Τη γνωρίσαμε ως τη πιο αφελή της Φίνος Φιλμ, ενώ με τα χρόνια εξελίχθηκε στο πιο οργισμένο πνεύμα της τότε κοινωνίας. Η πολυτάλαντη Κατερίνα Γώγου με το τόσο αγγελικό πρόσωπο και τη παιχνιδιάρικη φωνή, έφυγε μια μέρα σαν κι αυτή, νικημένη από τους εσωτερικούς της δαίμονες, που δε της επέτρεψαν ούτε μια μέρα παραπάνω στο σάπιο αυτό κατεστημένο.
Γεννημένη στην Αθήνα στις 1 Ιουνίου 1940, το “παιδί-θαύμα” όπως τη χαρακτήριζαν, στιγματίστηκε από τη φτώχεια, τη πείνα και τη δίνη του πολέμου κι έπειτα του εμφυλίου.
“Όταν ακούω Κατερίνα τρομάζω! Νομίζω πως πρέπει να καταδώσω κάποιον”
Τα άσχημα παιδικά της χρόνια ακολούθησε ο συντηρητικός πατέρας της, ο οποίος παρ΄ότι ήταν ο μόνος που στήριξε την επιλογή της να σπουδάσει υποκριτική και χορό, τη μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον αυστηρό και γεμάτο φόβο. Το 1961 πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο με τον θίασο του Ντίνου Ηλιόπουλου και η πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση ήταν στη ταινία “ο Άλλος”. Αξέχαστοι οι ρόλοι της στο “Ξύλο βγήκε από το παράδεισο” αλλά και στο “Μια τρελή τρελή οικογένεια” που ενσάρκωσε την έφηβη τρελούτσικη αδερφή της Τζένης Καρέζη.
Η Κατερίνα Γώγου ωστόσο δεν ήταν ικανοποιημένη ούτε από την εικόνα της, ούτε από τη δουλειά της. Ο κινηματογράφος δεν ήταν ο χώρος όπου μπορούσε να ξεδιπλώσει τον αληθινό της εαυτό, αυτόν που ήθελε να μιλά ωμά, ρεαλιστικά και να ξεχειλίζει συνάμα από ευαισθησία και πόνο. Η ποίηση ήταν η παρηγοριά της, το μέσο για να ζει στο δικό της κόσμο, τον υπόκοσμο που μέσα απ΄το έργο της ύμνησε και στο τέλος έγινε ένα μ’ αυτόν. Οι παλιοί της συνάδελφοι τη χαρακτήρισαν “ένα αγρίμι παγιδευμένο, γεμάτο αθωότητα”. Η αιχμηρή της πένα για τίποτα θετικό δε μιλούσε, παρά μονάχα για τις σκέψεις της, αραδιασμένες σε στίχους. Χάπια, ναρκωτικά, επανάσταση, εφηβικές εγκυμοσύνες, αλκοόλ και καταχρήσεις είναι μερική απ΄τη θεματολογία της εξοργισμένης αυτής ποιήτριας που επέλεξε τη ζωή στο περιθώριο. Η περιγραφικότητα των εικόνων της, τόσο έντονη που προκαλεί ανατριχίλα, με λέξεις ορθές, κοφτές και “απόκοσμες”.
“Η Κατερίνα ήτανε παιδί! Και κάποια στιγμή αυτό το παιδί τρώγοντας σφαλιάρες συνέχεια άρχισε να απογοητεύεται ότι τα όνειρα της δε πρόκειται να πραγματοποιηθούν, γιατί δεν είναι πραγματοποιήσιμα” είπε λίγο μετά το θάνατο της η κόρη της Μυρτώ στη Σεμίνα Διγενή.
Κι όντως, η Γώγου ήξερε τόσο καλά τι θα ξημέρωνε. Πιο προφητική από ποτέ στο ποίημα της “Θα ‘ρθει καιρός”, δημιουργεί παραστάσεις, σκηνικά και τις συνθήκες που μόνο στην εποχή μπορεί να δει κάποιος, 26 χρόνια μετά το τέλος της. Γενικότερα οι στίχοι της, που κοσμούσαν τοίχους εγκαταλελλειμένων κτιρίων και τις κιτρινισμένες σελίδες τετραδίων απ΄αυτά που έμειναν ξεχασμένα στα συρτάρια, χαρακτηρίζονται από μια στυγερή διαχρονικότητα που κανένας χρόνος δε θα μπορέσει ποτέ να σβήσει. Στόχος της ήταν οποιαδήποτε κοινωνική και πολιτική ανισορροπία, κόντρα στα συστήματα και στα κατεστημένα. Τολμά να τα βάλει με τον Υπουργό Δημοσίας Τάξης, όταν χτυπήθηκε από αστυνομικούς σε κάποια πορεία. Αυτή ήταν η Κατερίνα, απλή, λαϊκή, δίπλα σε κατατρεγμένους, κρατούμενους, αδικημένους και σε όποιον την είχε ανάγκη.
Τα τελευταία της χρόνια είχε ξεκόψει και την είχαν ξεκόψει όλοι. Πίστευαν πως πλέον δε μπορούσαν να συνεννοηθούν μαζί της. Είχε παρατήσει τον εαυτό της, είχε παραδοθεί η αναρχική ψυχή της, ένιωθε πως δε μπορούσε να προσφέρει τίποτα πια. Ένα κοκτέιλ χαπιών ήταν η “εκούσια αιτία” για να αφήσει ότι μαύρο και σκοτεινό τη βάραινε εδώ, στην επίγεια κόλαση της. Στο άκουσμα του θανάτου της η κόρη της κατέρρευσε, κι ας προσπάθησε κάποτε η μητέρα της να την απαγγιστρώσει απ’ τις ουσίες και τελικά έμπλεξε κι αυτή. Ήταν επιρρεπής φαίνεται…
Η Κατερίνα Γώγου συμμετείχε σε πάνω από 30 κινηματογραφικές επιτυχίες και εξέδωσε έξι ποιητικές συλλογές εν ζωή, με πιο “πολυδιαβασμένη” το “3 κλικ αριστερά” που ξεπούλησε και στην Αμερική, και άλλες δύο μετά θάνατον.
relaxing sleep music