Μία και μόνο βόλτα ένα βράδυ στο κέντρο της Αθήνας αρκεί για να έρθεις κοντά με τους μουσικούς της αλήθειας, τους μουσικούς του δρόμου.
Ποιος από μας δεν έχει βρεθεί έστω και μια φορά στο κέντρο της Αθήνας, δεν έχει πέσει πάνω σε κάποιο μουσικό και δεν έχουμε σταθεί έστω και μερικά δευτερόλεπτα μπροστά του να ακούσουμε τις μελωδίες τους. Εκεί λοιπόν μέσα σε αυτά τα στενά του κέντρου κρύβεται ίσως και η αλήθεια της μουσικής,άνθρωποι που κάνουν αυτό που αγαπούν μένοντας αυθεντικοί μακριά από τις παγίδες και την υποκρισία που κρύβουν τις περισσότερες φορές τα φώτα της δημοσιότητας…Είναι αυτοί και η τέχνη τους.Είναι εκείνοι ακριβώς που μαζί με τη μουσική τους θα σου χαρίσουν έτσι απλόχερα και το χαμόγελό τους και θα σου μεταδώσουν λίγη από τη θετική τους ενέργεια.
Βγαίνοντας από το σταθμό του Μοναστηρακίου στην αρχή του στενού που τη μέρα πλημμυρίζεται από κόσμο που επισκέπτεται τα μαγαζιά του,ο Παναγιώτης έχει στήσει τη δική του μουσική σκηνή. Οι περισσότεροι τον ξέρουν με το μικρό του αλλά ακόμα και κάποιοι βιαστικοί περαστικοί είναι αδύνατο να μείνουν αδιάφοροι στο άκουσμα της φωνής του.
Σε μια μικρή συζήτηση που είχαμε μαζί του μας είπε πως πάνε δύο χρόνια από τότε που έπαιξε πρώτη φορά μουσική στο δρόμο,αρχικά στην Ερμού και μετέπειτα στο Μοναστηράκι καθώς οι ελληνικές αρχές δεν εγκρίνουν αυτού του είδους την τέχνη. (Μάλλον,θα έλεγα εγώ,τους χαλάει την εικόνα της κοσμικής και “καθώς πρέπει” Αθήνας).
Στην ερώτηση για το πώς πήρε την απόφαση για κάτι τέτοιο η απάντησή του ήταν αφοπλιστική “Απλά πήρα την κιθάρα μου και βγήκα”,τόσο απλά,γιατί έτσι είναι η πραγματικοί καλλιτέχνες,λειτουργούν αυθόρμητα.Και αν σας γεννάτε η απορία γιατί δε κυνηγάει την τύχη του σε κάποιο από τα δεκάδες talent show που έχουν υπάρξει και συνεχίζουν μέχρι σήμερα να υπάρχουν στη χώρα μας δηλώνει κάθετα αρνητικός.Για τον Παναγιώτη μια συμμετοχή σε ένα τέτοιου είδους show κάνει περισσότερο καλό στα κανάλια παρά στους ίδιους τους καλλιτέχνες,και ειδικά σε εκείνους της έντεχνης-ροκ σκηνής καθώς βρίσκονται λίγο στο περιθώριο και αν δεν είσαι λαικός δεν προωθήσε.
Τέλος μας είπε πως παρόλο που του αρέσει όλο αυτό που βιώνει παίζοντας μουσική στο δρόμο ετοιμάζει και κάποια πιο επαγγελματικά βήματα με την ελπίδα να μπορέσει να προωθήσει τη μουσική του στο χώρο της μουσικής βιομηχανίας.
Καλή τύχη Παναγιώτη σε αυτή σου την προσπάθεια
Και εσείς αν τύχει να βρεθείτε κάποιο βράδυ στο κέντρο της πόλης,περάστε από εκείνο το στενό και είμαι σίγουρη πως έστω και για λίγα λεπτά θα ξεχαστείτε με τη μουσική του.
