«Κόμπο τον κόμπο» η συλλογή διηγημάτων της Δήμητρας Λουκά από τις εκδόσεις Κίχλη

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κίχλη η συλλογή διηγημάτων της Δήμητρας Λουκά «Κόμπο τον κόμπο». Τα θέματα που παίρνουν ζωή στα διηγήματα της συλλογής είναι εμπνευσμένα από ιστορίες των ανθρώπων της ελληνικής υπαίθρου, κυρίως της Ηπείρου, κατά τα χρόνια της κατοχής και του εμφυλίου.

Οι ιστορίες αυτές έχουν σχεδόν όλες την μορφή εξομολόγησης ή εξιστόρησης. Με αυτό τον τρόπο η συγγραφέας αποστασιοποιημένη από τους ήρωες της μεταφέρει στους αναγνώστες τα βιώματα του και το σκληρό πρόσωπο που τους έδειξε η ζωή. Πρόκειται για 22 διηγήματα, καθένα από οποία συνιστά μια ξεχωριστή και αυτοτελή ιστορία με αρχή, μέση και τέλος. Οι πρωταγωνιστές τους εκφράζουν τον πόνο της εγκατάλειψης. Παραλληλα, αποτυπώνονται κατά αριστουργηματικό τρόπο, οι προκαταλήψεις της εποχής, η βία, η απανθρωπιά του εμφυλίου και της φτώχιας. Ο θάνατος, η απώλεια, η αρρώστια κυριαρχούν στις ιστορίες. Στα παρόντα διηγήματα ο κόσμος των ζωντανών συνδιαλέγεται με τον κόσμο των νεκρών.

Τότες κατάλαβα που ο άνθρωπος άμα αλέθεται με τούτο και με κείνο, θέλει δε θέλει, λησμονάει τους πεθαμένους, λησμονάει και τους ζωντανούς που ΄χει χρόνια πολλά να τους δει, γιατί και κείνοι πεθαμένοι λογαριάζονται μέσα τ΄. Έτσι τη συγχωρέσα τη μάνα μ΄, και με τη συχώρεση τη δική της γίνηκε το κλάμα μ΄ τραγούδι, και από τότες πορεύτκα στη ζωή αχόλευτη ως τα σήμερα.

Ακόμη, ισχυρά παρούσα στο έργο είναι η μητρική φιγούρα. Μητέρες που βιώνουν τον χωρισμό από το παιδί τους, συγχωρούν και ζητούν συγχώρεση, θυσιάζονται για το μεγάλωμα των παιδιών τους. Κυριεύονται από ένστικτα και πάθη και αγωνίζονται σκληρά για την επιβίωση τους ενάντια στις προκαταλήψεις της εποχής.

Στο διήγημα «Κόμπο τον κόμπο», τον τίτλο του οποίου που φέρει και η συλλογή, παρουσιάζεται η εξομολόγηση μιας μητέρας στο παιδί της. Το οποίο εγκατέλειψε πριν δεκαπέντε χρόνια. Του διηγείται τα βάσανα του γάμου της, την απανθρωπιά της πεθερά της, την σκληρή δουλειά στα χωράφια και τον οδυνηρό χαμό του πατέρα της.

Τέλος, η γλώσσα γραφής είναι λιτή και δωρική με τοπικούς ιδιωματισμούς, σαφώς επηρεασμένη από το δημοτικό τραγούδι και τη διάλεκτο της εποχής που έζησαν και έδρασαν οι ήρωες των διηγημάτων