Ηχογράφηση από τη Τζωρτζίνα Γεωργακοπούλου:
Στις 27 Ιουνίου (2020), έχοντας αγκαλιά την γραφομηχανή της, η Lana Del Rey κοινοποιεί μια φωτογραφία στο Instagram account της με την περιγραφή “LA who am I to love u”.
Took a free ride off a billionaire’s jet
[…]
I took a free ride off a billionaire and brought my typewriter
Τρεις περίπου μήνες μετά και προτού μπούμε σε δεύτερη καραντίνα, βγαίνω από το κατάστημα, έχοντας αγκαλιά την πρώτη ποιητική συλλογή της. Το βιβλίο της συλλογής δεν βρέθηκε πουθενά διαθέσιμο, ή ίσως και να μην πέρασε ποτέ τα σύνορα, αλλά το audiobook βρισκόταν πλέον στο σπίτι μου και περίμενε να ακουστεί.
Για άλλη μια φορά, ο Jack Antonoff παίζει σημαντικό ρόλο. Ο τελευταίος συνεργάτης της, στρώνει ένα μουσικό χαλί στο οποίο πατάει και ξεδιπλώνεται η Lana. Στα προηγούμενα κομμάτια της και ιδίως στα τελευταία δύο μουσικά άλμπουμ, είχαμε διακρίνει μια βαθύτερη έκφραση. Εκφράζει πλέον ξεκάθαρα αυτά που την απασχολούν και γκρεμίζει τείχη.
Αν θυμηθούμε το τελευταίο κομμάτι του NFR! (hope is a dangerous thing for a woman like me to have – but i have it) παρατηρούμε πως την διακατείχε μια ποιητική διάθεση, όχι μόνο ως προς το περιεχόμενο, αλλά και ως προς την μελωδία. Οι στίχοι του δε, μαρτυρούν αυτή τη γυναίκα που δεν είναι αρκετά ευτυχισμένη αλλά φαίνεται να είναι εντάξει με αυτό.
Για κάποιον που δεν γνωρίζει την μουσική της Del Rey η συλλογή θα φανεί πρόχειρη και χωρίς βάθος. Η αλήθεια είναι πως μερικά από τα ποιήματά της μοιάζουν ατελή. Κατά τη διάρκεια του άλμπουμ παρατηρείται ουσιαστικά μια ανασκόπηση, συνεπώς καταλήγει εύκολα σε μια πιο ημερολογιακή γραφή. Σε ορισμένα σημεία χάνεται ο λυρισμός και είτε διαβάζουμε/ακούμε έναν μονόλογο, είτε ένα χαϊκού. Στο audiobook βέβαια που τα ποιήματα συνοδεύονται από αφήγηση και μουσική κάτι τέτοιο δεν διακρίνεται.
Η έμπνευσή της είναι ο εαυτός της και η χώρα της.
Ακόμα κι αν δεν έχεις ταξιδέψει στην California και δεν έχεις βρεθεί στο Los Angeles, όλα αυτά τα χρόνια η τραγουδίστρια έχει αποδείξει πως μπορεί να σε μεταφέρει στην Δυτική Ακτή. Η αγάπη της για την πατρίδα της, μπορεί να φαίνεται σαν μια προσπάθεια ωραιοποίησης μιας χώρας που εξυμνεί με κάθε τρόπο το Αμερικάνικο Όνειρο, αλλά ο τρόπος που το παρουσιάζει παραμένει ειρωνικός.
“LA, I’m upset, I have complaints, listen to me”
Το πρώτο ποίημα της συλλογής είναι το γνωστό LA Who Am I to Love You?, και μαζί με το SportCruiser φαίνονται να είναι τα πιο δυνατά και αντιπροσωπευτικά -και προσωπικά αγαπημένα μου.
Από τη μια πλευρά αντιμετωπίζουμε μια προσωποποίηση του LA και τη Lana να του απευθύνει το λόγο κάνοντας ερωτήσεις. Φυσικά πρόκειται για μονόλογο, που είτε θα έγραφε στα ημερολόγιά της, είτε εν τέλει θα χρησιμοποιούσε για να ξεκαθαρίσει την θέση της, πρώτα προς τον εαυτό της και μετά στο κοινό της. Η Del Rey γεννήθηκε φυσικά στη Νέα Υόρκη, μα δηλώνει πως είναι από το πουθενά. Σε όλο το ποίημα υπάρχει μια αίσθηση μετατόπισης, όπως παρακάτω υπογραμμίζει πως δεν είχε ποτέ μια μητέρα, είναι ορφανή και από τις δύο απόψεις. Έχει προσπαθήσει πολλές φορές να αποκαλέσει το LA σπίτι της καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας. Ίσως η μεγαλύτερη συνειδητοποίηση έρχεται όταν κατανοεί πως το LA δεν είναι παρά ένα τεχνητό κατασκεύασμα της ποπ κουλτούρας. Και καλώς ή κακώς, το ποίημα της και το περισσότερο έργο της βασίζεται εκεί.
Συνεχίζοντας, συγκρίνει αρκετά το LA με τη Νέα Υόρκη. Όχι μόνο δεν ανήκει πουθενά, αλλά ξεκίνησε από το τίποτα. Φέρνει στο προσκήνιο τις φήμες που έχουν ειπωθεί στο παρελθόν σχετικά με την καταγωγή της και την βοήθεια του εκατομμυριούχου πατέρα της να ανέλθει.
Το «ίσως έχεις ακούσει για μένα» είναι ξεκάθαρα ειρωνικό στο τέλος του ποιήματος, καθώς η φήμη της και οι διακρίσεις της τα τελευταία χρόνια είναι αρκετές. Παρόλα αυτά, σε αυτό που θέλει να δώσει έμφαση είναι οι επιπτώσεις που φέρει μια τέτοια φήμη. Είναι κι αυτό ένα θέμα της συλλογής εξάλλου και παρά το γεγονός ότι υπάρχουν πολύ πιο ξεκάθαρες αναφορές σε αυτό, στο SportCruiser το παρουσιάζει με όμορφο τρόπο.
“I signed up for the class as “Elizabeth Grant”, and nobody blinked an eye”
Το SportCruiser θα λέγαμε πως είναι μια ιστορία. Απευθύνεται στο κοινό και αναγνωρίζει την παρουσία του, για αυτό υπάρχει μια πιο οικεία γραφή μιλώντας για μια προσωπική εμπειρία. Υπάρχει πάλι μια αναδρομή και αναφορά σε παλαιότερα κομμάτια, όπως το Mariners Apartment Complex και το πόσο πιθανότατα μετάνιωσε για την ύπαρξή του και ό,τι αυτό σήμαινε. Για αυτό λοιπόν, αποφασίζει να ξεκινήσει στα γενέθλια της “a flying lesson instead of calling you”. Δεν γνωρίζουμε σε ποιον αναφέρεται πραγματικά γιατί οι ημερομηνίες δεν συμπίπτουν, μα έτσι κι αλλιώς δεν είναι αυτό το νόημα. Οι περισσότεροι θα προσπαθήσουν να αποκρυπτογραφήσουν τα μηνύματα και να μάθουν περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη ζωή της. Μπορεί να είναι ένα βιογραφικό άλμπουμ/συλλογή αλλά η ουσία έγκειται κυρίως στο γεγονός ότι έχει βρει την κατεύθυνση της. Συνεπώς ναι, θυμίζει περισσότερο μια αλληγορική ιστορία.
“and it’s only getting worse”
Σε ποιήματα όπως το The Land of 1000 Fires και το Paradise Is Very Fragile διαγράφονται οι ανησυχίες της για το μέλλον της χώρας. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο κοινωνικοπολιτικό,
Our leader is a megalomaniac,
And we’ve seen that before
But never ’cause it was what the country deserved
αλλά κυρίως περιβαλλοντικό. Η κλιματική αλλαγή φαίνεται να την απασχολεί ιδιαίτερα καθώς γίνονται αμέτρητες αναφορές σε πρόσφατα συμβάντα. Η Φλόριντα έχει βιώσει πολλές κόκκινες παλίρροιες κατά τις οποίες τα ψάρια που βρίσκονται στο νερό πεθαίνουν. Οι τυφώνες και η άνοδος της στάθμης της θάλασσας συμπεριλαμβάνονται στην κλιματική αλλαγή. Παρά την ερωτική διάθεση του ποιήματος The Land of 1000 Fires, αναφέρεται ξεκάθαρα στις καταστροφικές πυρκαγιές που έπλητταν την California στις αρχές του φθινοπώρου κατά το 2020, αλλά και το 2019.
Down here in Florida
We’re fighting red toxic tides
Mass of fish kills
Not to mention hurricanes and rising sea levelsBack in Los Angeles, things aren’t looking much better
My treehouse that’d been standing for 80 years succumbed to the woolsy fire
Αξίζει σε αυτό το σημείο να σημειώσουμε πως ένα μεγάλο χρηματικό ποσό από τις πωλήσεις, δόθηκε στο Navajo Water Project για παροχή καθαρού νερού σε αυτές τις περιοχές:
Πάντα πίστευα στις προσωπικές αποζημιώσεις στους ανθρώπους που διαμόρφωσαν τη γη μας.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
“And in that moment I decided to do nothing about everything”
Στο ομώνυμο Violet Bent Backwards Over the Grass, φαίνεται πως η Violet είναι μάλλον ένα παιδί το οποίο παίζει στο γρασίδι και η Lana το παρατηρεί. Από τα πυροτεχνήματα, τη ζέστη και το πάρτυ στο οποίο αναφέρει ότι βρίσκεται, μοιάζει να εννοεί την 4η Ιουλίου, γνωστή ως Ημέρα Ανεξαρτησίας. Κι ενώ από την αρχή του ποιήματος μιλάει για αποφάσεις που πρέπει να παρθούν ώστε να είναι χαρούμενη, στο τέλος τίποτα δεν έχει πραγματική ουσία όσο το να απολαύσει την στιγμή. Αυτή η απόφαση πάρθηκε στιγμιαία. Δεν αναλώθηκε στο να την ζυγίσει προσεκτικά όπως τις προηγούμενες. Κι αυτό, σε συνδυασμό με την Ημέρα της Ανεξαρτησίας, μαρτυρά την ελευθερία που έφερε η συνειδητοποίηση και η αλλαγή προοπτικής.
Στο Past the Bushes Cypress Thriving, συνομιλεί με τον εαυτό της, ενώ στο Happy επαναλαμβάνεται. Δεν είναι πλούσια, τουλάχιστον όχι με την ευρεία έννοια. Είναι πλήρης και ευτυχισμένη με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Όλα την επηρεάζουν αλλά έχει μάθει να τα δέχεται και να τα αντιμετωπίζει. Οι επαναλήψεις συνεχίζονται και στο υπόλοιπο άλμπουμ.
Ίσως το γεγονός ότι αυτά τα ποιήματα επικεντρώνονται τόσο πολύ στον εαυτό της και την πορεία της όλα αυτά τα χρόνια την δείχνουν να προσπαθεί πάρα πολύ να πείσει σχετικά με την ποίησή της. Μέσα στα 14 ηχογραφημένα αυτά ποιήματα συναντάμε μια γυναίκα από το LA, η οποία διανύει τη δεκαετία των 30 της. Το LA και τα neon lights είναι μέρος του εαυτού της, όπως και αυτή μέρος δικό τους. Έχει φύγει από τη Νέα Υόρκη και δεν σκοπεύει να γυρίσει πίσω, όπως δεν σκοπεύει να επιστρέψει στον παλιό της εαυτό. Οι εικόνες που δημιουργεί δίνουν μια αίσθηση πληρότητας. Το Violet Bent Backwards Over the Grass είναι πιο πολύ μια δήλωση. Μοιάζει με σημείο εκκίνησης.
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν:
Παρόμοια άρθρα:
- ”Goddamn, man-child”- Lana Del Rey και ένας χρόνος Norman F*cking Rockwell
- Arctic Monkeys: Ένα ταξίδι στο εναλλακτικό ροκ
- Dale Cooper Quartet, dark jazz και γαλλικός καφές
Για περισσότερη έμπνευση ακολουθήστε μας σε Facebook, Instagram και Spotify
