Σ’ έναν μικρό εναλλακτικό χώρο, το θέατρο της Παραμυθίας από τις 14 Φεβρουαρίου ανέβηκε η παράσταση «Το πολιτικό τέρας» του Nino Galeti. Το πολιτικό έργο είναι του σεναριογράφου Nino Galeti σε σκηνοθεσία του Ηλία Αλεξάνδρου με τους ηθοποιούς Κωνσταντίνο Κωτσαδάμ (Ανέστης), Λεύτερη Τσάτση (Πρόεδρος), Χρυσοβαλάντη Κωστόπουλο ( Γραμματέας ), Σωκράτη Υδραίο ( Αφηγητής / Σερέτης ) , Δαυίδ Ιωαννίδη ( Ψαθάς) και τον Σπύρο Ανδρέα Παπαδάτο ( Καραπάνος).
Το ”Πολιτικό Τέρας” είναι μια πολιτική μυθοπλασία που πραγματεύεται τα πολιτικά δρώμενα της δεκαετίας της κρίσης 2005 εώς 2015. Ο συγγραφέας ηθελημένα και διαστρεβλώνοντας ονόματα χρησιμοποιεί κάποια αληθινά περιστατικά εμπλουτίζοντας τα με μυθοπλασία. Η πλοκή του έργου διαδραματίζεται στο πολιτικό γραφείο ενός αριστερού κόμματος που με τα βίας μπαίνει στην βουλή. Εκεί από ένα τυχαίο γεγονός τα φώτα πέφτουν σε έναν όμορφο νέο, τον Ανέστη. Ο πρόεδρος του κόμματος γοητεύεται από την ομορφιά του και βρίσκει τον τρόπο που μπορεί να εκμεταλλευτεί το συγκεκριμένο προσόν, για το καλό του κόμματος. Σ’ αυτό το σημείο του έργου ανοίγουν τον δρόμο για το «Σωτήρα» της πολιτικής. Ο φιλόδοξος ανερχόμενος πολιτικός στηρίζεται στην φράση του μέντορα του «Αν δεν φας θηρίο, θηρίο δεν γίνεσαι» και αυτό ακριβώς κάνει. Με τις κατάλληλες ενέργειες ρίχνει πρώτα τον πρόεδρο του κόμματος και μετά υποκινώντας τα νήματα καταφέρνει να ρίξει τις άλλες κυβερνήσεις. Εφόσον, γίνεται πρωθυπουργός δείχνει το μοναρχικό εαυτό του. Όπως δηλώνει ο ίδιος ο Ανέστης, ήθελε να βοηθήσει τους φτωχούς και ο λόγος που ήθελε να γίνει πολιτικός ήταν για να βοηθήσει τον λαό. Όμως γρήγορα συνειδητοποίησε το παιχνίδι της πολιτικής και της εξουσίας, και δεν ήταν αυτό που ονειρευόταν.
Το πολιτικό αυτό θρίλερ αποτελεί μια ωδή στους νέους, οι οποίοι ονειρεύονται πως με τις πολιτικές απόψεις μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο. Όμως όταν συνειδητοποιούν ότι πρέπει να πατήσουν επί πτωμάτων για να το καταφέρουν, λίγοι είναι έτοιμοι γι’αυτό. Η σαπίλα στο πολιτικό και δικαστικό σύστημα, οι ονειροπόλοι που γίνονται μαριονέτες του συστήματος, αλλά και οι θύτες που γίνονται θύματα συνθέτουν το εμβληματικό πολιτικό παραμύθι. Όλοι ξέρουμε ότι στην πολιτική αρένα έχουν θαφτεί πολλοί σκελετοί, μα τούτο εδώ το παραμύθι είναι σαν να τους ξεθάβει έναν-έναν. Το πολιτικό τέρας στο έργο έχει πρόσωπο και όνομα, αλλά θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε δολοπλόκος πολιτικός, λαοπλάνος, λαϊκιστής και σφετεριστής της δημοκρατίας.
Η σκηνοθετική μάτια του Ηλία Αλεξάνδρου ξετυλίγει σχεδόν όλο το έργο γύρω από το γραφείο του προέδρου του κόμματος για να δείξει τι διαδραματίζεται πάνω και κάτω από το γραφείο. Οι ηθοποιοί ακολουθούν τέλεια τις σκηνοθετικές οδηγίες. Ο σκηνοθέτης τοποθετεί στη μέση τον αφηγητή. Στο τέλος του έργου έχουν τοποθετηθεί σε κομβικά σημεία πάνω στην σκηνή τους ηθοποιούς που με τον κατάλληλο φωτισμό δημιουργεί μια σκοτεινή, μυστικιστική ατμόσφαιρα, κατάλληλη για τους μικρούς μονολόγους όλων των ηθοποιών.
Ο πρωταγωνιστής Κωνσταντίνος Κωτσαδάμ είναι στο ρόλο του «θείου βρέφους» που έρχεται να σώσει την Ελλάδα, καταφέρνει σε δυο ώρες, με τις υποκριτικές του ικανότητες να μεταβάλει την ψυχοσύνθεση του ήρωα ανάλογα με την ηλικία του, την πολιτική κατάσταση της χώρας, αλλά και τις φιλοδοξίες του. Ο πρωταγωνιστής δείχνει εμφανώς τις δραματικές κλιμακώσεις του ήρωα, ιδίως στο τέλος του έργου. Το εύρος που καλύπτει ο πρωταγωνιστής είναι από την δίψα των νέων ανθρώπων, την επιτυχία των ονείρων τους, μέχρι και την ώρα που το όνειρο τους γίνεται εφιάλτης.
Την επιβλητική παρουσία του προέδρου ενσαρκώνει ο Λεύτερης Τσάτσης. Ο αναγνωρισμένος ηθοποιός έχει μια αμεσότητα και ταύτιση με τον ήρωα που εντοπίζεται από την πρώτη στιγμή που ανεβαίνει στο σανίδι. Ο Λεύτερης Τσάτσης υποκριτικά κρατάει ακόμα και στις στιγμές της κατάρρευσης του αξιοπρεπής στάση.
Στον ρόλο του βουλευτή Καραμάνου που κάνει οικουμενική κυβέρνηση με τον πρωθυπουργό, είναι ο Σπύρος Αντρέας Παπαδάτος. Ο Σπύρος- Αντρέας Παπαδάτος ταυτίζει πολλούς με την υποκριτική του στάση, αφού η άνεση του στο να αρκεστεί στο λιγότερο δεν έρχεται σε αντίθεση με την ζωή των περισσότερων ανθρώπων.
Ο Δαυίδ Ιωαννίδης που υποδύεται τον φίλο του Ανέστη, Ψαθά, έχει μικρά περάσματα στην σκηνή, αλλά είναι υψίστης σημασίας, διότι τα αποδίδει αρκετά καλά και με υποκριτική άμεση. Μας δείχνει πως ένας άνθρωπος που ξεκινάει ως αγωνιστής αποσιωπεί και κάνει ότι χρειάζεται για να κρατήσει την δουλειά του, ακόμα και αν αυτό είναι ενάντια στα ιδανικά του.
Ο Σωκράτης Υδραίος έχει διπλό ρόλο του αφηγητή και του Σερέτη, του πολιτικού σύμβουλου του Ανέστη. Στον ρόλο του αφηγητή αποτελεί τον συνδετικό κρίκο με τα γεγονότα του έργου. Από την αρχή της παράστασης καθηλώνει τους θεατές μ’ένα μεστό, απλό και καθημερινό λόγο. Στο κομμάτι του αφηγητή είναι λιτός και κατανοητός, χωρίς να αποσπάσει τον θεατή από την ροή τον γεγονότων, ενώ στο κομμάτι του Σερέτη είναι απόλυτος και υπακούει τις διαταγές του πρωθυπουργού.
Τέλος, ο ηθοποιός Χρυσοβαλάντης Κωστόπουλος στον ρόλο του Γραμματέα του Προέδρου, προσέγγισε πολύ σωστά το ρόλο. Στην αρχή ως Γραμματέας του Προέδρου του κόμματος έδειχνε να συμμετάσχει στις αποφάσεις, ενώ μετά με τον Ανέστη πρωθυπουργό δεν είχε λόγο στα τεκταινόμενα. Στην αρχή του κειμένου, εμφανίζεται ως το καλό παιδί αλλά αποδίδει εξαιρετικά το δεύτερο κείμενο του έργου. Φαίνεται ότι καταβάθος θέλει να γίνει βεζίρης στην θέση του βεζίρη.
Οι ενδυματολογικές επιλογές είναι άρτιες, κυρίως φαίνεται στις ηλικιακή εξέλιξη του πρωταγωνιστή. Ο πρωταγωνιστής ξεκινάει από ένα κόκκινο φούτερ για να δηλώσει της πολιτικές του προτιμήσεις, έπειτα έχει την εμφανίσει ενός γιάπη και κλείνει με ένα σακάκι που θυμίζει δικτάτορα. Όλη η δράση λαμβάνει χώρα στο γραφείο του Προέδρου.Το σκηνικό είναι το γραφείο του προέδρου που αποπνέει από τα σκούρα έπιπλα μια μυστηριακή ατμόσφαιρα.
Η μουσική ακολουθούσε πιστά το έργο και απόπνεε μια ατμόσφαιρα σκοτεινή, αλλά και συνάμα γεμάτη μυστήριο. Στην αρχή που βγήκε ο Αφηγητής χρησιμοποίησαν το Civil War των Guns n Roses. Ένα αρκετά εμβληματικό κομμάτι με πολλά σκαμπανεβάσματα που βγάζει ένα περίεργο και συνάμα λυπητερό συναίσθημα. Στην συνέχεια, όταν ο Πρόεδρος ζήτησε από τον Ανέστη να πάει στο σπίτι του χρησιμοποίησαν το Give me a reason, σηματοδοτώντας μια σειρά από γεγονότα, που η μουσική που επέλεξαν τα στήριξε τέλεια. Οι μουσικές επιλογές ήταν άρτιες με θρυλικά ροκ και σόουλ κομμάτια όπως τα ( Mad about You, Bitter End, Every Me and Every You, Pure Morning, Personal Jesus, Aerials, Killing in the name of) που κυριαρχούσαν στην σκηνή κατακλύζοντας τους θεατές με σκέψεις και ανάμεικτα συναισθήματα. Και όπως κάθε πολιτική παράσταση, έτσι και στο Πολιτικό Τέρας, δεν θα μπορούσε να έρθει στην κάθαρση πιο ιδανικά, από τον θρυλικό Johnny Cash με το υπέροχο Hurt. Στις τελευταίες σκηνές χρησιμοποιήθηκε το Phycho από Muse με τους συντριπτικούς διαλόγους και στους τελευταίους μονολόγους των ηθοποιών το συγκλονιστικό Civil War.
Μια πολιτική μυθοπλασία, για την δεκαετία της κρίσης, 2005-2015 και τα πολιτικά δρώμενα, όπως τα είδε ένας υπερβατικός, γεμάτος περίεργες απορίες, άγνωστος συγγραφέας. Ένα μικρό κόμμα που στόχευσε στην κατάρρευση του συστήματος, χτυπώντας την κυβέρνηση με τις αδυναμίες της. Μια κυβέρνηση στα πρότυπα της Βενεζουέλας. Όπως έλεγαν και στο έργο ο λαός είναι μια μάζα που την πλάθεις όπως θέλεις.
Λάος που δεν σκέφτεται θα έχει πάντα ένα πολιτικό τέρας.
Ταυτότητα παράστασης
<ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΤΕΡΑΣ>
Συγγραφέας: Nino Galeti
Σκηνοθεσία: Ηλίας Αλεξάνδρου
Παίζουν οι ηθοποιοί: Κωνσταντίνος Κωτσαδάμ – Λευτέρης Τσάτσης- Χρυσοβαλάντης Κωστόπουλος- Σπύρος Ανδρέας Παπαδάτος – Δαυίδ Ιωαννίδης – Σωκράτης Υδραίος.
Θέατρο ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ Κεραμεικός. (οδός Παραμυθίας 27 τηλ. 2103457904)
Πέμπτη-Παρασκευή 21.00 Κυριακή 19.00
Διάρκεια παράστασης 110 λεπτά με διάλειμμα.
Παραστάσεις από 14/2 έως 19/4/2019
Σκηνικά- Κοστούμια: Κων/νος Κωτσαδάμ.
Φωτισμός- Μουσική: Ηλίας Αλεξάνδρου
Βοηθοί σκηνοθέτη: Δαυίδ Ιωαννίδης- Σωκράτης Υδραίος
Φωτο Αριάνογλου
Τιμές εισιτηρίων: Προπώληση 12, Ταμείο 15
Φοιτητικό-ΑΜΕΑ-Άνω των 65 και άνεργοι 10
Προπώληση: viva.gr
FB σελίδα ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΤΕΡΑΣ
Επιμέλεια κειμένου-κριτικής: Αναστασία-Όλγα Ποντίκα και Σταματία Μητούλα
