Κατάθλιψη, ένας όρος πολύ γενικός, αλλά μία λέξη που σε ανθρώπους,ιδιαίτερα, που έχουν βιώσει κλινική κατάθλιψη τους αγγίζει βαθιά στην ψυχή τους. Ο κάθε άνθρωπος βιώνει με διαφορετικό τρόπο την κατάθλιψη. Δυστυχώς τα ποσοστά δείχνουν ότι αυξάνονται οι άνθρωποι που έχουν περάσει μέσα από αυτή τη σκοτεινή περίοδο, σε αυτό οφείλεται και ο σύγχρονος τρόπος ζωής, καθώς για τους περισσότερους είναι μία ατελείωτη μάχη με τις υποχρεώσεις τους ή με δυσκολίες που ούτε καν φανταζόμαστε.
Όπως προαναφέραμε ο κάθε άνθρωπος τη βιώνει διαφορετικά. Υπάρχουν άνθρωποι που την ξεπερνάνε και δεν καταλαβαίνουν καν ότι πέρασαν μέσα από αυτή. Υπάρχουν άνθρωποι που την πολεμούν όλοι τους τη ζωή. Υπάρχουν άνθρωποι με ακραίες μορφές της, που δυστυχώς τους νίκησε.
Πολλές φορές πάει παρέα με άλλες διαταραχές, όπως είναι οι αγχώδεις διαταραχές, η διαταραχή οριακής προσωπικότητας, η διπολική διαταραχή και άλλες. Το δυστύχημα με την κατάθλιψη είναι ότι όταν την αντιμετωπίζεις βρίσκεται στην καθημερινότητά σου, σε κάθε πράγμα που θα κάνεις στη μέρα σου είναι εκεί μαζί σου.
Σε δυσκολεύει από το ξύπνημά σου, που κάποιες φορές, είναι δύσκολο έως και αδύνατο, καθώς δεν βρίσκεις λόγο να ξυπνήσεις. Αν δεν έχεις συγκεκριμένο πρόγραμμα π.χ . να δουλεύεις, μπορεί να σε κρατήσει όλη μέρα στο κρεβάτι χωρίς να βρίσκεις τη δύναμη ή το λόγο να σηκωθείς. Έχει παρατηρηθεί ότι οι άνθρωποι που έχουν ένα σταθερό πρόγραμμα καθημερινά την αντιμετωπίζουν λίγο καλύτερα και δεν χάνονται τόσο εύκολα.
Εκείνη είναι εκεί ακόμα και άμα βγεις με τους φίλους σου, πίσω από κάθε μικρό γέλιο που μπορεί να ρίξεις πάντα υπάρχει κάτι στο μυαλό σου που σε στεναχωρεί, που σε κάνει να μην είσαι πραγματικά παρόν. Είναι εκεί όταν θα πας για ύπνο, ή θα σου κρατήσει συντροφιά όλο το βράδυ, φέρνοντας κακές σκέψεις και σκληρές αναμνήσεις, μέχρι να σε βρει το ξημέρωμα και πάλι από την αρχή ή θα κοιμάσαι όλη μέρα αγκαλιά με άσχημα όνειρα ή απλά ένα μούδιασμα που σε κρατάει εν ύπνω απλά για να μη σκέφτεσαι.
Μπορεί να ψάξεις πολλούς τρόπους να ξεχαστείς, δυστυχώς λίγες φορές θα είναι οι σωστοί, καθώς αυτή η κατάσταση σε παγιδεύει, μέχρι να καταρρεύσεις ή να νικήσεις. Νιώθεις ότι ο εαυτός σου παίζει με τις σκέψεις σου και σε παγιδεύει.
Στεναχωριέσαι και δεν είναι μόνο μια στεναχώρια είναι μούδιασμα στο σώμα, στο μυαλό σου, στα συναισθήματά σου, είναι μια ατέρμονη θλίψη που δεν σταματάει, που τα βρίσκει όλα ανούσια στην πραγματικότητα, που σε κρατάει πίσω. Δεν βρίσκεις λόγο όχι μόνο στην ύπαρξή σου αλλά και στο να κάνεις κάτι με αυτή, τίποτα δεν σε γεμίζει πραγματικά.
Όπως είπαμε άλλοι την νικούν, άλλοι συνυπάρχουν και άλλους τους νικάει. Καθώς υπάρχουν πολλά είδη κατάθλιψης σε συνδυασμό, ή και όχι, με άλλες παθήσεις σε δύσκολες μορφές άνθρωποι αποζητούν να βλάψουν τον εαυτό τους, πιστεύουν ότι δεν αξίζουν, ή δεν αντέχουν να ζουν άλλο δύσκολες καταστάσεις, σπάνε, θρυμματίζονται ψυχικά, εξωτερικεύουν αυτό που νιώθουν πάνω τους. Κάποιες φορές ξεφεύγουν από αυτό και κάποιες άλλες όχι.
Αυτό που πρέπει να θυμόμαστε είναι πως κανείς πραγματικά, όσο και να το νιώθει ή να το πιστεύει αυτό, δεν πρέπει να είναι μόνος του, ακόμα και να μην υπάρχει εκείνη τη στιγμή, θα πρέπει να υπάρξει κάποιος να τον νιώσει. Είμαστε τόσοι πολλοί, σε διπλανά διαμερίσματα, σπίτια, γειτονιές και όμως υπάρχουν άνθρωποι που νιώθουν τρομακτικά μόνοι. Που το σκοτάδι καλύπτει την ψυχή τους, και αυτό δεν αξίζει σε κανέναν. Κανένας δεν πρέπει να είναι μόνος του στο χειρότερο σκοτάδι, στο χειρότερο εχθρό του, τον εαυτό του. Μην παρατήσεις κάποιον επειδή δεν έχει λυμένα όλα του τα θέματα, όπως πιθανά να έχεις κάνει εσύ, μην τον παρατήσεις επειδή δεν έχει μάθει να τον αγαπάνε και δεν μπορεί να αγαπήσει αυτό που είναι, μην τον παρατήσεις επειδή έχει ξεσπάσματα, απλά προσπάθησε έστω και λίγο να τον νιώσεις, να τον ακούσεις, να νιώσει ότι έχει έναν φίλο, έναν αδελφό, έναν συγγενή, ή έστω κάποιον να τον ακούσει.
piano jazz music