Πόσο εύκολη είναι η ενηλικίωση και πόσο δύσκολο να βγούμε από ένα τέλμα… Υπάρχουν τρόποι να διεκδικήσουμε τη ζωή που οραματιζόμαστε. Χρειάζεται μόνο λίγη προσπάθεια, λίγη αποφασιστικότητα αλλά πρωτίστως μεγάλη επιθυμία.
Η ειλικρίνεια ή μη προς τον εαυτό μας αποτελεί τη βάση του προβλήματος ή μάλλον της επίλυσης του εκάστοτε προβλήματος. Ουσιαστικά προκειμένου να αντιμετωπίσουμε οποιαδήποτε δυσάρεστη κατάσταση ή και όχι απαραίτητα δυσάρεστη, αλλά απλά ενοχλητική, ένα μικρό τέλμα της καθημερινότητας, οφείλουμε πρωτίστως να συνειδητοποιήσουμε τους παράγοντες εκείνους που την προκαλούν. Δεν είναι εφικτό, σε καμία περίπτωση, να διορθωθεί οριστικά ένα πρόβλημα του οποίου τις ρίζες δεν γνωρίζουμε. Η πηγή όλων έγκειται στις αξίες, την πειθαρχία και σε τελική ανάλυση τον τρόπο ζωής(lifestyle) που υιοθετείται από τον καθένα, ακούσια ή κατ’επιλογή.
Ακόμα και αν η πραγματικότητα που βιώνουμε δεν είναι απόλυτα συμβατή με αυτή που θα θέλαμε να βιώνουμε, επαναπροσδιορίζοντας τις αξίες μας, θέτουμε εκ νέου τα θεμέλια για ένα πιο ιδεώδη, σύμφωνα πάντοτε με τα πιο εξατομικευμένα μας κριτήρια, τρόπο ζωής. Αυτό που καλούμαστε να κάνουμε και συνιστά τη στοχοθεσία μας είναι να δημιουργήσουμε ένα alter ego που θα φέρει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά στοιχεία που αντανακλούν στην ποιότητα ζωής που θα επιζητούσαμε. Στοχεύοντας σε αλλαγές που θα επιτρέπουν στις σκέψεις και στις πράξεις μας να εκφράζουν αυτό που έχουμε οραματιστεί και αναζητώντας πηγές έμπνευσης υιοθετούμε μια περισσότερο ενεργητική στάση απέναντι στις επιθυμίες μας χωρίς δικαιολογίες, με όραμα την πραγμάτωση της αλλαγής.
Επόμενο πολύ βασικό βήμα είναι η ανάπτυξη ενός σχεδίου δράσης, που πρέπει να είναι στοχευμένη και προγραμματισμένη. Πολλές φορές όταν προσδιορίζουμε τα όριά μας και δεν χανόμαστε στην απεριόριστη ελευθερία γινόμαστε πιο αποτελεσματικοί και εν τέλει ο προγραμματισμός μας ελευθερώνει τη σκέψη, μας παρέχει περισσότερες δυνατότητες να αφιερώσουμε την δυναμική της σε άλλα θέματα.
Τελικό στάδιο, φαινομενικά το πιο απλό είναι η πράξη να κάνουμε αυτό που πρέπει και θέλουμε να κάνουμε. Η εφαρμογή βέβαια είναι το πιο δύσκολο. Αφού έχουμε αναλωθεί με τον προσδιορισμό και τον προσανατολισμό πρέπει απλά να σταματήσουμε να το σκεφτόμαστε ή να μιλάμε γι’αυτό και να βρούμε τον τρόπο να περάσουμε στην εφαρμογή της δράσης. Ο επιμερισμός των κινήσεων και η επιβράβευση για κάθε μικρό επίτευγμα είναι η ουσία για να προχωρήσουμε μπροστά. Επομένως για κάθε δύσκολη κατάσταση ή κάθε ημίμετρο που δεν μας ικανοποιεί υπάρχει λύση και πραγματικά βρίσκεται μέσα μας. Χρειάζεται μόνο να είμαστε ειλικρινείς ώστε να προσδιορίσουμε τα πεδία που μας ενδιαφέρει να αλλάξουμε , να προγραμματίσουμε τη δράση μας και τελικά να προβούμε στις απαραίτητες αλλαγές. Μερικά χρήσιμα εργαλεία εν τέλει είναι η αξιοποίηση των πρωινών ωρών, ο προγραμματισμός με τη χρήση χρονικών ορίων, η δημιουργία επαναλαμβανόμενων στερεοτυπικών εβδομαδιαίων ρουτίνων, η συνειδητοποίηση των στόχων και ο διαχωρισμός τους ανάλογα με το πόσο «μικροί» ή «μεγάλοι» είναι.
BE THE CHANGE
