Χθες παρακολουθήσαμε το έργο «η απειλή» στο «Από μηχανής θέατρο». Μια παράσταση με κοινωνικό μήνυμα αλλά και με μικρές δώσεις χιούμορ. Στο έργο πρωταγωνιστεί ένα ζευγάρι που λίγο πολύ όλοι μας το έχουμε δει, ακούσει, φανταστεί. Είναι οικείο.
Ένα ζευγάρι που κάνει καθιστική ζωή. Όλη του η ζωή είναι η τηλεόραση και τα πατατάκια. Θεωρεί ξενέρωτους τους ανθρώπους που βγαίνουν έξω από το σπίτι για να διασκεδάσουν καθώς πιστεύει πως η διασκέδαση κρύβεται στις εκπομπές και στις ταινίες.
Το ζευγάρι κατοικεί σε ένα διαμέρισμα μιας πολυκατοικίας και είναι απογοητευμένο και πληγωμένο από τους ανθρώπους. Πριν μερικά χρόνια στο διπλανό από αυτούς διαμέρισμα έμενε ένα ζευγάρι και περνούσαν πολύ χρόνο μαζί τους. Μέχρι που μια μέρα το ζευγάρι αποφάσισε να μετακομίσει σε μια μονοκατοικία. Απογοητευμένοι από αυτό, η γυναίκα αποφάσισε να μην ξαναβγεί από το σπίτι έχοντας ως μόνη συντροφιά της και επαφή της με τον κόσμο την τηλεόραση, ενώ ο άντρας έχει ως μόνη του διέξοδο τη δουλειά.
Τώρα όμως το διπλανό διαμέρισμα ενοικιάστηκε πάλι και η γυναίκα ελπίζει πως θα μπορεί να ξανά κάνει φιλίες. Όλα όμως αλλάζουν γιατί στο διπλανό διαμέρισμα μετακομίζει μια οικογένεια αλλοδαπών. ‘Έτσι ο φασιστικός χαρακτήρας του ζευγαριού βγαίνει στην επιφάνεια. Δεν θέλουν να έχουν καμία σχέση μ’ αυτούς γιατί πιστεύουν πως θέλουν το κακό τους. Παρανοϊκές σκέψεις περνούν από το μυαλό τους. Αποφασίζουν πως δεν θα ξαναβγούν από το σπίτι μέχρι να φύγουν οι αλλοδαποί γείτονές τους.
Το έργο είναι διαχρονικό και περιγράφει την Ελλάδα του σήμερα, την ομάδα των φασιστών που δεν θέλουν κανένα ξένο και που συμπεριφέρονται με βάναυσο τρόπο. Μια σκηνοθετική, ωραία προσθήκη είναι πως ο άντρας σε ένα σημείο τραγουδάει ένα εθνικιστικό τραγούδι του Σφακιανάκη.
Η παράσταση έχει πολλά στοιχεία σωματικού θεάτρου που αποτελούν μια ενδιαφέρουσα προσθήκη, όμως σε μερικά σημεία οι κινήσεις και οι αντιδράσεις των ηθοποιών είναι αρκετά υπερβολικές μ’ αποτέλεσμα να μην φαίνονται φυσικές αλλά στημένες.
Το σκηνικό έχει αρκετό ενδιαφέρον, καθώς κρύβει πολλούς συμβολισμούς. Περιμετρικά της σκηνής υπάρχουν σωσίβια που κατά την άποψή μου συμβολίζουν τον «τοίχο» που έχει φτιάξει το ζευγάρι απέναντι στους ανθρώπους και την κοινωνία.
Οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι πολύ καλές και πολύ συναισθηματικά φορτισμένες. Είναι μια παράσταση που απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες, έχοντας ένα διδακτικό χαρακτήρα.
Την προτείνω; Φυσικά.
Συντελεστές Παράστασης:
- Σκηνοθεσία – ηχητικός σχεδιασμός: Γιάννης Λεοντάρης
- Σκηνικά-κοστούμια: Άση Δημητρουλοπούλου
- Φωτισμοί: Άγγελος Γουναράς
- Βοηθός φωτιστή: Κατερίνα Σακκουλά
- Φωτογραφίες / Trailer: Σάκης Αναστασόπουλος
Ηθοποιοί:
Αιμιλία Βάλβη, Παναγιώτης Παπαϊωάννου
Από 26/11 Αννα Ελεφάντη
