Πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ψυχογιός το νέο βιβλίου του Στέφανου Δάνδολου με τίτλο « Ιστορία χωρίς όνομα». Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα με κεντρική ηρωίδα την αγαπημένη συγγραφέα των παιδικών μας χρόνων, Πηνελόπη Δέλτα. Πιο συγκεκριμένα, πυρήνας της πλοκής του έργου είναι ο ανεκπλήρωτος έρωτας της με τον Ίωνα Δραγούμη, κάτι που την βασάνιζε αρκετά χρόνια, μια πληγή που δεν επουλώθηκε ποτέ. Ο τίτλος του βιβλίου μας θυμίζει το σημαντικό έργο της Πηνελόπης Δέλτα «Παραμύθι χωρίς όνομα».
Τα γεγονότα που αναφέρονται διαδραματίζονται σε δυο χρονικές περιόδους, το 1908 και το 1941. Το 1908, μια καθοριστική χρονιά για την συγγραφέα, βρίσκεται σε ένα σανατόριο στην περιοχή της Βιέννης, σκοπός του εγκλεισμού της, να ξεχάσει τον Ίωνα Δραγούμη. Παρόλα αυτά εκείνος την επισκέπτεται και ζουν τρεις μέρες που σημάδευσαν την ζωή τους. Τότε η Πηνελόπη Δέλτα αποφασίζει να εναντιωθεί σε οτιδήποτε την δυναστεύει και ζητά διαζύγιο από τον σύζυγό της. Παρατηρούμε αρκετές αμφιταλαντεύσεις ως προς την συμπεριφορά της και ως προς το ποιος θα είναι ο δρόμος που θα επιλέξει και το σημαντικότερο με ποιους συνοδοιπόρους, το σύζυγο και τα παιδιά της ή τον μεγάλο έρωτα της. Με αυτό τον τρόπο ο αναγνώστης έχει την ευκαιρία να γνωρίσει άγνωστες πτυχές της προσωπικότητας και των συναισθημάτων της Πηνελόπης Δέλτα. Ο έρωτας και η αγάπη που νιώθει για τον Ίωνα Δραγούμη ανατρέπουν τα δεδομένα της ζωής της, νιώθει τα ισχυρά συναισθήματα του φόβου για το ενδεχόμενο στιγματισμού του ονόματος της, ως μέλος της υψηλής κοινωνίας. Ακόμη παρατηρούμε και την αφοσίωση της στο θεσμό της οικογένειας και της πατρίδας.
Όταν είναι κοντά του, τα ρολόγια σταματούν, ο χρόνος παγώνει. Λες και η ζωή τριγύρω παύει να υφίσταται με τους κανόνες που τη διέπουν και όλα γίνονται σύννεφο δικό τους που τυλίγει η σιωπή στην οποία είναι μαθημένοι. Η Πηνελόπη το έχει ανάγκη να κατοικεί μέσα σε αυτό το σύννεφο που καταργεί την αίσθηση του χρόνου και όλους τους θορύβους πάνω στη γη. Λαχταράει να χάνεται. Να μην ακούει τίποτε παρά μόνο τις ανάσες τους.
Ο αναγνώστης μεταφέρεται και στο 1941, τις μέρες που οι Γερμανοί εισβάλουν στην Αθήνα, την εποχή αυτή βρίσκουμε την συγγραφέα σε ώριμη ηλικία, λίγες ημέρες πριν αυτοκτονήσει, μέρες οι οποίες διακρίνονται από αναμνήσεις αυτού του φοβερού έρωτα, αλλά και βαθιά στεναχώρια για την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα. Το ευφυές τέχνασμα του συγγραφέα της παράλληλης αφήγησης δημιουργεί ένα μοναδικό πορτραίτο της Πηνελόπης Δέλτα. Σε αυτό συμβάλλει και η αριστουργηματική εναλλαγή χρόνου αφήγησης χωρίς να δημιουργεί νοηματικά κενά. Η χρήση της γλώσσας θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ποιητική, καθώς οι περιγραφές ταξιδεύουν τον αναγνώστη στην εποχή αυτή.
Μη σε πτοήσουν ποτέ επιθυμίες των άλλων, της είχε πει κάποτε η κυρία Δέλτα. Προσπάθησε να ζήσεις αυτό που νιώθεις, αυτό που θέλει πραγματικά. Κι αν δεν τα καταφέρεις, πάλι μην το βάλεις κάτω. Φτιάξε με το μυαλό σου δυο φτερά και ζήσε το με τη σκέψη. Είναι εκπληκτικό τι μπορούσε να ζήσουμε με τη σκέψη, χωρίς να το ξέρουν οι άλλοι. Αρκεί να φτιάξεις με το μυαλό σου δυο φτερά.
Εν κατακλείδι, βασικό μήνυμα του έργου είναι πως η επιτυχία δεν συνοδεύεται πάντα και από την ευτυχία. Παρά το γεγονός ότι η ιστορία βασίζεται σε αληθινά γεγονότα και πρόσωπα, και η έκβαση της είναι γνωστή, η ανάγνωση είναι μια ενδιαφέρουσα διαδικασία με σκοπό να ανακαλύψουμε το προσωπικό στίγμα του συγγραφέα. Συγκλονιστικό.
Το ξέρω πως είμαι τρελή∙ μα η αγάπη κάποιον τρελαίνει…
