που διαισθάνομαι ότι περιέχουν κραυγαλέες ακρότητες. Αγαπώ την ξενόγλωσση λογοτεχνία, μεταφρασμένη και μη, κυρίως από συγγραφείς Άγγλους ή Αυστραλιανούς.
Κλείνοντας, και πρώτου σας ευχαριστήσω, ποια είναι τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια;
Έμαθα να μην κάνω σχέδια, στη συγγραφή τουλάχιστον. Η εσωτερική παρόρμηση πνέει μέσα μου και θέλει κάποτε ησυχία και «απόσυρση» να ακούσω καθαρά τι μου προστάζει να γράψω. Σχέδια κάνω όταν «ρίξω θεμέλια» με το καλό. Αυτόν τον καιρό διαπραγματεύομαι την «τοποθεσία», «τα υλικά» και τους «εργάτες» στο μυαλό μου. Η παιδική λογοτεχνία, πάντως, μου έχει κλέψει την καρδιά και δύσκολα θα την απαρνηθώ.
Μαρία (Μαριλύ) Γαλίζη
Η Μαρία (Μαριλύ) Γαλίζη σπούδασε Ψυχολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και μετεκπαιδεύτηκε (Μ.Α) στην ειδική αγωγή στη Μ. Βρετανία, όπου διακρίθηκε.
Είναι μέλος του Βρετανικού Συλλόγου Δυσλεξίας (A.M.B.D.A) και κάτοχος τίτλου εξειδικευμένου διδασκάλου.
Διατέλεσε επιστημονικός συνεργάτης σε δημόσιες, ιδιωτικές διαγνωστικές και εκπαιδευτικές δομές.
Έχουν εκδοθεί άρθρα της σε επιστημονικά περιοδικά και έχει παρουσιάσει έρευνές της σε πανελλήνια και διεθνή συνέδρια.
Εργάζεται ως ψυχολόγος – ειδική παιδαγωγός για παιδιά κι εφήβους. Κατάγεται από το ιστορικό Άργος Αργολίδος και από την ακριτική Φλώρινα.
Αγαπά το Λόγο που αφυπνίζει, αλλά και γαληνεύει τον άνθρωπο επανασυνδέοντας τον με τις ρίζες του.
Πιστεύει πως το συμβολικό παραμύθι αγγίζει τις παιδικές ψυχούλες με το «γάντι»…
Δυο Αχώριστες Αδερφές
