15 Μαρτίου 2019. Νέα Ζηλανδία, πόλη Κράιστσερτς. Ένας οπλισμένος άνδρας εισβάλει με διαφορά 15 λεπτών σε δύο τεμένη της περιοχής προκαλώντας τον τρόμο και σπέρνοντας τον θάνατο σε δεκάδες ανθρώπους. Λίγο μετά την δεύτερη επίθεση, ο δράστης συλλαμβάνεται και τα πρώτα στοιχεία έρχονται στο «φως»: λευκός άνδρας 28 χρονών με καταγωγή από την Αυστραλία επιτίθεται σε δύο τζαμιά την ώρα της καθιερωμένης προσευχής των πιστών, ανοίγοντας πυρ και μεταδίδοντας ταυτόχρονα ζωντανά την πράξη του μέσω livestreaming στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook. Ο δράστης διαθέτει άδεια οπλοκατοχής και δηλώνει «ακροδεξιός εξτρεμιστής» και ρατσιστής. Αποτέλεσμα των πράξεών του; 50 νεκροί, ανάμεσά τους και μικρά παιδιά, και δεκάδες τραυματίες.
Το «χτύπημα» αυτό που μετράει λίγα εικοσιτετράωρα είναι «πρωτοφανές» για τα δεδομένα της Νέας Ζηλανδίας, όπως δηλώνουν οι αρχές και η πρωθυπουργός της χώρας, ενώ αναφέρεται ως τρομοκρατικό χτύπημα λόγω ρατσισμού.
Κι όμως τέτοιου είδους τρομοκρατικά χτυπήματα είναι πλέον πιο συχνά, με τα τελευταία πέντε χρόνια να πληθαίνουν όλο και περισσότερο στην πλειονότητα των χωρών ανά τον κόσμο, κάνοντας την λίστα με τέτοιου είδους «παραδείγματα» όλο και πιο πλούσια και φρικιαστική. Είναι γεγονός ότι σχεδόν όλες οι χώρες υποφέρουν από την τρομοκρατία, καθιστώντας τις κυβερνήσεις αδύναμες να αναμετρηθούν μαζί της και να την αντιμετωπίσουν, και τους πολίτες τους αβέβαιους για τη ζωή τους και το ευοίωνο μέλλον τους.
Η τρομοκρατία που προέρχεται από τις λέξεις τρόμος και κράτος, «παραλύει» τις χώρες και τους πολίτες, στερώντας στους τελευταίους το δικαίωμα της ζωής και της ασφάλειας που θα πρέπει να νιώθουν μέσα στα κράτη όπου ζουν, εργάζονται και δραστηριοποιούνται. Τα τρομοκρατικά πλήγματα έχουν ως στόχο να προκαλέσουν πανικό, να αποδιοργανώσουν την πολιτεία και να την χειραγωγήσουν με σκοπό να πραγματοποιηθούν τα αιτήματα των τρομοκρατών ή να «περάσουν» κάποιο μήνυμα. Συνήθως εκδηλώνονται με δολοφονίες, εμπρηστικές επιθέσεις και βομβιστικές ενέργειες, αεροπειρατείες, απαγωγές και ομηρίες, ενώ τα θύματα είναι ως επί το πλείστον ανυποψίαστοι πολίτες και μικρά παιδιά.
Οι περισσότερες χώρες, και ιδίως αυτές που έχουν πληγεί επανειλημμένα από τα τρομοκρατικά χτυπήματα, λαμβάνουν μέτρα ασφαλείας προκειμένου να προστατεύσουν τους αθώους πολίτες που γίνονται έρμαια των τρομοκρατών, χωρίς όμως μέχρι στιγμής να έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Οι αιτίες και οι αφορμές είναι τόσες πολλές που είναι δύσκολο να αντιμετωπιστούν. Θρησκευτικές πεποιθήσεις, πολιτικές αντιπαλότητες, πολεμικές εχθροπραξίες, κοινωνικά προβλήματα, μεταναστευτικά θέματα είναι μερικές από τις πιο σημαντικές αφορμές που δίνουν έναυσμα στους τρομοκράτες για τα χτυπήματά τους. Αυτά θα πρέπει πρώτα να εξαλειφθούν, ώστε να επανέλθει η ανθρωπότητα στην ασφάλεια που χρειάζεται ώστε να ζει ειρηνικά και δημιουργικά.
Πόσο είναι όμως εφικτό η ανθρωπότητα να επανέρχεται στην καθημερινότητά της μετά από ένα τρομοκρατικό χτύπημα; Σχεδόν ανέφικτο. Το κάθε χτύπημα, επιφέρει μια μόνιμη βλάβη στην ομαλή λειτουργία της ζωής των ανθρώπων, όχι μόνο αυτών που έχασαν τους οικείους τους άδικα, από μια τέτοια πράξη, αλλά και συνανθρώπων τους ανά την υφήλιο. Η ανασφάλεια πλανάται στην ατμόσφαιρα και είναι εκεί για να τρομοκρατεί.
