Μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, ακροβατεί η Kate, μια ψυχολόγος-εγκληματολόγος, έπειτα απ΄τη μυστηριώδη και μη φυσική δολοφονία κάποιων ατόμων. Στη προσπάθεια της να αποδείξει κάτι μεταφυσικό, τη παρουσία ενός δαίμονα του ύπνου, πέφτει και η ίδια στη μεγάλη αυτή παγίδα, με αποτέλεσμα, απ΄τη μια να σώσει όσους απειλούνται, απ΄την άλλη να είναι αυτή το μεγαλύτερο θύμα το οποίο πολιορκείται απ΄τη σατανική αυτή δύναμη, που προκαλεί παράλυση στον ύπνο και σε τελικό στάδιο, φέρνει τον θάνατο. Σκοπός είναι να μη κοιμηθεί, ούτε αυτή, αλλά ούτε καν αυτοί που μαρκάρονται απ΄το στοιχειό, που φέρει το όνομα Μάρα. Η λύση είναι, να βρεθεί ο συνδετικός κρίκος που ορίζει κάτι κοινό, κάτι ίδιο που έχουν όλοι όσοι πνίγονται απ΄τη Μάρα.
Απ΄τον παραγωγό των “Paranormal Activity” και “Insidious”, η συγκεκριμένη ταινία, δεν είχε σε τίποτα να ζηλέψει τις δύο παραπάνω. Η άκρως ατμοσφαιρική αίσθηση του τρόμου, που δημιουργεί στα jump scares, αλλά και χάρη σε ένα μυθικό τέρας που από παιδιά πιστεύαμε, τη Μόρα, παίζει με το μυαλό του θεατή και ρίχνει τις ισορροπίες μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας. Η αγωνία εντείνεται απ΄την αρχή, αφού ο σκηνοθέτης φροντίζει να τοποθετήσει τον θεατή τη καρδιά της υπόθεσης, απ΄τη πρώτη κι όλας σκηνή, πριν ακόμη και απ΄τους τίτλους έναρξης. Ιδιαίτερη εντύπωση φυσικά προκαλούν η μουσική, αλλά και τα ηχητικά εφέ, που σίγουρα θυμίζουν κάτι από “Μεταφυσική Δραστηριότητα”, γεγονός που δίνει ακόμη πιο σκοτεινή όψη στη ταινία.
Το καστ, καθόλου αμελητέο, με την Olga Kurylenko στο πρωταγωνιστικό ρόλο της Kate Fuller, τον Lance E. Nichols, ως ντετέκτιβ και τον Javier Botet, στη θέση του δαιμονικού πλάσματος.
Το “Mara”, δεν είναι άλλο ένα θρίλερ που ασχολείται με θέματα ύπνου. Είναι μια ταινία, που εστίασε σ΄ένα αρχαίο δαιμόνιο, και το πως μπόρεσε αυτό να αντέξει και να εισβάλει μέχρι τη σύγχρονη ζωή , που υποτίθεται πορεύεται απαλλαγμένη από τέτοιου είδους οντότητες.
