Καλωσήρθες στην εφαρμογή του instagram, στο φούξια αυτό εικονίδιο!
Πατάς την εφαρμογή, μπαίνεις και βλέπεις μία αρχική σελίδα γεμάτη “instagram stories” και δημοσιεύσεις φωτογραφιών και βίντεο. Βλέπεις τόσες πολλές εικόνες που δεν ξέρεις από πού να πρωτοξεκινήσεις. Ξεκινάς και βλέπεις τα 200 stories που έχουν ανεβάσει οι χρήστες που ακολουθείς, κρατάς παρατεταμένα story χρηστών που σε νοιάζουν, προχωράς γρήγορα με το δάχτυλο “διακεκομμένα” άλλων που δε σε ενδιαφέρουν…όμως δεν τους κάνεις unfollow, γιατί τότε θα σε κάνουν κι εκείνοι και δε θες να χάσεις έναν follower!
Βλέπεις πανέμορφες τοποθεσίες που πατάς από περιέργεια να δεις που βρίσκονται και σκέφτεσαι “θέλω να πάω κι εγώ εκεί, να βγάλω ένα instagram story”… Βλέπεις “πανέμορφους” ανθρώπους με πολύ βάψιμο, edit και εφέ… Βλέπεις ανθρώπους χαμογελαστούς, ακόμα κι αν δεν είναι χαρούμενοι, γιατί ποιος θα ανεβάσει μία φωτογραφία που είναι μουτρωμένος(;!)… Ανθρώπους που ξέρουν το τραγούδι που τραγουδάνε στα κλαμπ και περνάνε καλά τραβώντας το βίντεο, που τους αρέσει αυτή η μουσική επειδή πλέον έχει γίνει γνωστή χωρίς να ακούνε τέτοια μουσική και χωρίς να ξέρουν κάποιον στίχο…
Αφού έχεις τελειώσει με τα stories των γνωστών σου, άγνωστών σου και διάσημων που ακολουθείς νιώθεις ότι έχεις κάτι ακόμα να κάνεις στο instagram. Νιώθεις πλήρης γιατί τώρα πας να δεις ποιες φωτογραφίες ανέβασαν κανονικά. Ξεκινάς και “scrollάρεις” την αρχική, βλέπεις έναν φίλο σου και του κάνεις “καρδιά” (like), άμα έχεις κέφια μπορεί να του κάνεις και κανένα σχόλιο, inside joke, κάποιο κοπλιμέντο ή πείραγμα να δείξετε στους άλλους “πόσο πολύ φίλοι είστε”. Να του πεις “πότε θα σε δω ρε;” επειδή μόνο σε σχόλιο σου δίνεται η δυνατότητα να πεις αυτή τη φράση. (Ναι, ειρωνεία…)
Κατεβαίνεις πιο κάτω και βλέπεις φωτογραφία ενός διάσημου ηθοποιού ή μοντέλου. Βάζεις καρδιά και κάθεσαι και τη θαυμάζεις για κανένα πεντάλεπτο. Σκέφτεσαι “να γράψω σχόλιο ή θα το δει κανένας γνωστός μου και θα με κοροϊδέψει;”. Το αφήνεις, δε γράφεις. Μπαίνεις στο προφίλ του διάσημου και ξαφνικά τα πέντε λεπτά που χάζευες την πρώτη φωτογραφία έγιναν μία ώρα και έχεις φτάσει στην προτελευταία του φωτογραφία από τις 1.000 που έχει. “Ξυπνάς” και συνεφέρνεις τον εαυτό σου “άντε ρε, κόλλησες μία ώρα σε αυτόν” και πας στην αρχική γιατί έχεις ακόμα να δεις πολλές δημοσιεύσεις και να κολλήσεις με πολλούς άλλους.
Συνεχίζεις και βλέπεις ένα βίντεο από κάποιον που τραγουδάει πολύ όμορφα με την κιθάρα του. Πατάς καρδιά γιατί προφανώς “τον θαυμάζεις”. Βλέπεις το βίντεο σε επανάληψη μέχρι να μάθεις απ’έξω τα λόγια. Κλείνεις το κινητό (για λίγο, μη χαίρεσαι) και ξεκινάς και προβάρεις το τραγούδι αυτό ή κάποιο άλλο που σου αρέσει εσένα. Ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι δεν έχεις κιθάρα, αλλά δεν πειράζει λες, “η φωνή μου είναι αρκετή”. Ύστερα συνειδητοποιείς ότι δεν ξέρεις καν τη γλώσσα του τραγουδιού, λες δεν πειράζει “θα μπω να δω τα lyrics και θα λέω ό,τι πιάνω”. Προσπαθείς και δεν το βάζεις κάτω παρ’όλο που δεν έχεις καλή φωνή και δεν έχεις κάνει ποτέ μάθημα φωνητικής. Όμως, καθένας πρέπει να κάνει αυτό που θέλει, σωστά; Συνεχίζεις τις πρόβες σου “ανενόχλητος”, ντύνεσαι με τα αγαπημένα σου ρούχα, βάφεσαι, πλένεις δόντια και τραβάς βίντεο το ίδιο τραγούδι με του βίντεο που σου άρεσε. Δε σου αρέσει πολύ το αποτέλεσμα αλλά λες “δεν πειράζει μωρέ, θα το ανεβάσω”. Βάζεις εφέ, μία ωραία περιγραφή και τσακ, δημοσιεύτηκε. Καμία καρδιά μέσα σε μισή ώρα που το έχεις ανεβάσει ενώ έχεις τσεκάρει ότι αυτή την ώρα μπαίνουν όλοι στα social media τους. Βλέπεις ότι υπάρχουν προβολές στο βίντεό σου αλλά καμία καρδιά ή σχόλιο.Αποφασίζεις και το σβήνεις. Γιατί πάνω απ’όλα κάνεις αυτό που θέλεις εσύ, χωρίς να καταπιέζεσαι.
Συνεχίζεις…και βλέπεις τις δημοσιευμένες φωτογραφίες χωρίς να τις παρατηρείς, απλώς προχωράς και πατάς (ή δεν πατάς) καρδιά. Είσαι τόσο στον κόσμο σου. Όμως, το υποσυνείδητό σου δουλεύει και βλέπει λεπτομέρειες στις φωτογραφίες που διατυπώνονται μέσα σου κι εμφανίζονται ύστερα. Κάποια γυαλιά, κάποιο τζιν, κάποιο κραγιόν που “είδες” και θέλεις να αγοράσεις. Μία πόζα που σ’αρέσει, ένα μέρος, ένα πλάνο σ’ένα βίντεο. Μία μεγαλύτερη ή μικρότερη κοπέλα, μία με “πιο ωραίο” σώμα, μία με “πιο ωραίο” πρόσωπο, μία ξένη ή μία Ελληνίδα…
Πάντα θα έχεις ένα μέτρο σύγκρισης. Και το instagram σου προσφέρει απλόχερα πολλούς καθημερινούς τέτοιους πειρασμούς που δυστυχώς δεν μπορείς να τους αντιμετωπίσεις…αλλά πέφτεις θύμα αυτών. Κοιτάς και ξανακοιτάς πώς έχει στηθεί στη φωτογραφία, τι χρώμα κραγιόν φοράει, πώς έχει το χέρι της, τι φωτισμό έχει…Γιατί θες να γίνεις σαν και αυτή! Γιατί το instagram σου έχει δημιουργήσει -ακόμα- μεγαλύτερο πρόβλημα αυτοπεποίθησης, γιατί νιώθεις συνέχεια ασχημότερος και κατώτερος, και αποτυχημένος…Επειδή δεν πήρες τόσες καρδιές ή τόσα σχόλια. Και τελικά βασίζεσαι στους αριθμούς και στην άποψη των άλλων, και συγκεκριμένα στην σκληρή κριτική που πάντα υπάρχει και κανείς δεν μπορεί να την αποφύγει. Αλλά εσύ δεν το καταλαβαίνεις. Νομίζεις πως το instagram σε ευχαριστεί και σε χαλαρώνει. Όμως δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Γιατί πίσω απ’τις “καρδιές” πληγώνεται η δική σου καρδιά!
