Επιστρέφοντας για μία ακόμα φορά στο προσκήνιο, η εταιρία Bloober Team σχεδιάζει το Layers of Fear 2 το οποίο κυκλοφόρησε ως sequel του πρώτου παιχνιδιού, Layers of Fear, πρόσφατα και έχει ήδη τραβήξει τα βλέμματα πάνω του. Η πρώτη μας σκέψη ήταν εάν θα είναι όμοιο με τον προκάτοχό του και σίγουρα εάν θα είναι πιο τρομακτικό. Αυτή τη φορά το παιχνίδι κρατά ορισμένα στοιχεία τα οποία αγαπήσαμε στον προηγούμενο τίτλο, όπως τα χαρακτηριστικά του σουρεαλισμού και η παρανοϊκή ατμόσφαιρα, παρ’ όλα αυτά στο δεύτερο τίτλο εντοπίζουμε μια βασική αλλαγή και αυτή είναι η τέχνη που βρίσκεται στο κέντρο. Το προηγούμενο παιχνίδι είχε ως βασικό του στοιχείο τη ζωγραφική όμως αυτή τη φορά βασικό στοιχείο φαίνεται να είναι η έβδομη τέχνη, ο κινηματογράφος.
Συναρπαστικό όπως εκείνο του προκατόχου του, το storyline του παιχνιδιού μας τοποθετεί σ΄ ένα καράβι που ταξιδεύει το 1900 και ακολουθεί έναν ηθοποιό του Hollywood ο οποίος πρωταγωνιστεί σε μια νέα ταινία ενός σκηνοθέτη, που παραμένει ανώνυμος σ’ όλη τη διάρκεια του gameplay, η οποία πρόκειται να γυριστεί πάνω στο πλοίο. Όπως και με τον προηγούμενο τίτλο στον οποίο παρουσιάστηκαν πολλά γνωστά έργα ζωγραφικής, έτσι και εδώ έχουμε πολλές αναφορές σε χαρακτηριστικές ταινίες του σινεμά, όπως το «Ψυχώ», γεγονός που μας τοποθετεί με ευκολία στο κλίμα και την ατμόσφαιρα του παιχνιδιού. Το μοναδικό ελάττωμα που μπορούμε να εντοπίσουμε στην αφήγηση της ιστορίας είναι η υπερβολή στο στοιχείο της αφαίρεσης. Το προηγούμενο παιχνίδι διέθετε παρόμοια χαρακτηριστικά με εκείνο της αφαίρεσης να κυριαρχεί, ωστόσο το Layers of Fear 2 διαθέτει το στοιχείο αυτό σε υπερβολικό βαθμό με αποτέλεσμα να μπερδευόμαστε συχνά με την πλοκή και να μην ξέρουμε ποιο είναι το επόμενο βήμα που πρέπει να ακολουθήσουμε.
Τα γραφικά του παιχνιδιού ήταν ακόμα πιο βελτιωμένα απ΄ τα προηγούμενα γεγονός που έκανε την εμπειρία του gameplay ακόμα πιο τρομακτική και κυρίως ρεαλιστική. Επιπλέον, το παιχνίδι έτρεξε με ευκολία και δεν αντιμετωπίσαμε κανένα πρόβλημα με την κονσόλα στην οποία το δοκιμάσαμε (PS4).
Οι χειρισμοί του τίτλου ήταν εξίσου απλοί και εύχρηστοι με εκείνους του προηγούμενου επιτρέποντάς μας να το χαρούμε σε μεγάλο βαθμό. Σε οποιαδήποτε πλατφόρμα κι αν δοκιμαστεί οι χειρισμοί του αποδίδονται με άριστο βαθμό και εξυπηρετούν στη διατήρηση της λογικής του. Ως walking simulator horror το παιχνίδι διαθέτει τους άκρως απαραίτητους χειρισμούς χωρίς να επιβαρύνει τον παίκτη με επιπλέον κινήσεις. Η πιο απαραίτητη εντολή; Τρέξε.
Κλείνοντας με τον τομέα της σκηνοθεσίας και του design, το παιχνίδι παρά το υπερβολικό στοιχείο της αφαίρεσης που προαναφέραμε, είναι άριστα σκηνοθετημένο και συνδυάζει την τέχνη του κινηματογράφου, τη μουσική, την αφαίρεση και την παράνοια με βέλτιστο τρόπο. Πολλές ήταν οι φορές που βρεθήκαμε σε αδιέξοδο μα όταν γυρίσαμε απ’ την άλλη το σκηνικό είχε αλλάξει δραστικά, διάδρομοι που δεν υπήρχαν πριν εμφανίζονταν ξαφνικά, πόρτες που ήταν κλειδωμένες ήταν πλέον ανοιχτές. Επιπλέον, ο φωτισμός και ο σχεδιασμός του χώρου έχει γίνει με άριστο τρόπο. Ο χαμηλός φωτισμός, τα εφέ και η φρικιαστική μουσική εξυπηρετούν στη δημιουργία της υπέρτατης τρομακτικής ατμόσφαιρας. Το παζλ στοιχείο έκανε για ακόμα μια φορά την εμφάνιση του σε αρκετά μεγάλο ποσοστό γεγονός που βοήθησε το παιχνίδι να ξεχωρίσει από τα υπόλοιπα παραδοσιακά horror games. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι από το Layers of Fear έλειπαν τα jumpscares. Αντίθετα, ήταν πάρα πολλά, κάτι που ίσως δημιουργήσει αρνητική εντύπωση σε ορισμένους παίκτες καθώς θεωρείται πλέον αρκετά κλισέ ωστόσο κατά τη γνώμη μας είναι απαραίτητο.
Συνοψίζοντας, το Layers of Fear 2 αποτελεί ένα από τα καλύτερα horror games που έχουν κυκλοφορήσει τα τελευταία χρόνια κι αυτό γιατί καταφέρνει να συνδυάσει ένα ενδιαφέρον storyline με άριστη σκηνοθεσία και σχεδιασμό, χαρακτηριστικά τα οποία αποδεικνύουν το πόσο πολυδουλεμένο παιχνίδι είναι.
