Μπορεί να είναι σχετικά παλιά ταινία, όμως αξίζει πραγματικά να τη σχολιάσουμε και να δώσουμε βάση σε αυτή. Πρόκειται για ένα εξαιρετικό έργο του 2001, με πρωταγωνιστές τους Keanu Reeves και Charlize Theron, δύο πασίγνωστους και πολυαγαπημένους ηθοποιούς και σε σκηνοθεσία του σπουδαίου Pat O’Connor.
Δεν είναι απλώς μια ιστορία αγάπης, ούτε μια υπόθεση που μας αποκαλύπτει ακούσια την εξέλιξη της ταινίας. Οι δύο χαρακτήρες είναι τόσο διαφορετικοί που καταλήγουν να ταιριάζουν απόλυτα, καθώς ο ένας συμπληρώνει εκπληκτικά τον άλλον. Η τυχαία συνάντησή τους θα αποδειχθεί καθοριστική και για τους δύο και ιδιαίτερα για τον πρωταγωνιστή μας ο οποίος ανακαλύπτει επιτέλους τη χαρά της ζωής. Ο ίδιος δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα εργασιομανές άτομο, με φορτωμένο πρόγραμμα, άγχος και καθημερινό τρέξιμο. Μπορούμε να πούμε ότι η αγαπημένη του εμφανίζεται σαν άγγελος για να τον λυτρώσει από τις κακουχίες και να του υποδείξει το βασικό νόημα της ύπαρξής μας. Ότι δηλαδή πρέπει να απολαμβάνουμε κάθε ημέρα ξεχωριστά και κάθε λεπτό που μας δίνεται από το θεό, να είμαστε πάντα ευγνώμονες και ικανοποιημένοι στη ζωή.
Ένας άνθρωπος που έχει χάσει την έννοια της ζωντάνιας και της αισιοδοξίας, εισέρχεται με γοργούς ρυθμούς στην καθημερινότητα μιας ενδιαφέρουσας κοπέλας η οποία όπως φαίνεται δεν μοιάζει με τις άλλες, ενώ δεν δέχεται τα στερεότυπα να ενοχλούν τις απελευθερωτικές αντιλήψεις της. Να σημειωθεί ότι το κορίτσι κατά τη διάρκεια ολόκληρης της ταινίας φοράει ρούχα πολύ φαρδιά, παρ’όλο που έχει ένα καλλίγραμμο σώμα, την βλέπουμε συνεχώς με χοντρά ρούχα και συγκεκριμένα πουλόβερ κάνοντας το σύνολό της βαρύ, καθώς επίσης τις περισσότερες φορές έχει γύρω από το λαιμό της πλεκτά χειμωνιάτικα κασκόλ. Ωστόσο, παρά το ελαφρώς ατημέλητο και αυθόρμητο ντύσιμό της, είναι τόσο όμορφη που ακόμη και μέσα από αυτές τις εμφανίσεις της καταφέρνει να εντυπωσιάσει. Εκτός από την εξωτερική της ομορφιά φυσικά, ακόμη κι αν αυτή δεν υπήρχε, είναι τόσο φανερό σε εμάς το κάλλος της ψυχής της. Επομένως, είτε στη μια περίπτωση είτε στην άλλη τα ρούχα που της χορηγήθηκαν είναι ό,τι πρέπει για αυτήν.
Από την άλλη, χωρίς ο ήρωας να θέλει να εμπλακεί σε νέες περιπέτειες, αποφεύγει την πανέμορφη ηρωίδα, μάταια όμως αφού η ίδια έχει τον τρόπο της να καταφέρει να του τραβήξει την προσοχή. Στη συνέχεια, αναμενόμενο βέβαια, οι δύο τους θα αγαπηθούν εξερευνώντας και ανακαλύπτοντας πολλά ο ένας για τον άλλον. Μια λεπτομέρεια όμως κάνει τον πρωταγωνιστή να ζει στην άγνοια, καθώς του διαφεύγει η σημαντική διπλωματία του κοριτσιού. Η ίδια έχει κάνει σκοπό της ζωής της να γνωρίζει κάθε μήνα έναν διαφορετικό άντρα και να κάνει την καθημερινότητά του ομορφότερη. Αυτόν τον μήνα λοιπόν που ήταν και Νοέμβριος, συνάντησε τον πραγματικό της έρωτα, τον οποίο φυσικά δεν ήταν εφικτό να αποχωριστεί σε μόλις ένα μήνα. Αυτός είναι ο γλυκός Νοέμβρης της, όπως ονομάζεται και ο τίτλος του έργου.
Ασφαλώς, όταν το αγόρι συνειδητοποιεί το κόλπο της κοπέλας απογοητεύεται και νιώθει ότι η προδοσία της είναι πολύ μεγάλη για να συνεχίσουν να μένουν μαζί. Οι καυγάδες δεν θα λείψουν από το έργο, μόλις όμως ο ήρωας καταλάβει ότι το κορίτσι τον αγάπησε αληθινά, θα θελήσει να μείνει δίπλα της για πάντα, εφόσον και ο ίδιος είναι πολύ ερωτευμένος μαζί της. Η πρόταση γάμου δεν θα αργήσει, απρόσμενα όμως η πρωταγωνίστρια θα αρνηθεί χωρίς το αγόρι να είναι ενήμερος για τον λόγο και την κατάσταση που επικρατεί. Στην πραγματικότητα η κοπέλα έχει μια σοβαρή αιτία και βασανίζεται που δεν μπορεί να γίνει γυναίκα του αγαπημένου της. Για ευνόητους λόγους φυσικά δεν θα φανερώσω την συνέχεια.
Είναι ένα έργο με ιδιαίτερο περιεχόμενο, έντονο συναισθηματισμό, αναπάντεχη εξέλιξη, ελκυστικούς πρωταγωνιστές και βεβαίως εκπληκτικούς χαρακτήρες. Είναι μια ταινία ρομαντική αλλά και αστεία εκεί που χρειάζεται. Έχει τους ρυθμούς που απαιτεί το μάτι του θεατή και ταυτόχρονα την αγωνία για το τι θα συμβεί παρακάτω. Είναι αρκετά συγκινητική και μπορεί να ευαισθητοποιήσει ακόμη και κάποιους που δεν τους ταρακουνάει εύκολα μια αισθηματική πλοκή. Προσωπικά την κατατάσσω στις καλύτερες ρομαντικές ταινίες που έχω παρακολουθήσει ως σήμερα και θα έλεγα ότι είναι πλέον μια από τις αγαπημένες μου. Ομολογώ ότι την κατάληξη του έργου δεν θα την φανταζόμουν κι αυτό με τράβηξε ακόμη περισσότερο στο να ανακαλέσω στη μνήμη μου όσα παρακολούθησα. Με βάση λοιπόν αυτά που σας είπα, το συνιστώ όχι μόνο σε κοπέλες, αλλά και σε άντρες, όχι μόνο σε ρομαντικές ψυχές, αλλά και σε πιο σκληρούς.
Σημείωση: εικόνες παρμένες από google.
